dinsdag 7 juni 2011

Recensies

In het Volkskrant Magazine van deze zaterdag kaartte Hanna Bervoets een interessant fenomeen binnen de journalistiek aan, namelijk de recensie. Toen ze nog jong, onzeker en onderdanig aan het leven was (haar woorden), schreef ze voor een lokaal blaadje filmrecensies. Meestal kraakte ze een film dan af, maar gaf het toch drie sterren in verband met ál die mensen die eraan mee hadden gewerkt. Op deze manier, constateert ze nu, deed ze een poging om niet ook nog eens onderdanig te zijn aan de film. Ja, de rol van een jonge student in de wereld is zwaar...

Recenseren is lastig, merk ook ik. In de loop van de tijd heb ik al aardig wat recensies neergekalkt en ook ik loop vaak met de vraag wat het nu echt is dat ik erover kan zeggen. In mijn achterhoofd heb ik altijd het idee dat het toch heel knap is om zo'n productie neer te kunnen zetten, dat daar veel kennis en energie voor nodig is. Alleen daarom al zoek ik naar positieve punten, ook bij bar slechte producties. Meestal probeer ik een afweging van positief en negatief te maken waarbij ik alle elementen af ga. Maar is het dan niet nog steeds gewoon mijn mening, mijn smaak over die elementen? Dat ik wegzwijmel bij Guillaume Cannet wil nog niet zeggen dat hij echt goed acteert... En dat ik de muziek van Eddie Vedder mooi vind, zegt eigenlijk ook niks over het effect op de film...

Een recensie is een opinie en het naast elkaar leggen van recensies kan daardoor ook wonderlijke combinaties creëren. Floortje Smit van de Volkskrant kan van drama's zoals Never let me go houden, terwijl Coen van Zwol van het NRC erbij in slaap valt. De smaak van mensen verschilt en dit komt hoe dan ook terug in een recensie.

Moeten we dus nu maar stoppen met recensies lezen? In mijn ogen zou het zonde zijn om al die opinies te missen, heerlijk vind ik het om andermans mening over iets te lezen. Je hebt meteen weer iets om over te praten en je kan het met je eigen mening vergelijken. Bovendien is het met name handig wanneer je geen mening hebt. Onderdanigheid kenmerkt nu eenmaal de mens, en onderdanig aan andermans opinie is daarin veel voorkomend!

2 opmerkingen:

mama zei

Goed stuk Lot!

Je vader zei

Ja, een leuk stuk Lot. Smaak, deskundigheid of een vooringenomen standpunt speelt allemaal een rol bij een kritiek. En wat dacht je van jaloezie, afgunst en vriendjespolitiek. Geloof nooit zomaar wat er staat, een criticus heeft ook een eigen agenda.