Witlofsalade

Ik zat laatst met een vriend op de fiets en opeens viel ons gesprek op de Hollandse pot. De naam alleen al laat mijn gezicht vertrekken en als iemand dan juichend naar me toe komt over "Stampot to go" zink ik nog verder weg.. Hollandse pot? Nee bedankt. Stampot, hutspot, zuurkoel, ieuw! Of witlof, ham en kaas erom heel gerold en dan in de oven, ik moet er niet aandenken! Met al die voordelen stond ik gister in de supermarkt toen een vriendin voorstelde om witlofsalade te maken. Bah was mijn eerste reactie, maar al snel bedacht ik me. Salades zijn lekker, witlof koud misschien ook en bovendien was de witlof in de aanbieding. Kortom allemaal factoren om maar even over mijn angst heen te komen. Et voilà onze very late dinner met witlof was een succes; tegen middernacht was het op en was mijn maagje fijn gevuld om vervolgen maar eens allen bieren uit Belgie te bewonderen in Kafe Belgie.


Recept

3 personen

- 2 stronkjes witlof
- 2 tomaten
- handje olijven
- 2 lente-uitjes
- handje zongedroogde tomaten
- 1 blikje tonijn
- olie en azijn

Snijd de witlof in stukken, vervolgens de tomaten en de lente-uitjes. Gooi het allemaal in een schaal met de olijven, zongedroogde tomaatjes en de tonijn. Hussel het goed en besprenkel de salade met olijfolie en azijn. Very easy!

500 days of Summer

This is a story of a boy meets a girl.

Boy falls in love. Girl doesn't.

This is not a love story.

This is a story of love...

Bestaat liefde? Tom Hansen (Joseph Gordon-Levitt) gelooft erin, hij wacht op the one want zonder haar is zijn leven niet compleet. Summer Finn (Zoeey Deschanel) daarentegen gelooft er absoluut niet in, zij gaat voor casual. Beide werken op een kaartenbedrijf en vanaf moment een valt Tom voor Summer. Maar Summer wil niks en ook al ontstaat er iets, ze ontkent het en wil er geen stempel om drukken. Gaat dat goed? Nee, de film begint op dag 300 en nog iets, wanneer Summer er een einde aan maakt.

500 days of Summer is een film over een relatie tussen 2 mensen die begint bij het einde. De franse film 5x2 loopt helemaal tegendraads, deze film werkt echter met veel flachbacks en flashforwards. Hoe komt het dat het over is? Dat zien we doordat Tom het verhaal van vooraf aan vertelt. De ontmoeting, hun karaokeavond, de eerste zoen bij het kopieerapparaat.. Af en toe gaan we weer een stukje vooruit in de tijd en zijn we ergens nadat het mis ging, op dag 388 bijvoorbeeld.
Regisseur Marc Webb heeft het slim aangepakt door ons steeds weer naar de dagenteller te leiden. Hierdoor zien we waar we zijn in het verhaal en kunnen we dit koppelen. Het is op deze manier helemaal niet storend dat het verhaal niet chronologisch loopt.

De film zit ook vol intermezzo's. Af en toe zien we een sepiabeeld waarin de hoofdpersonen hun mening over liefde weergeven of waarin Tom zichzelf zielig ziet. Het mooiste shot vond ik wanneer het beeld zich in tweeen split: reality and hopes.

Gordon-Levitt en Deschanel zitten goed in hun rollen. Ze laten het publiek lachen met hun leuke dialogen en men koestert meteen al medeleven met hun moeilijke relatie. Ook het decor is goed uitgewerkt. Summer is mooi, maar heeft iets ouderwets wat ze ook benadrukt met "they said that I'm anal fixed.. Because I'm neat and organised." De straten en gebouwen van LA oefenen een wereld gevoel uit op het publiek, maar vooral de huizen van Summer en Tom passen bij de karakters.
Verder zijn er ook veel grafische aspecten in de film. Tom wil een architect zijn en dus zien we veel schetsen van gebouwen. Zijn einde met Summer vevaagd in een schets. Bovendien is de teller steeds met een achtergrond van Tom's tekening; alleen het boompje verandert met de jaargetijden mee.

