Carnavalesque avonturen

Nederland is een heel klein landje. Je zou dan dus ook zeggen dat er weinig verschillen per regio zijn. Over het algemeen lijkt het Zuiden inderdaad op het Noorden, maar één week per jaar is er plots een enorm onderscheid te maken, met carnaval ja. Noord en Zuid kijken elkaar dan vol onbegrip aan.

Mijn Zuidelijke vriendinnetjes zijn er al weken, zo niet maanden mee bezig. Wat doen we aan? Waar gaan we heen? Wie gaat er mee? Carnaval is voor hen een van de hoogtepunten van het jaar. Meerdere pogingen zijn gedaan om mij over te halen om de wereld om te keren voor een weekend lang, maar tot nu toe heb ik me staande weten te houden. Geen carnavalesque activiteiten voor mij. Wel was ik gisteren toevallig in Eindhoven en kon ik het een en ander gaden slaan. Ook de avond voordat het feest losbarst, waren er al redelijk wat mensen aan het 'zotten'.

In Lampegat dus, de Carnavalsnaam van Eindhoven. Op deze vrijdagmiddag lijkt het alsof de stad even grijs en lusteloos is als altijd. Wanneer je echter goed op let, zie je her en der meer kleur dan normaal op de straten verschijnen. Berenpakken, rare glitterbroeken, een heksenhoed: sommige mensen hebben er duidelijk zin in en staan al met een biertje naar de ballonnen te kijken.

In tegenstelling tot mijn vrienden die dus al hoog en breed hun outfit compleet hebben, zijn er ook genoeg mensen die nog moeten beslissen welk karakter ze zich dit weekend gaan aanmeten. In een van de straten zitten vier Carnavalwinkels naast elkaar die alle vier afgeladen vol zijn. In de rekken hangen nog enkele schamele pakjes, meestal met heel weinig stof en in hele kleine of grote maten. Ja, vind hier nog maar iets tussen?

Hoewel het op mij als Noorderling een beetje belachelijk overkomt allemaal, kan ik er de charme toch ook wel van inzien. Een groot verkleedpartijtje, lekker gek, helemaal uit je bol. Na mijn avondje thee-drinken-in-Eindhoven stap ik met een goeiige bui de trein weer in. Naast me zit een jongen in een oranje hesje met een blik bier. "Leuk pakje, ben je als bouwvakker verkleed?", vraag ik spontaan tegen hem, "ga je lekker carnavallen dit weekend?" Geërgerd kijkt hij me aan en met een zwaar Brabantse tongval wijst hij me terecht: "Dit is de trein weg van Eindhoven hè. Weg van dit gekkenhuis. Weg van mijn week op de bouw." Vervolgens werpt hij me nog een boze blik toe, pakt zijn blik bier en gaat ergens anders zitten. Oeps, niet alle Zuiderlingen denken er dus hetzelfde over...