The Scarecrow

Een pleidooi tegen de bioindustrie. Het had een trailer van een Pixar film kunnen zijn, maar het is eigenlijk een reclame voor een burritoketen. Toch zeker het kijken waard!

Inmiddels tel ik de dagen af. Over vier nachtjes begint het 33e NFF. Ik kan niet wachten!

De wereld van Bruno Dumont

In het kader van Camille Claudel 1915, de nieuwste film van voormalig filosofieleraar en filmmaker Bruno Dumont, vertonen verschillende filmtheaters in Nederland een retrospectief van zijn eerdere werk. Zes films in totaal, waarvan het Utrechtse 't Hoogt er twee heeft geselecteerd. Afgelopen zondag werd het spits afgebeten met La Vie de Jésus, Dumonts eerste film.

Peugeot motortjes verstoren de rust in een verstild landschap. Een groep zoeft langs. Zich niks van niemand aantrekkend. Gaan ze ergens naar toe? Nee, ze proberen al rijdend hun tijd door te komen. Ze vervelen zich. Dumonts debuut, La Vie de Jésus (1997) en toont de Noord-Franse misère. De film speelt zich af in Bailleul, waar Dumont vandaan komt. Hier woont Freddy, een niet al te intelligente jongen die zijn dagen doorbrengt met zijn vink en met zijn vrienden. Stuk voor stuk jongens zonder werk, getergd door verveling. Wat Freddy anders maakt dan de rest? Hij lijdt aan epilepsie en heeft een vriendin.

Dumont kiest in zijn films voor de stille misère. Verlaten dorpen, werkeloosheid, uiteengevallen gezinnen, het belastende verleden. Parallellen met de Waalse gebroeders Dardenne zijn snel getrokken. Voor Dumont hoeven karakters of landschappen niet mooi te zijn. Liever toont hij troosteloosheid en dringt hij diep bij zijn karakters naar binnen. Opvallend is dat hij niet oordeelt. Freddy is goed noch slecht.

Met Camille Claudel 1915 werkt Dumont voor het eerst met een bekende actrice, Juliette Binoche. Voor zijn eerdere films koos hij stug voor amateurs. Samen met de acteurs boetseerde hij de personnages. Voor Freddy werkte hij samen met David Douche, die zijn lompe personnage ijzersterk weet neer te zetten. Hij is Freddy. Ook zijn maten worden overtuigend neergezet door jongens die we daarna nooit meer op het doek hebben gezien. Dumonts films overtuigen doordat de acteurs zo dicht bij hun personnage staan. 

Kijken en weinig praten, dat is de tactiek van Dumont. In zijn films gaat het om stiltes die het verhaal vertellen. Landschappen, handen, gezichten: zij zeggen meer dan woorden. Af en toe laat Dumont een grapje toe. Zo speelt heel Bailleul in een fanfare. Ze verzamelen ‘Au Coin Perdu’ (op het verloren punt) en gaan dan trommelend door de dorpse straten. De trots van Bailleul. De trots van het verloren punt.

Gember&Taart

What's up? Vorige keer schreef ik al dat het stil is op mijn blog vanwege de stage die ik loop. Dat is niet het gehele verhaal. Ook ben ik afgelopen tijd bezig geweest met mijn huisgenootje Nikki om een catering op te zetten: Gember & Taart. Afgelopen vrijdag verzorgden wij ons eerste evenement, een dinerparty bij ons thuis genaamd Bewust Balkan. 

Na anderhalve dag in de keuken te hebben gestaan, hadden we voedsel voor zo'n dertig man klaar. Allemaal Balkan recepten met een twist. Goulash, bonenstoof, zelfgebakken Lipanje (Servisch brood), dips, een Balkan moussaka, koolrolletjes en heerlijke rijst. Het was een geslaagd feest. Iedereen at voldaan zijn buikje vol. De avond kon echter niet eindigen zonder taart om het bestaan van Gember&Taart te vieren. Wat is er toepasselijker dan... een gembertaart?! Ook voor deze de eerste keer en wat een succes! Voor jullie exclusief het recept. 

Catering nodig? Je weet me te vinden!

Recept

- 150 gram bloem gezeefd, mespuntje zout

- 240 gram witte basterdsuiker 

- 60 gram boter, ijskoud

- 2 eierdooiers 

- 4 limoenen 

- 12 gemberbolletjes, uit potje 

- 3 eieren 

- 4 eetl. slagroom

Schep in een kom bloem, zout en 60 gram basterdsuiker luchtig door elkaar. Snijd de boter in dunne plakjes. Leg ze op het bloemmengsel. Snijd hierna met twee messen de boter door de bloem tot kleine kruimels. Voeg de eierdooiers toe en kneed het deeg snel tot een samenhangende bal. Laat de deegbal, afgedekt met plastic folie, 1 uur in de koelkast rusten.

Verwarm de oven voor op 200 graden. Boen de limoenen onder stromend koud water goed schoon. Rasp de schillen van de limoenen af. Pers alle limoenen uit en zeef het sap. Snijd de gemberbolletjes eerst in dunne plakjes en daarna in uiterst smalle reepjes. Klop in een kom de eieren samen met de rest van de basterdsuiker even flink op. Voeg limoensap, limoenrasp en gembersliertjes en room toe. Klop alles nogmaals even flink op. Rol het deeg daarna uit tot een ronde lap. Bekleed de taartbodem en de wand met een passend stuk bakpapier (cirkel middellijn 26 centimeter) en daarna het deeg. Doe het ei-mengsel in de vorm. Plaats de vorm in de reeds voorverwarmde oven. Bak de taart in ca. 40 minuten goudbruin en gaar. Serveer lauw tot koud. 

Size matters

Een fijn Noors muziekje voor deze regenachtige avond. De afgelopen - en ik vrees ook de komende tijd - is het een beetje rustig om mijn blog. Over krap twee weken begint het Nederlands Film Festival waar ik momenteel werk! Daarna ga ik weer lekker schrijven.