Spotprenten
en politiekgetinte strips: voor mijn eindexamen geschiedenis moest ik met
tegenzin een hele reeks analyseren. Het bleef abstract, het bleef ver van
mijn bed. Een gesprek met de maker van een Frans stripboek tegen homofobie
brengt me echter op nieuwe ideeën.
Een aantal weken geleden, op 17 mei om precies te zijn,
bezocht ik een bijeenkomst tegen homofobie in Lyon. In het kader van de
‘Internationale dag tegen homofobie, lesbofobie en transfobie’ presenteerden
verschillende organisaties zich in het gemeentehuis van het eerste
arrondissement. Tussen deze gaybewegingen zat er een groep die er voor mij
uitsprong: de makers van een stripboek. Quarante dessinateurs contre l’homophobie: veertig
tekenaars tegen homofobie. Ik besloot met een van hen te praten.
BD, BD, BD
De BD (bande dessinée), oftewel het stripverhaal, is groot in
Frankrijk. Asterix, Titeuf, Petit Nicolas, Philémon, Hoempa pa. Dit zijn
slechts enkele titels. Met 1137 titels gepubliceerd in 2000, 4863 in 2009 en
wel liefst 5165 in 2010 maakt Frankrijk een enorme groei door. Vorig jaar
publiceerde Telerama (een Franse televisiegids) zelfs een
artikel waarin het stelde dat de strip in Frankrijk ‘explodeert’. Niet alleen
in kwantiteit, maar ook in kwaliteit: “Nog nooit was [de Franse strip] zo
creatief en dapper”. De strip wordt door veel Fransen dan ook met trots gezien
als de negende kunstvorm. In hetzelfde artikel legt Telerama uit dat dit komt
doordat de Franse strip in tegenstelling tot de (commerciële) manga in Japan en
de comics in de VS verre van monolithisch is. De tekenaars zijn creatief,
werken meestal met weinig middelen en dus niet vanuit een winstgevend plan. Hoe
de strip dan toch zo groot kan zijn? Een simpel antwoord volstaat: het publiek
is er.
Eén van de plaatsen waar de strip het meest groeit, is op
het internet. Als blogger tonen vele tekenaars hun werk. In deze over het
algemene ‘heteroseksuele wereld’ is er ook een kleine, maar actieve
homoseksuele beweging. In Frankrijk nodigt 17 mei al jaren bepaalde auteurs uit
om hun positie tegen homofobie in te nemen. In 2009 lanceerde striptekenares
Julie Maroh – van onder meer Le bleu est une couleur chaude, een strip die door
Abdellatif Kechiche verfilmd is als La vie d’Adèle en de Gouden Palm op Cannes won – een
project om deze auteurs samen te brengen. Maroh presenteerde op haar site alle
links waardoor de strips makkelijker toegankelijk werden. Hierdoor geïnspireerd
besloten de twee jonge striptekenaars Pochep en Silver vorig jaar een stap
verder te zetten: één site met alle strips. Makkelijk toegankelijk, altijd
beschikbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten