Tea Time

Gisteren, toen de zon zo scheen en de vogeltjes vrolijk floten, was ik helemaal vrij. Niks was er wat moest en daarom besloot ik een rondje Utrecht te doen. Niet eromheen de polder in, maar gewoon de binnenstad in. Ook daar slenteren is namelijk fijn met mooi weer. Hoewel zaterdagmiddag op de Oude Gracht nooit mijn ideale bestemming is, viel het gisteren mee. De markt op, lp's kijken, groenten kopen, boekwinkeltje in en uit, schoenen passen en genieten van de bloemverkopers. Gekocht heb ik niet echt, maar wel ben ik op een heerlijk kookboek gestuit: The Vintage Tea Party Book. Inspiratie jawel!

The Vintage Tea Party Book van Angel Adoree is een mix van koken, thee drinken, etiquette en feestjes organiseren. Wie denkt dat er alleen zoete versnaperingen in staan, heeft het mis. Ook hartige taarten, sandwiches en rare soepjes horen bij het theefeestje.

Het boek is opgedeeld in Brunch, Middag, Avond en Styling. In de eerste drie hoofdstukken staan een reeks aan leuke high tea recepten, in de laatste gaat het over decoratie, muziek, dans en zelfs kleding. Er staan bovendien verschillende knutselbeschrijvingen in, zoals Engelse vlaggetjes voor de aankleding en een idee voor een uitnodiging.

Zoals je ziet, is het boek vooral ook heerlijk opgemaakt, vol tekeningen en met mooie foto's. Elke pagina straalt vintage uit. De kopjes, de theepotten, de dametjes en de zwierige letters: het is geheel in stijl. Kwijlend stond ik ermee in mijn handen, meteen zin in het organiseren van grootse high tea's. Dit boek staat definitely op mijn verlanglijstje!

Draaidag Uno

Sorry voor mijn schrale bijdrages afgelopen weken. Ik heb het weer eens druk. Naast drie zware vakken ben ik op dit moment bezig met het maken van een documentaire. Ter afsluiting van het honoursprogramma dat ik volg aan de UU doe ik met een groepje medestudenten onderzoek naar het nut van cultuur. Ons idee is vier starters en vier professionals te interviewen naar hun ideeën over de toekomst van de culturele sector. We hopen op interessante antwoorden die ons zelf ook een beetje helpen en hoop geven na al die bezuinigingen. Na maanden vergaderen was gisteren eindelijk de eerste draaidag. We're off!! Hieronder een korte impressie van the making of.

Het opzetten van alle camera's en lichten is toch wat lastiger dan gedacht.

De research neemt nog even de vragen door met de eerste gast

Onze eerste gast is er klaar voor!

Filmen maar boys!


Een verhoging zodat we elkaar goed in de ogen kunnen kijken ;)

Ook gast twee is klaar! Eerste dag zit erop, yes! Onze regisseuse is tevreden :)

The Perfect Carrot Cake

The Perfect Carrot Cake, right?! Ik ben dol op carrot cake. Toen ik klein was en ik met mijn moeder een bezoekje aan Artis bracht, gingen we op de terugweg vaak langs het plaatselijke bakkertje. De lekkerste worteltjescake van Amsterdam verkochten ze daar. Mijn eerste reactie was natuurlijk, hè cake met wortels, maar al snel werd het mijn favoriete cakeje. Na een zoektocht naar het perfecte recept stuitte ik op deze versie. Hoewel het nog steeds niet die uit mijn herinnering is, is hij goed te doen. Jamjam!!



Recept

1 cake voor 10 personen

- 2 eieren
- 200 g bruine suiker
- 150 ml zonnebloemolie
- 200 g fijngeraspte wortel
- 50 g walnoten
- 1 eetlepel geraspte kokos
- 200 g bloem
- 1 theelepel bakpoeder
- 1 lepel kaneel
- 1 snuf zout

Voor eventuele topping
- 400 g poedersuiker
- 100 g cream cheese
- 50 g boter
- sap van een halve citroen

Verwarm de oven voor op 150 graden. Mix in een kom de eieren schuimig. Voeg de suiker toe en mix dit er mooi doorheen, doe hetzelfde met de olie. Voeg dan de bloem, bakpoeder, kaneel en zout toe. Mix opnieuw. Voeg dan de kokos, walnoten en wortel toe en mix alles tot een mooi beslag. Doe het beslag in een cake vorm en bak de cake een uur totdat hij gaar en bruin is. Laat hem dan afkoelen.

Wil je glazuur erop? Smelt dan de boter en meng dit met het citroensap, de cream cheese en de poedersuiker tot een gladde crème. Verdeel dit over de cake wanneer deze is afgekoeld en laat de crème een kwartier opharden.

