On the road

Altijd onderweg, nooit ergens aankomen, nooit ergens willen aankomen: dat was de levensstijl die Jack Kerouac besprak. Al snel besloot Kerouac dat het boek dat hij schreef over zijn reizen in de USA verfilmt moest worden. In 1968 verkocht hij de rechten aan Francis Ford Coppola, maar een film kwam er niet. In 2005 nam Walter Salles het heft in handen en zie hier het resultaat: On the road, een roadmovie over losbandige intellectuele jongeren. Mooi qua beeld, maar net iets te vaag qua verhaal. 

 
On the road vertelt het verhaal van de jonge schrijver Sal Paradise (Sam Riley), de alterego van Kerouac. Eind jaren 40 ontmoet Sal de jonge avonturier Dean Moriarty (Garrett Hedlund) in zijn thuisstad New York. Vanaf de eerste momenten bewondert Sal Deans losbandigheid en zijn drang naar vrijheid. Wanneer Dean naar Denver vertrekt, besluit Sal hem na te reizen. Enkele tochten kriskras door Amerika volgen. De dagelijkse stadssleur wordt vervangen door onderweg zijn. Seks, drugs, alcohol en muziek bepalen het leven. 

In tegenstelling tot het boek dat indertijd enorm verbaasde, verveelt de verfilming een beetje. Dit komt met name door de ongestructureerde verhaallijn. Het is niet geheel duidelijk wat er nu steeds gebeurt naast alle sex-, drank- en drugsintermezzo’s. De roep naar vrijheid komt over, maar verder? Zo blijven de connecties tussen personages bijvoorbeeld onbelicht en wordt niet duidelijk wat er tussen de tijdssprongen in gebeurt. Daarnaast wordt er ontzettend veel gezwetst over het leven. Dit past op zich wel bij Kerouacs stijl, maar ruim twee uur lang gepeins maakt de film tot een aardig lange zit.

Waar On the Road wel in slaagt, is het neerzetten van een duidelijk sfeerbeeld van deze ‘Beat Generation’. De intellectuele kring om Sal draagt ritmisch poëzie voor, zet zich af tegen het ‘normale’ leven en hangt duidelijk de naar vrijheid zoekende jongere uit. Vooral de manier waarop Salles muziek inzet, maakt de Amerikaanse jaren 40 sfeer compleet. De ophitsende muziek, zwarte muzikanten en wilde dansers leveren een paar prachtige scènes op. Ook het camerawerk is het noemen waard. Salles staat al langer bekend om zijn roadmovies (met name The Motorcycle Diaries) en ook hier slaagt hij er weer in om reislust op te wekken. Wegen, bergen, mooie luchten: zowel het harde als het zachte van onderweg zijn maakt hij visueel. 

“Wilde mensen volgen, dat is wat ik doe”, zegt Sal aan het begin van de film en dat is ook wat de kijker merkt. Prachtige beelden en vreemde types worden in On the road getoond. Sal en Dean experimenteren erop los, en Riley en Garrett zijn daarin heel geloofwaardig. Helaas verveelt de manier waarop de twee onderweg zijn al snel. De sex, drugs en alcohol hadden iets meer kunnen afwisselen met ontmoetingen on the road. De Beatgeneration is nu net niet inspirerend neergezet. Jammer.