Irritant, dat is mijn laptop die het begeven heeft, vandaar weinig leven op mijn blog ondanks mijn frisse terugkomst van vakantie. De tijd wordt weer goed gevuld en vandaag onder andere door een andere 'Irritant', de voorstelling van Sanne Vogel op de Parade in Amsterdam.
Achttien jaren heb ik in de hoofdstad gewoond en nu inmiddels een jaar in Utrecht. Beide steden doet de Parade aan, en jawel, ik wist van het bestaan af. Toch liep ik het steeds mis en dit jaar heb ik Utrecht ook gemist ondanks mijn goede voornemens. Sanne Vogel kon ik echter niet missen, dus een reisje naar Amsterdam was al snel afgesproken. De Parade in Amsterdam vindt plaats in het Martin Luther Kingpark aan de Amstel. Een groot oppervlak vol tenten waar voorstellingen plaatsvinden en men kan eten. Vooral toen het donker werd, kwam de sfeer op gang: lichtjes, gelach en sangría.
Maar goed, Irritant. Samen met Egbert-Jan Weber en Nadja Hüpscher zet Sanne Vogel een aaneenvolging van losse sketches achter elkaar. Verbanden of opbouw is er nauwelijks, alles is goed als het maar ergert. Van valse liedjes ('Ik ben geboren zonder oren, maar ook ik wil graag een hitje scoren. Kan niet zingen, kan niet swingen maar ik heb wel dikke dingen, Oeh, Aah') tot het doelloos rondrijden op een scooter. Stereotypes worden ook enthousiast nagedaan: Lady Gaga, vervelende bioscoopbezoekers waarbij iedereen de ergernis voelt als de popcorn over de vloer gaat en de gesprekken niet staken, en de man met 'zijn eigen mening'. Alles wordt in de zeik genomen om de ergernis te verduidelijken. Sanne Vogel houdt een sterk pleidooi over haar irritaties aan dunne mensen, maar ook dikke mensen, en allochtonen, maar zeker ook autochtonen. Ja ze sterk, heel sterk, overtuigend en toch zo sceptisch.
Het decor is leuk aangepakt. We zitten in een circustent en op het podium staat een berg stoelen en banken waar de acteurs dankbaar gebruik van maken. Ze gaan erop zitten, klimmen erin en op een geven moment kunnen ze er zelfs in verdwijnen. Ook wordt een stereotype zeer verstrekt door op de scooter rondjes te rijden en natuurlijk het alarm af te laten gaan (uiterst írritant!). Twitter komt ook nog langs op scherm: ze spelen dus heel erg in op de hedendaagse cultuur. Maar een moraal? Ja, zeggen Nadja, Egbert-Jan en Sanne aan het eind, nu het moraaltje van het verhaaltje: stop met irriteren het is zinloos. Irritant hè?!
Nog tot 21 augustus driemaal daags op de Parade.
1 opmerking:
Welke computer heb je nu gebruikt voor dit verhaal?
Een reactie posten