Het is een aandoenlijke film over liefde. Bestaat het of niet? Ik ben er nog niet uit. Wel weet ik dat het niet over fate gaat in het leven, maar om coincidence. Summer en Tom slepen ons door een wereld waar geluk aan een zijde draaitje hangt, maar er wel steeds is. Huppelend door de Ikea, toekomst maar toch ook niet.. Een ontroerende en orginele story of love!

Roze taart

Ik doe nou al een tijdje TCS en sinds een paar weken ben ik actief bij de Kookcie (kookcommissie). Elke woensdag koffie schenken en taartjes bakken en meenemen. Morgen is de grote Kick-Off en dat is natuurlijk de manier om je kunsten te laten zien. Zoals gewoonlijk had ik grote voornemens en heb ik het mezelf weer heel moeilijk gemaakt met veel gekleef en gedoe. Ik heb namelijk een roze taart gebakken!


Recept

- 400 g marsepein
- roze kleurstof
- 1 pak cakemix & benodigdheden
- slagroom
- heel veel geduld

Bak de cake volgens de verpakking in een springvorm. Sla intussen de slagroom stijf en zet die in de koelkast. Brokkel de marsepein in hoeverre dat kan en voeg er wat kleurstof aan toe: kneden, kneden, kneden. Als het een beetje roze is kan je beginnen met uitrollen, dit is een heel lang proces. Rollen, vouwen, rollen. De plak kan je een beetje bestrijden met water. Laat dan de cake afkoelen en als hij helemaal stevig is, snijd hem dan door zodat je twee plakken hebt. Verdeel de slagroom op de onderste kant en leg dan voorzichtig de bovenste erop. Pak dan het dun uitgerolde marsepein met een deegroller op en bekleed de bovenkant van de taart hiermee. De resten kan je via de zijkanten naar de onderkant vouwen. Dit is veel gedoe en je moet voorzichtig te werk gaan; de bordentactiek helpt! Versier dan de taart naar wens en zet hem minstens 2 uur in de koelkast om stevig te worden.

ps. je kan natuurlijk heel goed een barbietaart ervan maken!

Ecofabulous

Of we het nu willen of niet; biologisch heeft ondanks de vele acties nog steeds een suf wollensokken-imago (niet dat daar iets mis mee is, ze zijn heerlijk warm!). Er schuilt natuurlijk wel een kern van waarheid in, want als ik over de Boerenmarkt loop, zie ik ook mensen van middelbare leeftijd gekleed in grote dikke truien en sokken met sandalen. Ja en soms stinken ze ook nog.. Maar ik loop daar ook; op zoek naar verse groenten, homemade jammetjes en eco-katoenen t-shirts. En heb ik sokken en sandalen aan? Ruik ik ongewassen? Je n'espère pas.

Een tijdje geleden liep ik de Selexyz in, met ferme pas richting de kookboeken of course. Al snel viel mijn oog op een kleurige voorkant waar in grote letters "Ecofabulous" op stond; een kookboek op seizoen, heel vrolijk en hip vormgegeven, maar veganistisch. Ik liet het boek weer zakken, want met veganistisch kan ik niet zoveel. Zonder melk valt in mijn ogen niet te leven (wat drink je dan? alleen maar thee, koffie zonder melk (?!) en fris; geen warme chocolademelk?) en zelfs het vegetariër worden, is bij mij nog niet volhard.

Toch was ik nieuwsgierig, want het was een uitnodigend boek. Al bladerend ben ik tot de conclusie gekomen dat het inderdaad een leuk kookboek is. Zonder zuivel of vlees maakt Lisette Kreischer (ook van Veggie in Pumps) fijne gerechtjes: ouderwets en hip. Wel veel zoetigheid zoals chocolade-bietentaart en "veggie" cheesecake, maar ook salades en bijgerechten. Hoofdgerechten ontbreken een beetje.

Ik viel vooral voor het boek door de mooie lay-out. Veel kleurige foto's, fijne tekstjes en per seizoen welke groenten en fruit volop te krijgen zijn. Het boek zette me weer aan het denken, want ondanks mijn voornemens om als ik uit huis was meer met het milieu bezig te zijn, leef ik nog steeds hetzelfde. Geen biologische pindakaas, maar gewoon calvé. Mandarijntjes van de Ah in plaats van de markt, laat staan de biologische markt! Kortom, ik ben er echt niet zo mee bezig. Maar alles kan nog steeds worden veranderd. Voornemen nummer 1: woensdag naar de markt en ook eens de natuurwinkel hier in Utrecht opzoeken. Verder koken op seizoen; niet alleen beter, maar ook een ontzettend leuke uitdaging! Becoming ecofabulous!

