Henri

Met het ontroerende drama Henri debuteert de Waalse actrice Yolande Moreau als regisseuse. Ook in deze film laat ze zien dat ze oog heeft voor personages. De kleine Belg wordt vol respect neergezet.

Een ietwat vervallen café-restaurant in Wallonië 

Een ietwat vervallen café-restaurant in Wallonië waar de stamgasten voor twaalf uur aan de Jupiler beginnen. Dat is Henri's territorium. Terwijl hij met een pint in zijn hand terrine afsnijdt en frieten bakt, zorgt zijn vrouw Rita voor de gasten. Zij zorgt dat alles op rolletjes loopt. Van het niet aanbranden van de steaks tot de rekeningen. Wanneer zij wegvalt, staat Henri (Pippo Delbono) er alleen voor. Zijn dochter besluit dat hij maar een papillon blanc moet inhuren, een verstandelijke beperkte. Zo komt Rosetta (Candy Ming) bij Henri werken. Een bijzondere vriendschap volgt.

Personages krijgen alle ruimte

De kracht van Henri ligt in de uitwerking van de personages. Moreau geeft iedereen zijn eigen moment, waardoor ze een intieme sfeer creëert. Tijdens de begrafenismaaltijd glijdt de camera langzaam van persoon naar persoon. Daar zitten ze, zo'n 60 man uit de buurt, rouwend om de dood van de levenslustige Rita. We zien ze smakken, drinken, kijken. De één verstild in zijn verdriet, de ander lekker smikkelend. Het is de kleine Belg, vol respect behandeld. Ook Candy Ming en Pippo Delbono krijgen alle ruimte. Beide acteurs speelden al wel bijrollen, maar hebben in Henri voor het eerst de hoofdrol. Dat pakt goed uit. Ze laten je gniffelen én snikken. Rosetta met haar kinderlijke fascinatie voor de relatie tussen man en vrouw, Henri met zijn kinderlijke fascinatie voor duiven. Eén van de mooiste momenten van de film is wanneer Henri in zijn eentje met zijn zware lichaam op de muziek begint te heupwiegen, helemaal in zijn eigen wereldje. Hij ontroert tot in het diepste.

Waalse kaalheid
En dan is er nog de mooie setting. De charme van het kale, vervallen Waalse platteland. Naast de typische karakters werkt Moreau dit pakkend uit in de enscenering. Het kale sportcomplex waar ze na de begrafenis voorverpakte broodjes eten. De verlaten weilanden vol elektriciteitsmasten waar de bus zachtjes doorheen zoeft. De industrieterreinen waar Henri met zijn over gekochte frietbus mannen van hun lunch voorziet. Het is treurig maar ook heel schoon (om Belgische termen te gebruiken).  Met Henri toont Moreau haar Belgische roots en laat zien dat regisseren zeker ook in haar straatje ligt. 

Maandzaad-citroen cakjes

Zoals beloofd, het recept van de maanzaad-citroen cakejes die vorige week deel uitmaakten van mijn bakfestijn. Had ik wat te vieren? Niet per se, maar een vrije dag is de laatste tijd sowieso al wel een feestje waard. Met drie projecten in the running blijft er weinig tijd over voor andere dingen. Deze cakejes deden me echter beseffen dat bakken op z'n tijd noodzakelijk is. De frisse combinatie van citroen en ricotta en de vrolijke zwarte maanzaadpuntjes zorgen voor een top traktatie! 

Recept

voor 12-15 stuks

250 gram bloem
180 gram fijne kristalsuiker
2,5 tl bakpoeder
flinke snuf zout
100 gram zachte boter
6 tl maanzaad
175 gram ricotta
2 eieren
rasp van 1 citroen
sap van 1 citroen

muffinvormpjes

Verwarm de oven voor op 180 graden. Meng de bloem, het bakpoeder, de suiker en het zout in een kom. Klop het ei los in een andere kom. Gebruik echt een groot ei of twee kleinere. Voeg hier de ricotta en het citroensap aan toe en meng door elkaar. Klop de zachte boter hierdoor heen. Doe alles samen in één kom samen met de citroenrasp en maanzaad en meng door elkaar. Het wordt een vrij dik beslag. Verdeel het beslag met twee lepels over de muffinvormpjes. Zet op het rooster van de oven - ik zette ze eerst in een ronde vorm om lekken te voorkomen, een muffinvorm is natuurlijk nog beter - en bak de muffins in ongeveer 20 minuten goudbruin en gaar. Haal uit de oven en laat ze 5-10 minuten afkoelen op het rooster.

Bon'ap

Met hazelnoten en rozijnen

Hoewel ik het niet had gepland, had ik gisteren een heerlijk rustige, luie zondag. Te weinig slaap heeft één ding tot gevolg: productief zijn moet je een dag uitstellen. Of je nu wilt of niet. Het werd dus een dag met boek lezen in de ochtend, film kijken in de middag en bakken in de avond. Heerlijke sesamzaad-citroenmuffins - het recept houden jullie tegoed - en zuurdesembrood met hazelnoten en rozijnen.

Voor het zuurdesembrood met hazelnoten en rozijnen heb ik dezelfde starter als bij mijn eerste zuurdesembrood gebruikt. Deze had ik braaf in de koelkast bewaard en was - hoewel het wat zurig rook - nog steeds te gebruiken. Je kan dit testen door de starter gewoon weer met een theelepeltje bloem te voeden, dan een nacht te laten rusten en wanneer er de volgende ochtend bubbeltjes op staan: te gebruiken! Het recept voor zuurdesembrood met hazelnoten en rozijnen is ongeveer gelijk aan het basis zuurdesembrood. Je voegt enkel een flinke hand licht geroosterde hazelnoten en een flinke hand rozijntjes toe. Meng dit meteen met je bloem en je starter, et voilà, een heerlijke variatie.