Gloria

Bevreemding alom. Dieren, bloemen, vormen, prints.. Gloria Marigo, dat is de 22 jarige fotografe die deze onderstaande foto's heeft gemaakt. Als in een vintage sprookjeswereld , dromerig en delicaat, zo zet ze de wereld neer. Toepasselijk voor de tijd van het jaar, niet?

Stapelen maar

Kerstmis: kerstliedjes, kerstbrood, kerstfilms, kerstkip, kerstdiner... Jawel, én de kerstgedachte.. Kerstmis is stiekem toch een wat beladen dag. Zoals mijn tante gisteren zei: "Met Kerst moet je altijd huilen." Zit misschien wat in, afgedwongen gezelligheid en door soort gedoe, hele familie samen, klinkende ruzie, en dat dan ook nog eens twee dagen lang... Toch was het gister bij ons thuis niet het geval. The Wizard of Oz, pasta en geen voorgerecht, en gewoon een hele hoop soesjes. Gemaakt uit broeder- en zusterliefde. Het resultaat mocht er wezen!

Recept voor 40 soesjes

• 125 ml volle melk
• 100 g boter
• 4 el suiker
• 150 g bloem, gezeefd
• 4 eieren, losgeklopt
• 1 citroen, schoongeboend
• 1 beker slagroom (250 ml)
• 1 bakje mascarpone (zachte roomkaas, 250 g), losgeroerd
• 1 vanillestokje, (zakje 1.5 g), opengesneden

Verwarm de oven voor op 170 °C. Breng de melk met 125 ml water, de boter, 1 el suiker en 1/2 tl zout in een pan aan de kook. Voeg als de boter gesmolten is de bloem toe. Roer met een houten lepel tot een stevig beslag dat loslaat van de wand van de pan. Schep in een beslagkom en laat 10 min. afkoelen. Klop met een mixer op de laagste stand de losgeklopte eieren er in delen door. Schep het beslag in de spuitzak en maak 40 hoopjes ter grootte van een walnoot op een met bakpapier beklede bakplaat. Zorg voor vol­doende tussenruimte. Bak net onder het midden van de oven in ca. 25 min. gaar. Laat afkoelen.
Rasp de gele schil van de citroen en pers de vrucht uit. Klop de slagroom stijf met de rest van de suiker en spatel de mascarpone erdoor. Schraap het merg met een mespunt uit het vanillestokje en roer samen met het rasp en de noten door de room. Schep in de schoongemaakte spuitzak, prik met een scherp, puntig mes een gaatje onder in de soezen en vul ze met het mengsel en laat ze 2 uur in de koelkast tot smaak komen. Bestrooi ze met poedersuiker voor het serveren.


Recept Allerhande 12/11

Natural Stories

Naoya Hatakeyama, ooit van gehoord? Hatakeyama is een van de grootste Japanse fotografen van dit moment. In 2002 besteedde het Huis van Marseille aandacht aan hem via een beknopte overzichtstentoonstelling van zijn werk. Deze winter is hij terug in het Amsterdamse grachtenpand met de tentoonstelling Natural Stories. De relatie tussen natuur en mens wordt hierin uitgelicht: vier zalen, vier series.

Hatakeyama laat de kracht van de natuur zien. Hij kiest niet voor het afbeelden van de lieve, zoetsappige natuur. In plaats van dieren en planten fotografeert hij de natuur die de mens gebruikt om te overleven. Mijnen, steengroeven, bergen en ook de natuurramp van maart dit jaar in Japan legt hij vast. Het gevolg is een afwisselende serie foto's waarbij de menselijke hand steeds een rol speelt, maar natuurgeweld overheerst. Naast de thematiek houdt Hatakeyama de keuzes dicht bij zichzelf. Het gebied waar hij in opgroeide figureert in menig project als onderwerp.

In de fotoserie Lime Hills toont Hatakeyama de kalksteengroeven uit het landschap van zijn jeugd. Ze zijn vredig en rustiek à la Caspar David Friedrich. In dezelfde zaal staat ook zijn fotoprojectie Blast. Wederom gebruikte Hatakeyama de groeven als onderwerp, dit maal projecteerde hij de serie foto's echter achter elkaar. Schokkerig zie je de groeven uit elkaar spatten. Bedremmeld raak je van dit natuur geweld. Wat een contrast!

Ook de Westerse omgang met de natuur komt aan bod. Hatakeyama fotografeerde ook in Frankrijk, Duitsland en Zwitserland. Zijn insteek was het contrast tussen mens en natuur, de wens van de mens om de natuur te temmen. Je ziet huizenlandschappen en ruwe bergen die eigenlijk mijnen blijken te zijn. Natuur die geen natuur is, wil Hatakeyama laten zien. De foto's zijn stuk voor stuk mooi, maar af en toe ontbreekt de relatie..

Tot slot legde hij dus de natuurramp van 11 maart in Japan vast. Zijn geboortedorp werd verwoest, zijn moeder werd gedood. Iedereen kent de foto's uit de kranten, Hatakeyama raakt echter meer. Zijn 60 foto's laten een persoonlijk verhaal zien. Spullen drijven op water, een keyboard zinkt langzaam naar de diepte. Het had zijn keyboard kunnen wezen, het had jouw keyboard kunnen wezen..

Winterse hobbels

Zittend in de trein hobbel ik rustig voort. Rijen huisjes vliegen aan mij voorbij. Huisjes waar licht uit de ramen komt, huisjes waar het donker is. Het is een uur of vier en zoetjes aan zet de schemer in. Het is bijna de kortste dag van het jaar. Donkere bomen schieten aan mij voorbij, af en toe een hoopje wit.

Ik hobbel tussen Utrecht en Arnhem, richting het Oosten van Nederland. Het is hier anders dan waar ik vandaan kom. De Randstad, dat is mijn thuis. Schommelend door Gelderland zie ik de Veluwe aan me voorbij gaan. Ik moet even denken aan vorig jaar, omstreeks deze tijd was Nederland wit gekleurd en boemelde ik richting Enschede: Hengelo, Deventer, dat was pas Oostelijk. Dit is anders, anders dan dat Oosten, anders dan de Randstad. Bossen, Duitse huisbouw en wat sneeuw. Ik passeerde nog niet station Ede-Wageningen of opeens was de berm wittig. Raar dat je in een klein landje zoals Nederland toch zulke verschillen kent.

Arnhem met zijn vreemde accent, zijn landhuizen en al zijn lichtjes brengt de kerst in me te boven die er tot dan toe niet was. Ik wil een wollen jas aan, wanten en gevoerde laarzen. Met een hond wil ik door de bossen ploeteren, langs de besneeuwde landhuizen, langs de donkere bomen, genietend van de frisse geuren. Net als de mensen hier. Stadsmeisje als ik ben, is dat bijzonder voor mij. Frisse heldere kou, groene geuren. Gemoedelijk moet het hier zijn, hier in het Oosten, achter de verwarmde raampjes. Met bomen, met lichtjes, met Kerst. Ik hobbel verder..

Tulband

Het aftellen is nu echt begonnen. Nog zes nachtjes slapen en het is Kerst. De straten zijn inmiddels gevuld met kerstlichtjes, een paar 3FM dj's hebben plaatsgenomen in het glazen huis te Leiden, maar het sneeuwt nog steeds niet. Ja, de Kerstsfeer is er nog niet helemaal.. Toch vang ik zo nu en dan flarden van kerstmenu's op en heb ik er vrijdag ook al eentje gemaakt. Vijf geslaagde gangen. Wat echter ontbrak was de kip of de kalkoen, en jahoor, ook de tulband. Daarom heb ik dat vandaag goed gemaakt door wederom de keuken in te duiken en een heerlijke tulband te bakken. Jamjam, laat de Kerst nu maar komen!


Recept

- 100 g bloem
- 80 g boter
- 80 g suiker
- 4 eieren
- 2 zakjes vanillesuiker
- 75 g rozijnen
- 1 citroen
- poedersuiker

Splits de eieren in twee kommen. Mix het eiwit met een snuf zout stijf. Meng door de eierdooiers de vanillesuiker, suiker en wederom een snufje zout. Rasp de schil van de citroen. Snijd de boter in kleine stukjes. Meng alles voorzichtig met een spatel door elkaar zodat er een luchtig beslag ontstaat. Vet dan een tulbandvorm in, doe het beslag in de vorm en bak de tulband in 30 minuten gaar op 175 graden. Laat de tulband afkoelen en serveer hem met poedersuiker.

Tot ziens, Justine Keller

Ik heb iets nieuws dat ik graag met jullie wil delen. Of naja, niet echt nieuw meer, maar wel voor het eerst op mijn blog: een muziekalbum. Een maand geleden kwam Spinvis, de eenkoppige band van Erik de Jong, na vier jaar met een nieuw album: Tot ziens, Justine Keller. Twaalf prachtige Nederlandstalige nummers. Poëzie op muziek zou je het kunnen noemen. Justine staat voor de eerste liefde, voor het ideaalbeeld. Prachtig! Het album staat nu weer even op luisterpaal.

Simple Tess

Gewoon een serie huis en thuis, daar had ik zin in. Al zoekende op Flickr kwam ik op de foto's van Simple Tess uit, een meisje uit Massachusetts. Over zichzelf schrijft ze het volgende, gewoon heel simpel:

I am mainly concerned with animals.
I am a morning person.
When I grow up, I want to own a farmhouse.

Crumble van appel en bramen

Het is een heugelijk moment, deze post. Al drie jaar lang typ ik stukjes op dit blog en vandaag is het tijd voor mijn 400e post. Met ruim 25.750 bezoeken mag ik me gelukkig prijzen. In het begin schreef ik voor een handjevol trouwe fans (lees: mijn moeder en tante, jawel), maar inmiddels heb ik er toch een hoop bij als ik de cijfers mag geloven. Zo'n 2000 viewers in maand maakt zo'n 65 per dag!! Dat zijn mijn moeder, mijn tante en nog zo'n 60 man. Ja, ik ben blij!

Om dit te vieren een heerlijk recept voor appel-bramencrumble. Met een fijne koriander-courgettesoep en een Mexicaanse salade vormde de crumble gisteren een schitterend pre-kerstmaal. De wijn vloeide rijkelijk, de muziek was nummer na nummer goed, en het gezelschap was nog beter. Een feestje kortom! Op nog 400 posts!


Recept

6 à 8 porties

- 2 grote goudrenetten
- 225 g bramen uit de diepvries
- 115 g bloem
- 40 g havervlokken
- 100 g boter
- 50 g bruine basterdsuiker
- kaneel

Schil de goudrenetten, snijd ze in stukjes en doe ze in een ovenschaal. Meng de bramen door en strooi er flink wat kaneel op. Meng in een kom de bloem, havervlokken, suiker, boter en voeg er wederom flink wat kaneel aan toe. Meng de ingrediënten en kneed ze licht tot er een soort broodkruim-mengsel ontstaat. Dek het fruit af met de kruimels en bak de crumble in 30 minuten op 180 graden goudbruin. Heerlijk met zelfgeklopte slagroom (voeg een vanillesuiker in plaats van normale suiker toe: extra lekker!)


Naar de crumble uit Miss Dahl's heerlijkheden (Sophie Dahl)

Nannerl, la soeur de Mozart

Het wonderkind Wolfgang Amadeus Mozart kent iedereen. Als jochie componeerde hij zijn eerste stukken en speelde hij aan het hof. Wereldfaam behaalde hij al snel en nog steeds wordt hij gezien als een van de grootste componisten. Mozart speelde echter niet alleen, zijn grote zus Nannerl begeleidde hem. Ook zij had een groot muzikaal talent, maar door de mannenmaatschappij van de 18e eeuw werd het haar onmogelijk gemaakt om bekend te worden. De Franse regisseur René Féret geeft haar met zijn film ‘Nannerl, la soeur de Mozart’ alsnog bekendheid.

Touren door Europa
Een gezin, een koets en een besneeuwd landschap: dat zijn de openingsbeelden van ‘Nannerl, la soeur de Mozart’. Het is 1763 en de familie Mozart is op tournee door Europa. Onder begeleiding van vader Leopold (Marc Barbé) en moeder Anna-Maria (Delphine Chuillot) spelen Wolfgang (David Moreau) en Nannerl (Marie Féret) aan verschillende hoven. Leopold ziet echter vooral het talent van Wolfgang en verplicht Nannerl zich te beperken tot de klavecimbel. Nannerl vindt dit moeilijk om te accepteren en wanneer ze aan het hof van Versailles de Dauphin (Clovis Fouin) ontmoet en hij haar muzikale talent ziet, hoopt ze toch verder te kunnen met muziek.

Verder lezen?

Barney's Version

Een wat dikke man die zijn leven vult door een beetje te drinken, sigaren te roken, en af en toe wat groffe opmerkingen te spuien. Is dat interessant genoeg voor een verhaal? De Canadese schrijver Mordecai Richler dacht van wel en schreef er in 1997 de roman Barney’s Version over. Hij kreeg gelijk: het werd een bestseller en een verfilming kon uiteindelijk ook niet uitblijven. Vorig jaar greep regisseur Richard J. Lewis zijn kans en verfilmde de roman.

Barney’s Version is een verhaal over het roerige leven van een Joodse TV producer, Barney Panofsky (Paul Giamatti). Met drie mislukte huwelijken en een verdenking van moord op zijn beste vriend heeft hij op zijn oude dag aardig wat om op terug te blikken. Zittend aan de bar van zijn stamkroeg haalt hij herinneringen op.

Beginnend als een komedie die op het flauwe af is, ontwikkelt Barney’s Version zich subtiel tot een ontroerend drama. De karakters lijken in het begin allemaal door lust en alcohol te worden gedreven. Grappen zijn steeds weer onder de maat en joodse persiflages volgen elkaar op. Hoe verder het verhaal zich echter ontplooit, hoe serieuzer het wordt. Aan het eind van de ruim twee uur durende film heeft het lachen plaats gemaakt voor een traan hier en daar.

Verder lezen?

ps. Ja ook op ROAR E-Zine ben ik nu te vinden

Gevulde paprika

Ik heb lang getwijfeld. Zal ik een recept voor pepernoten posten of iets anders? Het werd iets anders. Sinterklaas gaat dit jaar een beetje aan mij voorbij.. Eén keer heb ik me misselijk gegeten aan pepernoten afgelopen maand, tijdens een fijne vergadering, maar daarna heb ik ze eigenlijk niet meer aangeraakt. Ook geen chocoladeletters. En ook geen enkele keer Alles is Liefde…
Gisteren heb ik me wel even in de Sinterklaas sferen gestort. Een surprise gemaakt, een gedicht geschreven, en met een vriendinnetje Zwarte Piet gespeeld door de hele avond pepernoten te bakken. Heerlijk, die kruidige geuren die dan het huis vullen!! Maar goed, toch geen snoepgoed vandaag, maar een lekker voedzaam recept, namelijk gevulde paprika's. Ook die doen het huis geuren!

Recept

4 personen

• 150 g couscous
• 250 ml groentebouillon
• 4 grote rode paprika's
• 3 sjalotjes
• 1 blik tomatenblokjes
• oregano & basilicum
• 1 pot zwarte olijven zonder pit
• 200 g feta

Grill op hoogste stand voorverwarmen. Couscous met bouillon volgens gebruiksaanwijzing bereiden. Paprika's wassen, halveren en zaadlijsten verwijderen. Sjalotjes pellen en snipperen. Tomatenblokjes, couscous, sjalot en olijven door elkaar scheppen en over paprika's verdelen. Feta verkruimelen en over couscous verdelen. Paprika's in ingevette ovenschaal zetten en in 25 min. grillen.

Splitscreen liefde

Al een tijdje geleden stuitte ik op dit filmpje: de winnaar van de Nokia Shorts Competition 2011. Splitscreen: A Love Story is zoals de naam al zegt een liefdesverhaal in splitscreen. Een jongen en een meisje leven hun eigen leven, ver van elkaar vandaan. Ze kennen elkaar niet, maar zijn hoe dan ook zielsverwanten. Hoe vind je elkaar echter in deze grote chaotische wereld? Een ontroerend, vrolijk maar toch ook triest filmpje. Wel passend bij deze eerste decemberdagen.

Splitscreen: A Love Story from James W Griffiths on Vimeo.