Carnavalesque avonturen

Nederland is een heel klein landje. Je zou dan dus ook zeggen dat er weinig verschillen per regio zijn. Over het algemeen lijkt het Zuiden inderdaad op het Noorden, maar één week per jaar is er plots een enorm onderscheid te maken, met carnaval ja. Noord en Zuid kijken elkaar dan vol onbegrip aan.

Mijn Zuidelijke vriendinnetjes zijn er al weken, zo niet maanden mee bezig. Wat doen we aan? Waar gaan we heen? Wie gaat er mee? Carnaval is voor hen een van de hoogtepunten van het jaar. Meerdere pogingen zijn gedaan om mij over te halen om de wereld om te keren voor een weekend lang, maar tot nu toe heb ik me staande weten te houden. Geen carnavalesque activiteiten voor mij. Wel was ik gisteren toevallig in Eindhoven en kon ik het een en ander gaden slaan. Ook de avond voordat het feest losbarst, waren er al redelijk wat mensen aan het 'zotten'.

In Lampegat dus, de Carnavalsnaam van Eindhoven. Op deze vrijdagmiddag lijkt het alsof de stad even grijs en lusteloos is als altijd. Wanneer je echter goed op let, zie je her en der meer kleur dan normaal op de straten verschijnen. Berenpakken, rare glitterbroeken, een heksenhoed: sommige mensen hebben er duidelijk zin in en staan al met een biertje naar de ballonnen te kijken.

In tegenstelling tot mijn vrienden die dus al hoog en breed hun outfit compleet hebben, zijn er ook genoeg mensen die nog moeten beslissen welk karakter ze zich dit weekend gaan aanmeten. In een van de straten zitten vier Carnavalwinkels naast elkaar die alle vier afgeladen vol zijn. In de rekken hangen nog enkele schamele pakjes, meestal met heel weinig stof en in hele kleine of grote maten. Ja, vind hier nog maar iets tussen?

Hoewel het op mij als Noorderling een beetje belachelijk overkomt allemaal, kan ik er de charme toch ook wel van inzien. Een groot verkleedpartijtje, lekker gek, helemaal uit je bol. Na mijn avondje thee-drinken-in-Eindhoven stap ik met een goeiige bui de trein weer in. Naast me zit een jongen in een oranje hesje met een blik bier. "Leuk pakje, ben je als bouwvakker verkleed?", vraag ik spontaan tegen hem, "ga je lekker carnavallen dit weekend?" Geërgerd kijkt hij me aan en met een zwaar Brabantse tongval wijst hij me terecht: "Dit is de trein weg van Eindhoven hè. Weg van dit gekkenhuis. Weg van mijn week op de bouw." Vervolgens werpt hij me nog een boze blik toe, pakt zijn blik bier en gaat ergens anders zitten. Oeps, niet alle Zuiderlingen denken er dus hetzelfde over...

Bonjour Lyon

Lyon. France. from Taylor Shumway on Vimeo.

Ik heb leuk nieuws. Volgend jaar om deze tijd bevind ik me als het goed is niet in Nederland, maar in Frankrijk. In Lyon welteverstaan. Afgelopen weekend kreeg ik een berichtje dat ik van de UU toestemming heb om een half jaar naar de Lumière II te gaan. Nu nog door de Franse papierhandel heen, en dan, au revoir!!

Ijspret met chocoladecakejes

Broertje-zusje dag, zo kon je mijn dag vandaag wel een beetje noemen. De unieke kans om op de Amsterdamse grachten te schaatsen moest ik natuurlijk benutten en daarom stond ik vanmiddag met mijn broertje op het ijs. Een groot gekkenhuis was het. Koek en zopie op de Prinsengracht, wedstrijdjes schaatsen op de Keizersgracht, en onder de bruggen heel veel wakken. Het ijs was absoluut niet fijn meer - zacht, met sneeuw en heel veel sporen - maar de sfeer was prachtig. Al die Amsterdammers op het ijs! Koud en uitgeschaatst begonnen we bij thuiskomst aan ons tweede project: chocoladecakejes. Ook die waren perfect!!






Recept

Voor 12 cakejes

2 eetlepels cacao
100 g suiker
150 g pure chocolade
2 eieren
80 g boter
210 g bloem
180 ml melk
1 theelepel bakpoeder
een snufje zout
muffinvormpjes

Verwarm de oven voor op 175 graden. Laat de chocolade en de boter in een pannetje op een laag pitje smelten. Roer de eieren, melk en suiker in tussen door elkaar in een kom. Voeg de gesmolten chocolade toe en meng het mengsel nog een keer goed door elkaar. Voeg de cacao, bloem, zout en bakpoeder toe. Roer het nog een keer goed. Verdeel het beslag dan in de muffinvormpjes en plaats ze in de over. Bak de cakejes ongeveer 25 minuten. Haal ze uit de oven en laat ze even afkoelen. En dan... lekker smullen!!!