Alles stroomt

Nederlandse films zijn vaak een beetje apart.. De dialogen in het nederlands zijn vaak net niet echt en de maniertjes zijn ook een beetje over de top. Een van de redenen hiervoor is dat Nederland geen filmopleiding kent, alleen theateracademies. Op het toneel moet alles duidelijker, alles moet een beetje overdreven zijn. Vaak knap ik dus af op die dialogen, maar met de film Alles Stroomt, die tevens de publieksprijs kreeg op het NFF, had ik daar helemaal geen last van.

Alles Stroomt is de nieuwe film van regisseur Danyael Sugawara en Marieke van der Pol (scenario). De film gaat over een moeder en een zoon die langzaam uit elkaar groeien. Damiaan (Wieger Windhorst) is geslaagd voor zijn examen en gaat in een kraakpand wonen terwijl hij een beetje werkt en voor zich uit staart. Aleid (Anneke Blok) heeft Damiaan alleen opgevoed en valt in een leegte nu hij haar ook niet echt meer nodig lijkt te hebben. Ze is weduwe en ontmoet dan een binnenschipper, Roel, waar ze een relatie meebegint. Ze hebben elkaar ontzettend nodig, maar willen dat beide niet toegeven. Langzaam verliezen ze elkaar echter uit het oog en blijkt het leven toch niet zo rooskleurig te zijn..

Na het heerlijke Tiramisu is dit wederom een film die actrice Anneke Blok op het lijf is geschreven. De emoties zijn zo duidelijk bij haar en de pijn is altijd confronterend. Verdrietig zat ik in het zaaltje te genieten. Ondanks de wereld van verschil leefde ik ontzettend met haar mee. Hoe ze loopt, hoe ze kijkt en hoe ze praat; alles is overtuigend! Wieger Windhorst kende ik van mijn middelbare school, dus misschien ben ik bevooroordeeld, maar ik vind zijn debuut heel sterk. Ook hij kan spreken zonder woorden en zijn slungelige lichaam en lieve kopje maken me helemaal warm van binnen. We zien hem in het kraakpand waar niks lijkt op zijn vertrouwde thuis. Het is moeilijk maar toch zet hij koppig door. De dialogen tussen moeder en dochter zijn goed uitgewerkt, meestal in duidelijk herkenbare telefoongesprekken. De waarheid komt pas aan het einde boven tafel...

Een overtuigende film, werkelijk een nederlands hoogstandje! Met tranen in mijn ooghoeken en een tevreden glimlach op mijn gezicht, liep ik het Louis Hartlooper Complex uit.

Flapjes met dadels en geitenkaas

De dagen worden weer korter. Opeens wil ik 's avonds nog ergens heen en heb ik op de heenweg alweer lichtjes nodig. De laatste dagen is het ook koud en mijn winterjassenzoektocht heb ik maar weer opgepakt. Lopend over de markt op het Vredenburg zie ik weer pompoenen en peren, en op mijn werk merk ik ook de herfstfrustraties bij iedereen. Maar ik geniet van de rode en gele blaadjes en probeer intussen weer wat nieuwe gerechten uit. Vandaag een nieuw flapjesrecept gevonden (wat klinkt dat leuk :)); met dadels en geitenkaas.
Het is een zoete combinatie, maar met een beetje sla kan het doorgaan als volwaardig vegetarisch hoofdgerecht. De geitenkaas geeft een volle, romige smaak aan de dadels en de lenteuitjes zorgen voor een pittige sensatie. Très délicieux!


Recept

- geitenkaas
- dadels
- lenteui
- bladerdeeg
- peper & zout

Hak de lente-ui fijn. Ontpit de dadels en snijd die ook in kleine stukjes. Meng in een kom de lente-ui, dadels en brokkel de geitenkaas erdoorheen. Breng het mengsel op smaak met peper en zout. Vouw de plakjes bladerdeeg in driehoekjes en vul ze met het mengsel. Maak de randjes dicht met behulp van een vork. Bak de flapjes in 20 minuutjes mooi bruin op 180 C.
Het is lekker met een rode-kool en appelmoes combinatie. Meng gewoon rode kool en appelmoes in een pannetje met wat kruidnagels; laat het op een zacht vuurtje even pruttelen. Dit prutje is ook zoet, dus mocht je iets hartigs willen, maak er dan gewoon een frisse salade bij of spinazieflapjes!

Recept van Cézenne, een collega van mij.

Miss Montreal in Tivoli!

Het is al een tijdje geleden dat ik voor het eerst in aanraking kwam met "Just a flirt". Eerst dacht ik dat het wederom een Amerikaanse Top 40 hit was, maar al snel werd ik geconfronteerd met het feit dat het hier om een Nederlandse meid ging: Sanne Vogel, ofwel Miss Montreal. Voor het eerst heb ik haar live gezien op Parkpop en dat vond ik meteen een succes. Een paar maandjes later stond ik in een uitverkocht Tivoli de Helling te swingen op deze vrolijke muziek.

De avond begon wat later met Symon en zijn band als openingsact. Een leuk jongensbandje met een goede singer en geconcentreerde muzikanten. Helaas hebben ze nog geen album of site, maar wel een myspace waar verschillende nummers en optredens op staan. (check: http://www.myspace.com/symonsings)

Na heel wat geklooi met de instrumenten was het dan eindelijk tijd voor Miss Montreal en haar driekoppige band (drums en 2 gitaristen). Heel nuchter kwam ze in haar baggy jeans en een loss blouse het podium op, later op de avond vertelde ze dat dit kwam door haar "Mwehh-dag" (een dag waarin niks zit, zo herkenbaar!). Al snel begon het swingen met haar nieuwe eerste album. Liedjes zoals Rose, Just a flirt, Seven Friends.. Allemaal eerst ingeleid met een praatje: vreemdgaan, haar biertjesavontuur, haar ex, haar zusje. Af en toe stotterde ze wat, maar dan nam ze nog een slokje bier, maakte ze er een grapje over en ging ze door. Heerlijk nuchter! Heel mooi was het moment dat ze akoestisch en zonder microfoon in haar eentje "Addicted to Crying" zong. Ik kreeg er bijna kippenvel van; zo mooi, zo rauw, zo gevoelig.
Ook was er natuurlijk plaats voor het vanoudse "yeahyeayyeeaaah, yeaghyeahyehyehhh" en haar cover op "Perfect". Alle vier stonden ze de hele avond te springen, lachen, raar te doen, met de heupen schudden en lekker intiem te zijn. Tivoli de Helling was uitverkocht, maar toch was de sfeer heel huiselijk. We stonden dicht op het podium. Sanne is ook van het podium afgegaan tijdens een nummer om in de zaal mee te bleren. Ook sprak ze het publiek letterlijk aan en gaf veel aandacht aan haar 14 jarige fanclubje, dat er blijkbaar altijd bij is.
Het publiek was gemeng. Jonge meisjes van 12 die door hun papa werden gebracht en gehaald, maar ook studenten en dertigers. Dansen deed maar een deel, tot op het laatst iedereen los ging op "This is my life". Zoals Sanne zelf zei "een gezellige avond met Miss Montreal!!"

Herfstschotel

La Vie avec Petits Fours is jarig! Althans, vol trots mag ik publiceren dat dit mijn 100e stukje is. Films, recepten, foto's en collumns heb ik geschreven en inmiddels staat de teller dus op 100. Ik heb een tijdje na gedacht wat ik nu zou gaan schrijven, en ik kwam er niet goed uit. Een collumn, foto's of toch iets anders. Het is iets anders geworden, iets totaal anders: een recept uit de Volkskrant van vandaag!
Toen ik vanochtend namelijk met warme sokken aan en een kop thee de krant doornam, spiekte ik ook eventjes naar het recept: volle aardse herfstschotel. Dat klonk aanlokkelijk, een warme vegetarische schotel vol aardse smaken. Dus de hele dag zat ik onder college al te dromen over mijn kookkunsten van die avond. Voilà, het was heerlijk, een perfecte maaltijd om het 100e stukje mee in te leiden, dat er nog velen mogen volgen!

