Iedereen kent hem wel, Picasso, met zijn rare figuren, met harde contouren en soms een iets wat beangstigende uitdrukking. Deze grote Spaanse schilder heeft echter nog veel meer werken op zijn naam staan, zelfs zachtere, kleurrijke oases van streepjes die vrouwen en steden verbeelden. Het Van Gogh museum toont deze andere kant van Picasso met de tentoonstelling Picasso in Parijs.
Eind oktober 1900 arriveerde de 19-jarige Picasso, toen nog niet erg bekend, in Parijs om de Wereldtentoonstelling te bezoeken. Met twee vrienden uit Barcelona installeerde hij zich in een appartement in Monmartre. Geinspireerd door Toulouse-Lautrec, Steinlen, Gaugain, Cézanne en Van Gogh maakt hij kleurige taferelen van Parijs. Na een kort verblijf keerde hij echter terug naar Spanje, en toen hij in 1901 terugkwam, was zijn kunst anders: blauw en symbolisch. In 1904 vestigde hij zich definitief in Parijs en bouwde een artistieke kring rond zich op: la vie bohème werd het motto. In de jaren die volgden werd hij steeds meer bekend als leider van de Parijse avant-garde en ontwikkelde zijn werk zich tot de revolutionaire kunst die we van hem gewend zijn.
Het Van Gogh illustreert Picasso's begintijd in vierperiodes: Picasso ontdekt Parijs, Picasso en het symbolisme, la vie bohème en tot slot de herkenning. De werken zijn afwisselend en de ontwikkeling binnen zijn werk wordt goed getoond. We leren een nieuwe kant van Picasso kennen, een kant waarin hij nog liefelijke werken neer zette, waarin hij zich nog duidelijk liet leiden door tijdgenoten. Zoals meestal het geval is bij het Van Gogh museum, is het echter een kleine tentoonstelling. Twee ruime zalen weliswaar, maar er hangt weinig. Van zijn series worden er meestal een of twee werken getoond, zoals bijvoorbeeld twee portretten van zijn overleden vriend Casagemas. De informatie is wel toereikend en de chronologische volgorde geeft de bezoeker een idee van ontwikkeling. Ook leuk: elke vrijdagavond treed dansgroep Amsterdam op in de tentoonstellingsruimte, de productie Nomade.
1 opmerking:
Die dansvoorstelling is geinspireerd op de circustaferelen van Picasso. Jammer dat het permanente decor zoveel ruimte in beslag neemt. Daar hadden we liever nog meer kunst gezien.
Een reactie posten