Pompoenmoes

Waar word ik gelukkig van? Van grote en van kleine dingen. Van een mooie foto, een lekker geurende bloem, een franse film, herfstige nevel, een kop hete thee, en van pompoen. Ja die grote oranje dingen die ze heel of in stukjes verkopen bij de groenteboer, waaruit gezichtjes worden gesneden en waar dan een waxinelichtje in kan. Pompoen, zoet en toch ook hartig, het ingrediënt van het najaar. Als ik weer eens besluit om zo'n onding te kopen, wordt hij meestal in stukjes gehakt voor pompoensoep. Verschillende varianten zijn mijn soeppannen al gepasseerd: met kaneel, kerrie, gember, gestoofd, gebakken, geschild... Laatst had ik na vier dagen soep echter zin in iets nieuws en zo stuitte ik op een recept voor pompoenmoes. Babyvoer kan je het noemen, of stiekem dikke soep, maar met couscous krijgt het een mooie nieuwe plaats in de categorie pompoen.


Recept

Schil een stuk pompoen naar wens en snijd het in stukjes. Doe de stukken in een pan met een bodempje water en kook het tot moes. Breng de moes op smaak met komijn, paprikapoeder, kerriepoeder, mosterdzaad, wat geraspte verse gember, een teentje geperste knoflook en verse koriander. Laat de smaken nog zo'n 10 minuten intrekken terwijl de puree borrelt op een laag pitje. Serveren met couscous.

Where are you??

Vanochtend op de fiets rook ik de herfstige geur alweer: aarde, rotting en een snufje kaneel. Met een warme sjaal om werd ik er helemaal blij van. Wat gaat het allemaal toch snel. Het is alweer eind september.. De laatste dagen zijn echt omgevlogen, van 7 uur 's ochtends tot 1 uur 's nachts was ik in de weer. Colleges, werken, honours programma, filmfestival, fotocursus, ofwel geen momentje rust. School begon er onder te leiden, mijn energiepeil en deze blog al helemaal. Te veel, veel te veel. Gelukkig zijn mijn ogen inmiddels geopend (mede door lieve huisgenoten, collega's en vriendinnen) en ben ik tot de conclusie gekomen dat zo door gaan een hele lange stop zal betekenen. Kortom, zoek rust, zei ik tegen mezelf! En daar ben ik vandaag mee begonnen door dit aan jullie te vertellen.


Om ook nog wat tips te geven, tips die ik al lang had willen geven en allemaal te maken hebben met het Nederlands Filmfestival, hieronder een lijstje films die de moeite waard zijn. Geniet ervan!

Vreemd Bloed (2010) Johan Timmers
Deze zeer geslaagde film gaat over een slagersfamilie in de jaren '60. De dictatoriale vader leidt zijn
hele gezin op tot slager, alle zoons moeten bij hem aan het werk. De geboorte van de jongste telg
verandert dit echter. Kind is geen slager in zijn hart, nee, het tegenovergestelde...

Vox Populi (2008) Eddy Terstall
Politiek is saai vinden veel mensen, maar deze film bewijst het tegendeel. Leider van de Rood-
Groenen, Jos Fransen, krijgt een Jordanese schoonfamilie erbij en verandert tijdens de verkiezingstijd
helemaal van koers. Rood-Groen wordt opeens wel erg extreem-rechts. Interessant.

Shout (2010) Sabine Lubbe Bakker en Esther Goud
Deze documentaire gaat over twee jongens die op de Golan Vlakte wonen. Dit gebied was van Syrië,
maar is nu bezet door Israel. De enige kans om hun vaderland te leren kennen is daar studeren,
alleen als student kom je de hekken door. De twee vrienden vertrekken samen naar Damascus. Maar
hoe is dat, van een dorp met familie naar een miljoenenstad?

Tijd voor het NFF

Jawel, vandaag begint het Nederlands Film Festival in Utrecht weer! Tien dagen wordt de stad omgetoverd in rode lopers en worden op alle schermen Nederlandse pareltjes vertoond. Deze editie is Anneke Blok gast van het jaar, wat betekent: Alles is liefde, Tiramisu, Coach, Alles stroomt en ga zo nog maar even door. Tirza, geregisseerd door Rudolf van den Berg, is de heftige openingsfilm. Hieronder alvast een voorproefje door middel van de trailer. Ik sta verschillende dagen kaartjes te scheuren in het Louis Hartlooper Complex dus kom gerust langs!! Tien dagen films, tien dagen gekkenhuis, yeah!

