vrijdag 8 oktober 2010
Jacqueline
"Kleine meisjes worden groot, dat betekent dus eigenlijk dat ik oud word..". Daar stond ze dan ex-Krezip, Jacqueline Govaert, met een toeter van een buik. Een vol Tivoli op donderdagavond hing aan haar lippen terwijl de hoogzwangere blonde vol enthousiasme haar liedjes deed. Krezip is alweer een paar jaar uit elkaar en Jacqueline besloot solo te gaan. Gisteravond sloot ze vol succes haar clubtour van de cd Good Life af om dan toch maar op zwangerschapsverlof voor haar tweede kind te gaan.
Wat ze ook doet, Jacqueline Govaert roept altijd Krezip op, de band waar ze vele cd's mee uit heeft gebracht en waar ze bekend mee werd. In haar nieuwe album was het even schrikken, want het was toch wel een erg poppie resultaat en vrij herkenbaar. Gelukkig is op het podium hetzelfde als toen, een vleugje Krezip zit nog in haar en als rockchick doet ze het nog steeds goed. Pop, rock en lieve gitaarliedjes: ze kan het allemaal. Aan het begin van de show houdt ze zich wat in, maar al snel gaat Jacqueline helemaal los. Ze danst, swingt en zingt, en wanneer de rode sleehakken uit zijn begint ze spontaan te huppelen! Met haar strakke zwakke zwangerschapspakje worden je ogen hoe dan ook steeds naar de buik getrokken. Ze is zich zo bewust van die toeter en ze is er zo verliefd op dat alle bewegingen er naar toe leiden en haar hele presentatie is hier op gericht. Haar zijkant valt vaak te bewonderen. Twee dingen schoten me te binnen. Zou het net zo goed zijn als ze niet zwanger was, of zou ik kritischer zijn als ze daar zonder toeter zo wild en energiek stond te springen? En haar vriend, hoe durft hij dit aan? Wat voor een vrucht zou ze werpen?
Maar niet alleen Jacq is fijn, ook haar bandleden spelen fijn. Ze hebben het naar hun zin en zingen vol liefde mee. Vooral met Overrated breekt het carnaval uit: zingen, springen, marcheren! Omdat het album relatief kort is, spelen ze ook wat covers. In eerste instantie ben ik daar altijd tegen, maar als ze aan So happy together beginnen, ben ik om. Wat een heerlijk keelgeluid hebben de mannen en wat kan Jacqueline het toch weer goed neerzetten. Wow, gewaagd maar wow!
Het publiek is zoals verwacht heel gemengd. Zestienjarige schatjes worden vroeg gedropt door hun ouders en staan op de voorste rij helemaal los te gaan. Ook moeders met dochters, vaders met dochters en oudere stellen zijn van de partij. En ja Utrecht, studentenstad: ook veel studenten zoals altijd. Het publiek had echter harder kunnen dansen. Ze zijn vooral erg bezig met foto's maken en pas bij de laatste nummers wordt er goed geswingd.
Kortom, Jacqueline kan goed zonder Krezip. Ze is nog steeds een ontzettende podiumchick die de boel op stelten zet, een band met publiek kan opbouwen en helemaal los gaat. Ondanks een kind dat over vier weken komt, speelt ze, danst ze en doet ze gek. Haar buik werkt eigenlijk alleen maar mee, maar trekt helaas veel aandacht. Het is knap wat ze neerzet, maar het leidt gewoon wel een beetje af.. Ik ben benieuwd naar nummer twee, na nummer twee.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten