
Hatakeyama laat de kracht van de natuur zien. Hij kiest niet voor het afbeelden van de lieve, zoetsappige natuur. In plaats van dieren en planten fotografeert hij de natuur die de mens gebruikt om te overleven. Mijnen, steengroeven, bergen en ook de natuurramp van maart dit jaar in Japan legt hij vast. Het gevolg is een afwisselende serie foto's waarbij de menselijke hand steeds een rol speelt, maar natuurgeweld overheerst. Naast de thematiek houdt Hatakeyama de keuzes dicht bij zichzelf. Het gebied waar hij in opgroeide figureert in menig project als onderwerp.
Ook de Westerse omgang met de natuur komt aan bod. Hatakeyama fotografeerde ook in Frankrijk, Duitsland en Zwitserland. Zijn insteek was het contrast tussen mens en natuur, de wens van de mens om de natuur te temmen. Je ziet huizenlandschappen en ruwe bergen die eigenlijk mijnen blijken te zijn. Natuur die geen natuur is, wil Hatakeyama laten zien. De foto's zijn stuk voor stuk mooi, maar af en toe ontbreekt de relatie..
Tot slot legde hij dus de natuurramp van 11 maart in Japan vast. Zijn geboortedorp werd verwoest, zijn moeder werd gedood. Iedereen kent de foto's uit de kranten, Hatakeyama raakt echter meer. Zijn 60 foto's laten een persoonlijk verhaal zien. Spullen drijven op water, een keyboard zinkt langzaam naar de diepte. Het had zijn keyboard kunnen wezen, het had jouw keyboard kunnen wezen..

1 opmerking:
Ik ga snel kijken.
Een reactie posten