Je l'aimais

Weer terug in Nederland, ofwel drie dagen Parijs, vier dagen op de berg en vijf boeken later. In een Franse boekwinkel stuitte ik toevallig op het boek Je l'aimais van Anna Gevalda en bladerend in de krant kwam ik erachter dat dit boek net in première was gegaan in Nederland. Voor een middagje weer even terug naar la France.

Je l'aimais is verfilmd door Zabou Breitman, een actrice en regisseuse. De film gaat over Chloé (Florence Loiret Caille) die net 'aan de kant' is gezet door haar man en in shock achterblijft met haar twee dochtertjes. Haar ex-beau père (Daniel Auteuil) ontfermt zich over haar en neemt hen mee naar het chalet: voor rust. Daar, op het mooie platteland, vertelt Pierre beetje bij beetje zijn levensverhaal aan Chloé: om haar te troosten, maar vooral om het te vertellen. Dit tergende liefdesverhaal, over Pierre en de mooie Mathilde (Marie-Josée Croze) doet de rest van de wereld vevagen. Il faut qu'on pleure....

Zou Breitman volgt op het woord nauwkeurig Gavalda's boek, althans we zien de woorden beelden en gesproken dialogen worden. Haar manier van filmen is melancholisch. Pastel kleuren, donker, van ver af, van dichtbij. We zitten op de tranen van Chloé, op de zijdezachte huid van Mathilde en op de stoppels van Pierre, maar tevens kunnen we alles van een afstand waarnemen. De landschaps beelden van Franche Comté zijn ruig en de vele hotelkamers vertonen de eenzaamheid, vooral als Mathilde er niet is. Helaas grijpt Breitman ook af en toe naar het filmen van gedachtes, van bevliegingen, en juist die beelden tonen zwakte. Enkele zijn wel mooi, maar relevant? Ook de clichés zijn op meerdere handen te tellen, van de hotelkamer niet uitkomen tot het wachten in cafés. Maarja, als de schrijfster dat heeft opgeschreven..

Het acteerwerk daarentegen is top en Croze en Auteuil brengen de film naar een hoger level. We zien de moeilijke man in Pierre verzachten in de buurt van Mathilde en we voelen met hem mee. Ook Chloé is als grote huilenbalk overtuigend en soms zien we haar luisterend veranderen in een klein onschuldig meisje. Het vertellen van het verhaal loopt door de acteurs goed en de scènes volgen elkaar mooi op. Kortom een fijn boek, een fijne film, maar af en toe erg bekend.