Tri Martolod

Onder het kopje wat mij op een grijze dag zoals deze inspireert:

Nolwenn Leroy, een Bretonse chanteuse.

Schoonheid in veelvoud

Het fin de siècle in Parijs is een bejubelde periode. Rond de eeuwwisseling was Parijs het middelpunt van de wereld. Literatuur, muziek, filosofie en beeldende kunst: alles bloeide daar. Het Van Gogh Museum laat de komende maanden een van de opkomende kunstvormen uit die tijd zien: prenten. Met de tentoonstelling Schoonheid in veelvoud toont het museum zijn hoogtepunten.

Iedereen kent ze wel: le Chat Noir, de prenten van Henri Toulouse-Lautrec.. Er is echter nog meer. De prentkunst is veel breder dan deze paar bekende prenten. Rond 1900 waren prenten geheel geintergreerd in het dagelijkse leven. Affiches, theaterprogramma's, menukaarten, bladmuziek: al die mooie prenten waren heel normaal en het Van Gogh geeft overal een voorbeeld van. Ook laat het museum duidelijk zien dat prentkunst deel was van de strijd die de avant-gardisten voerden over het verschil tussen lage en hoge kunst. Prenten waren voor iedereen, maar werden tegelijkertijd verheven. Ook toen waren er al handelaren die ze museumwaardig bestempelden. Het is dus niet eens zo toevallig dat we ze nu en masse bewonderen.

Schoonheid in veelvoud biedt niet heel veel nieuws, maar is toch wel een bezoekje waard. Al met al is het een mooi overzichtje van al die mooie prenten.

Winterwonderland

Het is winter, we kunnen er niet omheen. Vorige week was het al de hele week koud, maar toen het vrijdag opeens fors begon te sneeuwen, was het helemaal zover. Natuurlijk lag de NS binnen no time plat en werd het dagelijks leven van veel mensen op z'n kop gezet door bevroren leidingen, rare lekkages en cv-ketels die het opeens begaven (ja ook wij hadden deze pech..). Een beetje chagrijnig werd ik omdat daardoor mijn hele weekend in de soep liep. Geen schaatsen, geen uitjes met de trein, geen warme douche. En dat wanneer je eindelijk een vrij weekend hebt... Wel leverde het winterse landschap natuurlijk hele mooie plaatjes op! Na een stevige koude wandeling kon ik het allemaal wel weer aan. Een troost, jahoor!

Le Havre

Eens in de zoveel tijd wordt het achtuurjournaal opgeschrikt door een boot vluchtelingen uit Afrika die is aangespoeld in Spanje, Italië of Frankrijk. Meestal zijn het extreme gevallen, met veel doden of veel kinderen, want de wekelijkse groepen vluchtelingen die de zee oversteken zijn al lang niet meer actueel. In 2009 maakte Philippe Loiret een film over de vluchtelingenproblematiek aan de Noord-Franse kust, Welcome. De Finse regisseur Aki Kaurismäki doet dit nu nog eens over, met Le Havre.

Le Havre gaat over de oude Marcel Marx (André Wilms) die zijn schrijversleven vaarwel heeft gezegd en zich als schoenpoetser met zijn vrouw Arletty (Kati Outinen) in de Franse havenstad Le Havre heeft gevestigd. Marcel gaat er met zijn schoenpoets elke dag op uit, drinkt ’s avonds wat in de buurtkroeg en eet dan het bord eten dat Arletty hem voorzet. Hij vindt het wel prima. Op een dag kruist zijn pad echter met dat van een minderjarige Afrikaanse vluchteling (Blondin Miguel). Terwijl zijn vrouw ernstig ziek wordt en in het ziekenhuis belandt, ontfermt Marcel zich over de jongen. Natuurlijk is de politie ook naar de jongen op zoek.

Verder lezen?

Paris, mon amour

Paris, je t'aime beaucoup, beaucoup... Ik kan geen genoeg krijgen van die stad. Ik denk nooit. De levendigheid, de fransheid, de mooie gebouwen, de heerlijke mensen, de constant nieuwe impulsen. Elk bezoek ontdek ik weer nieuwe dingen en leer ik de mooie stad weer net iets anders kennen. Het blijft er fantastisch!

Centre Pompidou, Musée d'Orsay, Monmartre, Cinémateque Française, Café de l'Industrie, Quartier Latin, le Marais, le Tour d'Eiffel, een Jazz-avond, Crème Brûlée dans Les Deux Moulins, La loire dans la théière, Hotel de Ville, la Notre-Dame, St Germain, enorme Tarte Citron, la Sorbonne.. Eindeloos hebben we door de straatjes gestruind, door de ijzige kou, op zoek naar inspiratie. Ik ga daar nog wel eens wonen, je suis sûr.