Dag van de Vrede

Vrede van Utrecht // Treaty of Utrecht from Vrede van Utrecht on Vimeo.

Vandaag is het weer 21 september, de jaarlijkse dag van de vrede. Hoe kom ik hier zo? Gister had ik de eerste bijeenkomst van het Honoursprogramma aan de universiteit dat ik volg, Humanities College. Dit programma is in samenwerking met de Vrede van Utrecht. In 2013 is het 300 jaar geleden dat de stad Utrecht gastheer was van half Europa om een vredesverdrag te bewerkstelligen. Over drie jaar uit deze herdenking zich in een groot cultureel festijn. Het duurt nog even, dus hier het promotiefilmpje van de stichting en het project. Het filmpje is gemaakt door studenten van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en ik moet zeggen: echt een heel tof filmpje!

En St. Petersburg

Mijn vorige bericht was kort en krachtig, geen tekst alleen beeld. Terug gekeerd op Nederlandse bodem betekent namelijk chaos en gekkenhuis. De stapel boeken op m past bijna niet op mijn m2 en al die teksten die gelezen moeten worden voor maandag grijnzen me toe, maar helpen me niet. Kortom tijd om lekker te typen, fotootjes te kijken en bij te komen zit er niet in. Welkom thuis! Omdat mijn ritme echter nog een klein beetje uitwijkt naar de Russische tijden heb ik deze ochtend wat tijd vrij gemaakt voor nog meer foto's. St Petersburg ditmaal. Lange verhalen volgen nog, geniet van de plaatjes.

Moskou

Update

Eventjes kort, live vanuit St Petersburg. Moskou is inmiddels achter de rug, wat een vreemde ervaring. Het is vrij westers: de mensen, de winkels en zelfs delen van het straatbeeld. Veel gekleurde koepeltjes echter en de taal! Al die rare letters is in het begin wennen en vooral in de hektiek van de metro is dat vrij vermoeiend. Ook is er een groot gebrek aan leuke cafetjes en kleine winkeltjes. Massaal en een beetje vervallen is de conclusie, maar mensen kijken is er heerlijk! Hoge stiletto's en hippe jongeren bepalen het mensbeeld.

St Petersburg daarentegen is veel kalmer. De bevolking is wat ouder en er heerst meer rust. De mensen hebben minder Slavische gezichten en de Aziatische trekjes ontbreken al helemaal! Een beetje Scandinavisch, een beetje universeel.. Het hakkenaantal is nog steeds hoog, het aantal uivormige torentje laag. Deze stad is echt heel Europees. De straten doen denken aan Parijs, de kanalen aan Venetie en de kerken proberen het Vaticaan na te apen. Alleen de taal dus nog, maar ook het Engels is stukke beter! Ja we zijn alweer een beetje thuis aan het komen..

Foto's en filmpjes maak ik in overvloed, dus binnenkort beeldmateriaal en natuurlijk ellelange annekdotes over les poupees russes!

Russia, here I come!

Jawel, wanneer jullie dit lezen, zit ik of in het vliegtuig of op Kopenhagen airport of ben ik al geland in Rusland!! Als afsluiting van de vakantie (omdat je je eerste collegeweek best kan missen na drie maanden vakantie.. niet handig nee) zit ik een week in Rusland. Eerst drie dagen Moskou, dan met de nachttrein naar St Petersburg om daar nog vier dagen te vertoeven. Met wie? Met mijn mama waarmee ik uiteindelijk toch wel heel fijn reis. Rare kleuren, kerkjes, de Hermitage, kastelen, blini's, wodka en rare Sovjet erfenis.. Ik zal het allemaal vastleggen, op foto en film, en jullie laten kennis maken met een nieuwe wereld!

Nazomerpotje

Waar is die mooie Indian Summer? De nazomer met lage zon, reeds gekleurde blaadjes en blote armen? Niet hier in ieder geval. Na een mooi weekend regende het vandaag ontzettend. Als een verzopen katje kwam ik aan op mijn werk en na een hele dag bagels was ik gelukkig eindelijk opgedroogd. Moe en somber zit ik nu thuis met mijn bordje groente, maar wel zomerse groentes! Een nazomerpotje met courgette, tomaat en feta.