Recept
4 personen

- 1 kg kruimige aardappels
- 500 g champignons
- 2 uien
- een klont boter
- 3 el bloem
- een scheut witte wijn
- 2,5 dl groentenbouillon
- 1 goudreinet

Kook de aardappelen en maak er purree van. Snijd intussen de champignons en ui in plakken. Smelt de klont boter in een pannetje en bak de champignons en ui tot ze slinken. Schep de bloem erover en voeg de scheut wijn en de bouillon toe. Roer dit goed door tot je een dikke ragout hebt, laat het dan zachtjes even pruttelen terwijl je het op smaak brengt met peper en zout. Verdeel dan de purree over een ovenschaal. Schil vervolgens de appel en snijd hem in plakken, verdeel de plakken over de purree en dek het af met de ragout. Zet de schaal nog zo'n 10-15 minuten in de oven op 180 graden. Bon appetit!

Recept naar de Verzamelschotel van Pay-Uun Hiu,
Volkskeuken, 12 oktober 2009

Biobag

De laatste paar maanden, misschien zelfs al wel jaren, is "eco" zijn weer helemaal hot. De biologische producten beginnen de normale A-merken te verdringen in de supermarkt en ook grote kledingketens zoals H&M en de WE hebben hun eigen lijnen met biologisch katoen. Ik vind dit een hele leuk trend en ik heb vooral een grote zwakte voor de stoffen boodschappentas, want die is weer helemaal terug van weggeweest.

Aangezien ik op kamers zit, ga ik elke dag weer naar de super om mijn boodschapjes te doen. Het is me al een paar keer overkomen dat ik alleen een klein tasje bij me had. Zuinig als een echt studentje nam ik dus maar weer een dun gratis plastictasje. Vaak gaat dat goed, maar als je er yoghurt, melk en een pak sap instopt, kan je er vanuit gaan dat het mis gaat. Die dag dus ook. Alles ging goed totdat ik mijn fiets naar boven moest tillen en ik mijn tasje toch maar aan het stuur hing. Plof, daar scheurde de zak en viel mijn bak yoghurt op de grond. De yoghurt liep alle kanten op en de vuilnisman kwam me meteen te hulp. Hij had het zien aankomen en me al zijn hulp aangeboden.. Eigenwijze ik, geen toetje die avond.

Nee plasticzakjes zijn vreselijk en ook nog eens slecht voor het milieu. Ik probeer zo vaak mogelijk mijn eigen biobag mee te nemen: een heerlijke stoffen tas die ik in drie varianten heb. De überhippe Zabar's uit NY, de zwarte met een witte tekening van de H&M en gewoon een simpele witte versie.
Boodschapjes, boeken voor college, spullen die in het weekend mee gaan naar Amsterdam; alles vervoer ik met deze fijne accessoire. Totally ecofabulous!

Apple Crumble

Gister stond ik in de Hema en wel ja, de bakvormen waren in de aanbieding. Springvormen, maar ook ovenschalen en zelfs een eenpersoonsversie in het paars! Kopen natuurlijk, want het is heel praktisch voor eenpersoonslasagna, eenpersoonsgratin en eenpersoonscrumble. Eigenlijk tweepersoons.. Want om mijn nieuwe ovenschaaltje in te wijden heb ik gister met een vriendin meteen applecrumble gemaakt. Zonder recept, gewoon uit de losse pols!

Recept

- 2 appels
- rozijnen
- 4 volkoren biscuitjes
- handje meel
- plakje boter
- paar scheppen suiker
- kaneel

Inderdaad een wazig recept: alles kan! Schil de appels, snij hem in plakjes en leg ze in een ovenschaaltje samen met de rozijnen. Breng het lekker op smaak met kaneel en suiker. Verkruimel dan in een kom de koekjes, voeg de meel, boter en nog een beetje suiker toe. Kneed dit zo dat er vlokken ontstaan, het moet namelijk geen samenhangend deeg worden. Verdeel deze kruimels over de appels en bak de applecrumble zo'n 35 minuten in een voorverwarmde oven op 180 C. Zo simpel..

Nederlands Filmfestival

Dat was het dan weer, de tien dagen film zijn weer voorbij. Gisteravond was de uitreiking van de Gouden Kalveren en daarna het fameuze filmgala. Zoals verwacht viel de film "Nothing Personal" in de prijzen (4 kalveren) en ook "Oorlogswinter" en "Kan door de huid heen" kregen beide twee kalveren.

