Op de step, op de step

Herinner je het nog? Die zomer waarin stepjes de Intertoys- en Bart Smit-gidsen overspoelden? Metalen stepjes die ook jij moest hebben, want anders hoorde je er niet bij? Ik was het vervoersmiddel alweer helemaal vergeten – totdat  ik in Lyon arriveerde.

Nederland en de fiets. Voor ons is niets gebruikelijker dan ’s ochtends vroeg, met natte haren en slechts halfopen ogen op de fiets te stappen: naar het werk, naar school, naar het station. Het is een gebruik waar wij niet meer van op kijken en waar eigenlijk onze hele maatschappij zich op heeft aangepast. Fietspaden overal, fietsenrekken, fietsenmakers. Voor buitenlanders is het echter een hele sensatie. Het hele jaar door maken groepen toeristen Amsterdam onveilig op de rode McBikes of de gele YellowBikes. Want ja, ze zijn in Nederland en moeten dus doen wat de Nederlanders doen: fietsen!

Voor mijn aankomst in Frankrijk had ik me al voorbereid: weinig medefietsers, gevaarlijk verkeer, kortom: een uitdaging. Verbaasd keek ik op toen bleek dat Lyon wel degelijk een ‘fietscultuur’ kent. De laatste jaren zijn her en der fietspaden aangelegd en de Velovibs (‘witte fietsen’) zijn uiterst populair. Mijn mond zakte echter nog stukje verder open van verbazing toen ik kennis maakte met het andere geliefde transportmiddel: de step.

Verder lezen?

Quinoa-appel cake

Met een enorme hutkoffer en backpack vertrok ik in januari naar Frankrijk. Mijn vriendje lachte me uit toen hij me op de trein zette. Hij snapte niet wat ik allemaal mee had. Kleren? Ja onder andere: warme truien, bergschoenen, een paar boeken, een dvd. O en twee handdoeken, een slaapzak, een dekbedovertrek. Echt niet veel, zo bleek toen ik het in Lyon uitpakte. Inmiddels heb ik meer, dat wordt leuk voor de terugreis. Ik ben benieuwd wie me wil ophalen ;)

Anyway, een van de dingen die ik thuis heb moeten laten, zijn mijn kookboeken. Begrijpelijk want die zijn zwaar en niet echt nodig. Bovendien ben ik een plaatjes-kijk-kookboek-mens. Niet zo zeer de recepten om te koken, maar de foto's en verhalen doen me verliefd worden op bepaalde exemplaren. Koken doe ik meestal zonder recept.

Eén uitzondering heb ik gemaakt, de net nieuw aangeschafte Home Made Mini van Yvette van Boven heb ik in mijn hutkoffer verstopt. Klein, compact, met veel foto's en tekeningen. De afgelopen maanden heb ik erin gebladerd en enkele dingen uitgeprobeerd. Gisteren was haar quinoa-appel cake aan de beurt. Lekker. 

 

Recept

170 g quinoa

125 gram zelfrijzend bakmeel

150 gram bruine suiker 2 appels in blokjes gesneden
100 gram gesmolten boter
125 gram rozijnen
1 theelepel kaneel
1 theelepel gember
1 theelepel nootmuskaat
snufje zout
Kook 170 gram quinoa gaar volgens het advies op de verpakking, meestal rond de 25 minuten. Laat het goed uitlekken en wat afkoelen. Verwarm de oven voor op 175 graden. Zet het rooster iets onder het midden. Meng de quinoa met de overige ingrediënten. Schep de mix in een ingevette cakevorm em bak het in 50 minuten gaar. 

Ontwaakt uit de Franse winterslaap?

Ik heb een nieuw forum gevonden om mijn schrijfsels te spuien: het online magazine Nadelunch. In mijn eerste artikel, dat net is verschenen, bespreek ik het homohuwelijk in Frankrijk, nog steeds actueel. Bij deze een preview. 

Ontwaakt uit de Franse Winterslaap? 

 

Het land van croissantjes, de Champs-Élysées, de Autoroute du Soleil: wanneer ik aan Frankrijk denk, denk ik – zoals de meeste Nederlanders – aan vakantie. Hoewel ook de Fransen hun land graag door deze “zonnebril” bekijken, zijn er genoeg minder vrolijke kanten. Zo draaiden de afgelopen maanden om het homohuwelijk. 

Het is een zonnige zaterdagmiddag eind januari. Ik wandel door de kleine straatjes van Lyon, Frankrijks tweede of derde stad (de meningen zijn verdeeld). Om mij heen slentert winkelend publiek. Mannen, vrouwen, jong en oud. Terwijl ik slalommend mensen inhaal, koers ik richting Place Bellecour, het grote plein hartje centrum. Zomers zoeken de Lyonezen hier de schaduw op bij de bomen aan de rand van het plein, ’s winters steken ze het in snelvaart over om de altijd koude wind te vermijden. Mijn plan is om dit laatste doen, maar wanneer ik op het plein beland, blijkt dit lastiger dan gedacht. Een groot mensenmassa roept leuzen, maakt muziek, protesteert. Als ik dichter bij kom, zie ik een ding op hun spandoeken staan: Touche pas à mon mariage! 

Verder lezen? Klik hier.

Annecy

 

Afgelopen weekend was ik een dag en een nacht in Annecy, een stadje vlak bij de Zwitserse grens. Zomers is het vol met toeristen en ook op deze koude vrijdag waren wij niet de enige. We kwamen zelfs Nederlanders tegen.. 

