De droom van alle vrouwen: een nieuwe
mixer, een vaatwasmachine, of een liefhebbende echtgenoot om voor te
koken? Het lijkt denigrerend, zelfs uit de tijd. Leven we niet in een
eeuw waarin seks niet langer carrière en succes bepaalt? De Franse film
geeft antwoord.
Een paar maanden geleden kondigde premier Jean-Marc Ayrault aan
dat alle Franse ministers op anti-seksismecursus moeten. Man én vrouw.
Aanleiding was het mannelijk fluitconcert en de ‘oeh’s en aah’s’ die
minister Cécile Duflot kreeg toen ze in juni een leuke jurk aanhad.
Hoewel Frankrijk begin 2011 een vooruitstrevend vrouwenquotum van 40%
instelde, kent het een diepgewortelde mannentraditie. Denk alleen al aan
de affaire rondom Dominique Strauss-Kahn die vorig jaar veel stof deed
opwaaien. Aan deze geschiedenis van seksuele ongelijkheid moest volgens
Ayrault nu eindelijk een einde komen.
Maar is dat niet wat naïef? Een cursus om een eeuwenoude sociale
verhouding te veranderen? Frankrijk is bij uitstek een ‘macholand’. Nog
geen jaar geleden nam het land afscheid van Nicolas Sarkozy, die door
velen ‘het alfamannetje van Europa’ werd genoemd. Zijn huwelijk met een
van Frankrijks mooiste vrouwen, zijn liefde voor dure spullen en
reisjes, en zijn gladde voorkomen deden hem te boek staan als macho.
Bovendien werd zijn houding tegenover vrouwen door menig journalist(e)
bekritiseerd. Wanneer zo’n leider wordt gekozen door man én vrouw, lijkt
de alfaman niet zomaar het land uit te zetten. De rollen zijn gewoon zo
verdeeld, toch?
1 opmerking:
Leuk stuk!
Een reactie posten