Tijdens het gala waar iedereen ook echt in kostuum was, zag je de kalveren langskomen. Bij mensen in de hand, op tafeltjes en ook in positie voor op de foto. De sfeer was goed in de Utrechtse Schouwburg. Er werd gelachen door jong en oud, de muziek was lekker om te dansen en er viel veel te zien. Het aantal vrijwilligers was enorm, maar toch heb ik wel een paar acteurs/actrices gezien: het meisje uit "Lover of Loser", onze beste acteur, de hoofdrolspeelster uit "Nothing Personal", etc.

Het mooie was dat als je gewoon goed gekleed was, iedereen gelijk was. Een groot feest, op naar het 30e Filmfestival in 2010!!





De winnaars van de Gouden Kalveren 2009:

BESTE KORTE FILM
Marinus Groothof voor SUNSET FROM A ROOFTOP

BESTE KORTE DOCUMENTAIRE
Marije Meerman voor I WANNA BE BOSS

BESTE LANGE DOCUMENTAIRE
Jan Musch en Tijs Tinbergen voor ROTVOS

BESTE TELEVISIEFILM
Martijn Maria Smits voor ANVERS

BESTE PRODUCTION DESIGN
Floris Vos voor OORLOGSWINTER

BESTE CAMERA
Daniël Bouquet voor NOTHING PERSONAL

BESTE SOUND DESIGN
Jan Schermer voor NOTHING PERSONAL

BESTE MONTAGE
Esther Rots voor KAN DOOR HUID HEEN

BESTE MUZIEK
Perquisite voor CARMEN VAN HET NOORDEN

BESTE MANNELIJKE BIJROL
Raymond Thiry voor zijn rol in OORLOGSWINTER

BESTE VROUWELIJKE BIJROL
Pleuni Touw voor haar rol in BRIDE FLIGHT

BESTE ACTEUR
Martijn Lakemeier voor zijn rol in OORLOGSWINTER

BESTE ACTRICE
Rifka Lodeizen voor haar rol in KAN DOOR HUID HEEN

BESTE SCENARIO
Alex van Warmerdam voor DE LAATSTE DAGEN VAN EMMA BLANK

BESTE REGIE
Urszula Antoniak voor NOTHING PERSONAL

BESTE LANGE SPEELFILM
NOTHING PERSONAL van Reinier Selen en Edwin van Meurs (Rinkel Film en TV)

SPECIALE JURYPRIJS
Het hele team van KAN DOOR HUID HEEN

PUBLIEKSPRIJS
ALLES STROOMT van Danyael Sugawara

PRIJS VAN DE NEDERLANDSE FILMKRITIEK
BORIS RYZHY van Aliona van der Horst

Het leven uit een dag

Stel je voor, je leeft in een wereld waar het leven maar één dag is. Maar één keer ga je naar school, maar één keer krijg je met geluk een zonsopgang te zien, maar één keer ga je uit en maar één keer doe je de liefdesdaad. De liefdesdaad is het keerpunt van je leven, daarna verschrompel je langzaam, je verliefdheid sterft weg en het tweede deel van je leven, en tevens het einde, is begonnen. Alles is heel bijzonder, maar ook ontastbaar voor een tweede keer.

Dit is het thema van de film "Het leven uit een dag" van Mark de Cloe, naar het gelijknamige boek van A.F.Th van der Heijden. Het verhaal gaat over Bennie (Matthijs van de Sande Bakhuyzen) en Gini (Lois Dols de Jong) die verliefd raken en de liefdesdaad begaan. In plaats van dat de liefde afsterft, wordt hij misschien nog wel heviger. De enige manier om samen te blijven en samen te "genieten" is afzakken naar de hel. In de hel volgen de dagen elkaar immers op: elke dag is weer hetzelfde, tot in de oneinigheid. De hemel echter, is een minuscuul moment van totale gelukkigheid. Bennie en Gini weten het wel, zij willen elkaar tot in het eeuwige.
Om in de hel te komen moeten ze iets vreselijk laaghartigs doen: een moord op de mysterieuze blinde dronkenlap (mooie rol van Tygo Gernandt). Beide komen ze voor de rechtbank en worden veroordeeld tot electrocutatie. Ondertussen krijgen ze ook nog hun Bennie junior, maar die blijft in "de wereld uit een dag".