Recept

- 1 tomaat
- 1/2 paprika
- 1/2 courgette
- 50 g feta
- 1 sjalotje
- 1 teentje knof

Snijd alles in stukjes. Fruit het sjalotje met de knoflook kort in een koekenpan.Voeg de paprika en courgette toe tot die mooi gebakken zijn. Voeg dan de feta en tomaat toe en bak het geheel nog een minuutje of twee. Kruiden met peper en zout, in een een kommetje doen en in joggingbroek op de bank opsmullen.

The temporary stedelijk

An lazy Sunday morning in Amsterdam.. Eindelijk had ik vandaag een vrije zondag, een uitgestrekte en zeer zonnige dag. Na een fijn zondags ontbijt heb ik mijn camera gepakt en ben ik naar het Stedelijk gewandeld. Sinds een week is het deels open, met een tentoonstelling 'The temporary stedelijk'. Gevulde ruimtes, lege ruimtes, obstakels, schilderijen, filmpjes. Echt het Stedelijk dat we nu al zes jaar hebben moeten missen!

El secreto de sus ojos

El secreto de sus ojos, een film van Juan José Campanella, sleepte geheel onverwacht de Oscar voor beste niet-Engelstalige film in de wacht. Critici vroegen zich eerst af waarom deze film, waarom niet Das Weisse Band of Un Prophète, de echte favorieten? Al snel waren ze echter om, het werd een veilige keuze van de Academy genoemd, maar tevens schreven de critici ook het ene goede kritiek na het andere. Wat heeft El secreto de sus ojos?

Deze Argentijnse film is gebaseerd op een misdaadroman van Eduardo Sacheri. Het verhaal is klassiek en niet heel bijzonder, maar wel goed in elkaar gezet. Benjamin Esposito (Ricardo Darín) is griffier aan het hof van Justitie. Binnen deze instelling heerst één grote strijd. De rechter, zijn rivaal en hij gunnen elkaar het licht niet.. Op een dag komt er een nare moordzaak op een jonge vrouw binnen: verkrachting en doodslag. Esposito en zijn assistent Sandoval (Guillermo Francella) krijgen de zaak met tegenzin toegeschoven. Rond dezelfde tijd krijgen ze ook een nieuwe baas, de mooie Irene Menéndez Hastings (Soledad Villalmil). Liefde voor Irene en liefde voor de zaak, daar wordt Esposito door meegesleept. De moord grijpt hem aan, laat hem niet los, hij moet hem oplossen, ondanks de zaak na een jaar wordt gesloten. Zelfs 25 jaar na datum heeft het Esposito nog niet losgelaten. Als hij met pensioen is wil hij er een roman over schrijven, maar dat opent de zaak weer helemaal...

El secreto de sus ojos is ondanks het bekende verhaal toch iets meer dan slechts een spannende film. De setting is Argentinië van voor de junta, toch schijnt het heel veel wakker te maken in het huidige Argentinië. De corruptie wordt mooi getoond, steeds loopt Esposito hier weer door vast. Als hij dan eindelijk de moordenaar heeft, blijkt de 'levenslang' na een jaar voorbij te zijn. Dat is de echte wereld..

De casting is goed. Darín en Villalmil dartelen om elkaar heen en zijn zo overtuigend. Ook Francella speelt een geweldige zuiplap, maar trouwe vriend. Naast alle verschrikking laten ze ons menigmaal lachen! Ook de filmtechniek is mooi, dit is duidelijk geen Hollywood. Vage beelden waar iets in de weg staat, dicht op de huid, wazig licht.. De ongepolijste beelden zorgen voor een spannende sfeer. Niets is helder...

Kortom, een veilige keuze van de Academy. Een mooie misdaadfilm, die ons laat lachen, huilen en huiveren. Naast mooie beelden en goed acteerwerk is het echter niet heel speciaal. Het is goed, maar bekend en heel af en toe een beetje langdradig..

Kilver Court Gardens

De zomer komt op zijn einde, ook al lijkt het dit weekend weer op de mooie zonnige dagen die we in juni hadden. Nog eenmaal goed genieten van de terrasjes, van de ruisende wind door de bebladerde bomen, van de vogels en de vlinders, en van de warme zonnestralen.

Dit mooie filmpje van Miguel Santana deed mij weer ontzettend glimlachen en het zomergevoel kwam hier extra mee terug. Niet dat het de standaard zomer toont, oh nee. Geen stranden, bikini's, opwaaiende zomerjurkjes of zinderende hitte, maar het mooie Engelse Sommerset, de muziek van She & Him (Brand New Shoes) en het ontzettende lieve meisje... Sweet, sweet Summer!

http://miguelsantana.net/