Om eerlijk te zijn, het viel me een beetje tegen. Een schattig oud centrum volgepropt met restaurants en zogenaamde winkeltjes met produits régionaux.. Ik had het idee door de Efteling te lopen. Gelukkig, een paar stappen verder, zo groot is Annecy namelijk niet, werd alles goed gemaakt. Het meer. Alle kleuren had water, zich afstekend tegen berg en lucht. Magnifique! 

 

 

 

 

 

Tarte de la bière

Ik hou van mijn huisgenoten. Telkens verrassen ze me weer met hun kookkunsten. Toen ik gisteravond moe thuis kwam na een dag hard studeren, kwamen de heerlijkste geuren op me af. Mijn ene huisgenoot was druk in de weer met kleine tartelettes de pomme de terre, de ander schoof net een taart in de oven. Een taart? Ja een tarte de la bière, naar zijn moeders recept. Mijn eerste reactie was enigszins verbouwereerd. Was dat niet zonde van het bier? Maar kende ik dat dan niet, vroeg mijn huisgenoot lichtelijk op zijn teentjes getrapt. Tarte de la bière kwam toch zeker uit het Noorden. Nee, ik kende het niet, voor mij was het nieuw, maar zeker het noteren waard. Een zoete taart met een duidelijk vleugje bier. Simpel, snel en een groot succes! 

 

Recept

- 1 flesje Chimay Bleu

- 3 eieren

- 200 g suiker

- 1 portie taartdeeg (in Frankrijk kan je heerlijk pâte brisé in de supermarkt vinden, wanneer dat niet lukt neem dan bladerdeeg)  

Verwarm de oven voor op 180 graden. Meng de suiker, eieren en driekwart flesje Chimay (de rest kan je fijn opdrinken :)). Bekleed een taartvorm met het deeg. Giet het biermengsel erin en zet de taart voor 30-40 minuten in de oven. Lauwwarm eten want anders verdwijnt de biersmaak!

A la merveille

À la merveille, oftewel To The Wonder, is de nieuwste film van regisseur Terrence Malick, die twee jaar geleden veelvuldig werd geprezen om zijn The Tree of Life. Verward, verdwaasd, versuft kwam ik vanmiddag de bioscoop uit. Niet in negatieve, maar in positieve zin. Ik heb er nog geen woorden voor, maar À la merveille raakte me diep..

Rare et inconnu

 

Rare et inconnu, zo heet de foto-expositie over Charlie Chaplin. Foto's zul je zeggen, jawel, Chaplin gefotografeerd. In een kleine galerie in Lyon is hij op een dertigtal foto's te bewonderen. Gemaakt op de set van The Dictator, The Circus, Modern Times.. Noem maar op. Het is fascinerend om Chaplin op stilstaand doek te bewonderen. Geen vreemde passen, geen houterige bewegingen, maar wel dat bekende gezicht. Hoewel hij versteend is, vereeuwigd, komt hij met een beetje inbeeldingskracht zo tot leven. Dat gekke mannetje, vaak met een snorretje. 

  

Le Sud III

 

Ons doel was uiteindelijk Carcassonne, een mooie vestingsstad in Zuid Frankrijk. Torentjes, muren, kantelen, kastelen. Je waant je zo terug in de riddertijd. Zomers sta je in elke straat 'in de file'. Nu, eind februari, was het rustig. We waren samen met wat Fransen de enige toeristen en konden dus aardig losgaan met onze fototoestellen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Le Sud II

 

Niet alleen de landschappen veranderden, ook het weer. Sneeuw en zon, bewolking en helder blauwe luchten: elke dag was een nieuwe verrassing. In de nacht kon het flink afkoelen en kropen we onder drie lagen dekens de camper in. Overdag scheen vaak de zon wat foto's zoals in de reisgidsjes opleverde.

 

 

 

Lemon cake

 

Zoals beloofd de recepten van mijn heerlijke déjeuner een paar weken geleden. Om te beginnen de lemon cake. Heerlijk zacht, heerlijk citroenerig, perfect bij de lente die hier in Lyon aan het doorbreken is. De jassen gaan uit, de wanten worden thuis gelaten, de terrasjes vullen zich. Terwijl ik dit schrijf, kijk ik naar een mooie bos gele narcissen die ik op de markt heb gekocht. Le printemps est là! 

Recept

- 230 g boter op kamertemperatuur

- 200 g suiker

- 1 zakje vanillesuiker

- 3 eieren

- 1 bakje custardvla

- schil van 1 citroen, geraspt

- 260 g bloem

- 2 tl bakpoeder

- snuf zout

- 60 ml citroensap

Topping:

- 115 g poedersuiker

- 2-4 lepels citroensap

Verhit de oven voor op 180 graden. Boter een taartvorm in. Mix in een kom boter en (vanille)suiker tot het een fluffy crème is. Voeg dan een voor een de eieren toe, vervolgens de custardvla. Meng het goed. Meng dan de bloem, bakpoeder, zout en citroenrasp. Voeg dit in kleine porties met het citroensap toe aan het beslag. Doe het beslag in de taartvorm en bak de cake in 40-50 min gaar. Laat hem dan 15 min afkoelen. 

Meng de poedersuiker met het citroensap tot een topping. Bestrijk de cake, wanneer deze is afgekoeld, met de topping en laat het rusten tot de topping hard is geworden. 

 

Le Sud I

 

Met een camper naar het Zuiden. Niet als echtpaar met grijze haren, maar als een groep van vier jongeren, zin in avontuur. Eerst de Ardèche, toen de Tarn en vervolgens Roquefort en Carcassonne. Als ik iets heb geleerd, is het wel de diversiteit van Frankrijk. Elke 100km was weer anders..