Als ze echter beide in de hel belanden, komen ze op een ander tijdstip aan. Ze zijn elkaar kwijt en dan begint er een lange zoektocht. Geven ze het op, gaan ze met vele anderen naar bed of zijn ze toch gedwongen om elkaar te vinden? Allemaal eigenlijk. Bennie wordt een escortboy en Gini gaat van de ene jongen naar de andere, maar toch zijn ze steeds zoekende naar hun liefde, de liefde waarvoor ze dit hebben gedaan.

Het is een sterk verhaal dat mooi in beeld wordt gebracht door het dubbele beeld. Als Bennie en Gini van elkaar worden gescheiden splijt het beeld in tweeën. We volgen hen allebei tegelijk. Ik dacht dat dit niet fijn zou zijn, maar het is goed op elkaar afgestemd en mooi te volgen. We zien dat ze elkaar steeds mislopen en dat ze allebei toch genieten van de mooie luchten en de maan.
In de film is veel gedaan met licht. De kleuren zijn over het algemeen flets in de hel. Soms is het beeld een beetje overbelicht, soms weer wazig en ook vaak donker. Af en toe zien we beelden van mooie luchten, manen en water: dit alles is natuurlijk heel bijzonder voor ons stel.

De acteerkunsten zijn wisselend. De wanhopige blikken en emoties zijn goed af te lezen, vooral in de zwijgzame scenes waarin ze door de stad rennen op zoek naar elkaar. Soms komt het er echter vrij geforceerd uit, een beetje vlak en ingestudeerd. Tygo Gernandt speelt weer een mooie rol met blauwe lenzen en af en toe een rare strompeling.

Al met al vond ik het een mooie, zeer ontroerende film. De beeldkwaliteiten zijn top en het verhaal zet je echt aan het denken. Tijdens hun zoektocht worden Gini en Bennie allebei geconfronteerd met de vraag of echte liefde wel bestaat.. Inderdaad is er wel echte liefde? In de wereld uit een dag wel, want dan heb je slechts tijd voor een liefde. Maar in de hel (ofwel onze wereld) volgen de dagen elkaar op en ontstaat er verveling. Overleeft de liefde daar dan wel? Was het de goede keuze??

Bagels Enzo

Toen ik in juni in New York was heb ik zoveel gezien, meegemaakt en ook gegeten. Van rare vissoepjes tot lekkere zoete dingen, maar vooral de bagels waren heerlijk. Bij veel winkeltjes kon je deze lekkere broodjes krijgen; verschillende smaken en verschillende soorten creamcheese.
Weer in Nederland had ik steeds zin in een bagel, maar hier ben je dan al snel aangewezen op Bagels & Beans. Dinsdag ben ik echter na tentamen bij Bagels & Zo gaan lunchen in Utrecht.



Bagels & Zo is een redelijk grote tent met veel licht en houten tafels, stoelen en banken. Achter zit een grote counter met keukeneilandje. Rond lunchtijd zat het helemaal vol, maar toen we een plekje hadden gevonden werden we dan ook meteen geholpen.
Bij Bagels & Zo heb je natuurlijk heel veel soorten bagels: met gerookte zalm, gegrilde aubergine, scrumbled egg; met of zonder creamcheese (ook weer drie smaken trouwens); een meergranenbagel, een witte, met sesam of uisnippers, etc. Veel keuze dus. Bovendien hebben ze elke dag twee specials die je zelfs voordelig kan krijgen in combinatie met een jus. Ik had de special met warme brie, tomaat, pijnboonpitjes en ananas. Lekker, maar ik miste de sla, de frisheid. De bagel was heerlijk vers en wel redelijk belegd, maar ik ben nou eenmaal erg op groen gesteld (niet dat er in NY sla op de bagels ging..).
De cappuccino was overigens ook heerlijk. Een mooie grote kop met lekker schuim. Je kan bovendien ook bij alle thee en koffie een slobberbak bestellen: extra large dus. Perfect voor mij bij thee. Ze hebben trouwens 12 soorten thee en dan ook nog ijskoffie, vruchtensapjes en zoetigheid (muffins, taart, brownie, oatmeal cookies & more). Aan de keuze zal het dus niet liggen!



Bagels & Zo
Nachtegaalstraat 70
3581 AM Utrecht
030 2381855