zaterdag 6 november 2010

Elle s'appelait Sarah


Het is een van mijn lievelingsboeken, Elle s'appelait Sarah, ofwel Haar naam was Sarah. Dit jaar is de het boek verfilmd door regisseur Gilles Paquet-Brenner met Kristin Scott Thomas in de hoofdrol. Sinds een paar weken draait de film in de Nederlandse bioscopen en ik kon hem natuurlijk niet laten voorbij laten gaan.

De film begint met een lachend gezicht dat van scherp naar onscherp gaat, half onder de dekens liggen ze, Sarah en haar kleine broertje Michel. Het is Parijs 1942 en opeens wordt er hard op de deur gebonsd. De kleine Sarah maant haar broertje tot stilte en voegt zich bij haar moeder die open doet voor een groepje Franse agenten. Ze moeten hun spullen pakken en meekomen: de razzia. Snel sluit Sarah haar broertje op in de verborgen kast, zodat hij 'veilig is totdat ze weer thuis komen'..
Elle s'appelait Sarah is de verfilming van de bestseller van Tatiana de Rosnay en volgt het boek op de letter nauwkeurig. Het verhaal van het joodse meisje Sarah dat wordt opgepakt met de razzia, genaamd Vel d'Hiv, en haar broertje opsluit in de kast en hem laat beloven daar te blijven totdat ze terugkomt, wordt gemixt met het verhaal van de Amerikaanse journaliste Julia Armond. Julia is in de veertig, getrouwd met een Parijzenaar en heeft met moeite een dochter gekregen wat jaren terug. Zij en haar man zijn bezig om te verhuizen naar het appartement van haar schoonouders wanneer blijkt dat ze zwanger is. Haar man vindt zichzelf te oud en dit levert spanning op. Tegelijkertijd is Julia met doet voor een artikel over Vel d'Hiv komt ze erachter dat hun nieuwe appartement van een Joods gezin was dat met de Vel d'Hiv is opgepakt. Zo leert Sarah kennen en gaat ze op zoek naar de waarheid.

Kirstin Scott Thomas is de perfecte vertolking van Julia Garmond: Amerikaans, maar toch ook Frans, een carrièrevrouw, een moeder, een journaliste. Ze speelt ingetogen, maar haar gezicht spreekt boekdelen. Net als in Il y a longtemps que je t'aime ontroerd ze enorm en is ze de drager van het drama. Ook de kleine Mélusine Mayance schittert als Sarah. Met haar smalle gezichtje, kikkerogen en eigenwijze mond is ze in het begin een beetje vervelend. Ze luistert niet, is eigenwijs en vraagt maar door.. Toch schuiven we dit snel ter zijde, het is logisch dat het Joodse meisje de situatie niet kan omvatten en haar moed is en doorzettingsvermogen is groots. Ook de oudere Sarah, Charlotte Poutrel, wekt gevoelens op. Deze schone Française is zo mooi en haar blikken zijn zo treurig. Het fijne gezichtje is een en al melancholie. En dan de bijrollen van Niels Arestrup en Dominique Frot als het boerenechtpaar Dufaure dat zich over Sarah ontfermt, de vertwijfeling die omslaat in liefde voor het arme kind, schitterend!

Paquet-Brenner laat dicht op de huid filmen en maakt mooie uitsnedes van het beeld. Het gevolg is een esthetisch plaatje, iets wat me zo vaak op valt in Franse films en wat in Hollywoodproducties meestal ontbreekt. Ook de muziek sluit aan en versterkt de vele emoties. Een mooie scène, weliswaar cliché, is als Sarah en een ander Joods meisje ontsnappen en door graanvelden rennen. Een blauwe hemel, goudkleurig koren, twee kleine meisjes en zware muziek. Verder is het scherpstellen een essentiële techniek waarmee wordt gespeeld. Scherpe beelden worden afgewisseld door onscherpe beelden, de focus ligt steeds weer anders.

Elle s'appelait Sarah is een ontroerend verhaal, een echt oorlogsdrama. In de kritiek klonk meerdere keren dat het drama te overdreven was, maar de lezers van het boek zullen beamen dat het een eerlijke verfilming is. Alle elementen zien we terug en de afwisseling tussen toen en nu maakt het behapstukbaar. Het is vreselijk, maar het wordt op zo'n ontroerende manier gebracht dat je niet anders kan dan heerlijk mee snikken. De beelden zijn bovendien schitterend, de muziek mooi en als je niet depressief bent, is het een heerlijke film om je even in de verschrikkingen die de geschiedenis biedt, te verliezen.




3 opmerkingen:

Lidi zei

Ik kreeg het boek van je op mijn verjaardag; moet dus de film gaan zien.

mama zei

Goed hoe je de filmische techniek beschrijft. Het mooiste vind ik zelf hoe het gruwelijke in het verhaal wordt gesuggereerd zonder dat er gruwelijke beelden te zien zijn.

willemijn zei

ik wil het boek lezen. =)