Red Yellow

 

Een café in Lyon, rood met geel. Een druilerige zondag middag. Twee Aziatische meisjes. Ik en mijn camera. Voilà, het resultaat. 

 

 

 

 

Je vais au marché

 

 

 

 

One day

Het gaat goed met mij. Mijn bureau is bezaaid met blaadjes waarop roostertijden staan. Het doel van vandaag: een goed rooster construeren en daarna weekend vieren. Het was een week vol colleges, vol verbazing, vol rare Franse systemen (serieus: Frankrijk loopt op bepaalde vlakken echt achter op de rest van de wereld). Af en toe was er ook tijd voor een momentje Nederland, met name in mijn muziek. Dit liedje maakte mijn week. Nu nog een college te gaan en dan twee dagen met marktjes, musée des Beaux-Arts, een fietstochtje en wat tweedehandswinkeltjes. Hebben jullie al weekendplannen?

L'Épicerie

Een druilerige zaterdag. De wekker ging vroeg, te vroeg, voor een stadswandeling met gids, aangeboden door de universiteit. Twee uur lang stappen door Lyon. Langs de Saône, door de kleine straatjes van het Vieux Lyon, langs de grote pleinen, door de museumtuin. De bouchons, de canuts, de traboules: zelfs wat woorden van het lyonnais hebben we geleerd. Opwarmen deden we daarna bij mijn favoriete stek: L'Épicerie. 

 

 

 

Pompoenlasagne

Met drie mannelijke, bovendien Franse, huisgenoten verandert je leven. Althans je culinaire leven. De eerste week dat ik hier was, had ik constant honger. Dat beetje stokbrood in de morgen was echt niet genoeg tot de middag en de sandwich die ik dan weg kaande, leek ondanks zijn grootte binnen een paar uur al verteerd te zijn. Tegen de tijd dat we eindelijk aan tafel gingen voor het diner, was ik dus ofwel uitgehongerd, ofwel vol van de gesnoepte chocolade. Inmiddels heb ik het ritme onder de knie, presteer ik goed op een klein ontbijt en eet ik braaf mijn warme bordje tussen de middag. 

Een andere nieuwigheid is het vlees. Ja ik woon in Frankrijk, met Fransen, met Franse mannen. De eerste dagen kreeg ik telkens vlees voorgeschoteld. Tajine met kip, risotto met spek, groentestoof met wederom kip, gratin met ham. Hoewel ik ook wel groentjes op mijn bord kon vinden, nam vlees toch echt de hoofdrol in. Blij was ik toen een vriendin van een van heren kwam eten en we slechts vier kippenpoten hadden. Ik wilde wel delen ja!

Tot nu toe als ik kook, laat ik het vlees dus even staan. Om mijn groentereserve aan te vullen, zijn het linzenprutjes, pasta's en een pompoenlasagne. Geslaagd, dat vonden zelfs de heren!

Recept

- 1 pompoen 

- 50 g boter 

- 40 g bloem 

- 800 ml melk 

- 1 groentebouillontablet 

- 200 g lasagnebladen  

- 100 g oude kaas 

- peper en zout

Snijd de pompoen in kwarten. Verwijder de zaden en de draderige binnenkant en snijd met een scherp mes de schil eraf. Snijd het pompoenvlees in plakjes van cm. Kook de plakjes 5 min. in weinig water met zout, giet ze af en laat uitlekken. Verwarm de oven voor op 180 °C. Verwarm de boter in een steelpan en wacht tot het schuim is weggetrokken. Roer de bloem erdoor en bak op laag vuur 5 min. Voeg de melk toe en breng al roerend aan de kook. Doe het bouillontablet erbij en laat op heel laag vuur nog 5 min. koken. Schep een laagje saus in de ingevette ovenschaal en dek af met lasagnebladen. Verdeel een deel van de pompoenplakjes erover, wat geraspte kaas, een laagje saus en dek af met lasagnebladen. Maak zo meer lagen met de resterende ingrediënten. Eindig met saus en kaas. Zet de schaal in het midden van de oven en bak de lasagne in 30-35 min. goudbruin en gaar.

   

Blanc

 

Le mariage pour tous

Honderdduizenden mensen, spandoeken en leuzen. Gisteren werd in Parijs gedemonstreerd tegen le mariage pour tous. Uit alle hoeken van het land kwamen bussen vol met mensen om hun afkeer tegen het homohuwelijk te tonen. Maar het homohuwelijk, is dat niet al lang mogelijk in Frankrijk? Nee. Zeker niet. Al weken vullen de kranten zich met discussie. Pour, contre, neutraal? Iedereen lijkt een mening te hebben.

Frankrijk is gebouwd op drie waarden: liberté, egalité, fraternité. Die drie grondbeginselen vormen de Franse democratie. Dit wetend viel mijn mond open van verbazing toen ik voor het eerst hoorde van de demonstratie contre. President François Hollande wil als kind van het Verlichtingserfgoed een eind maken aan de rechtsongelijkheid voor homo’s en lesbiennes. Logisch in mijn ogen, maar niet in de ogen van veel Fransen. 

Hoe kan een vooruitstrevend land met gelijkheid hoog in het vaandel, zo te keer gaan? Misschien is het meest schokkend wel de vele windrichtingen waaruit de tegenstanders komen. De demonstratie, ook wel Manif pour tous genoemd, trok inderdaad iedereen. Jong en oud, moslim en christen, extreem-nationalist en conservatief. Je kan het je moeilijk voorstellen, deze groepen verenigd, maar het gebeurde.

De avond ervoor sprak ik een jong meisje, een architectuurstudente, een leuke meid. Ook zij ging de dag erna naar Parijs. Waarom, waarom? Met mijn Hollandse nuchterheid, mijn opvoeding waarin iedereen kan trouwen, snap ik de Fransen even niet meer..

Bananas!*

Ondanks het feit dat ik me in het verre Frankrijk bevind, besloot ik me vandaag  eens in de Nederlandse media te verdiepen. Op de website van de Groene Amsterdammer kan je best fijn artikelen lezen, de Volkskrant online is ook wel te doen als je een beetje wil bladeren, maar Uitzending Gemist is toch wel echt ideaal. Zo stuitte ik op een uitzending van Tegenlicht over de gang van zaken rondom Bananas!*, een documentaire van de Zweedse filmmaker Fredrik Gertten. 

Gertten wilde met zijn documentaire Bananas!* de rechtszaak tonen die enkele bananenplukkers tegen fruitfabrikant Dole Food Company aanspanden. Je zou zeggen dat je hier best over kunt rapporteren, maar binnen de kortste keren werd Gertten onder druk gezet. De film dreigde zelfs uit het programma van het Los Angeles Filmfestival te worden gehaald, terwijl daar de wereldpremière gepland stond. Tegenlicht toont in een uur hoe Dole Gertten onder druk zette. Bizar..

 Voor de hele aflevering klik hier.

Belle Ville

 

Comment ça va? Nou eigenlijk wel goed. Het is alweer de zesde dag dat ik me in Lyon bevind en ik weet al steeds beter mijn weg. Langs de Rhône, langs de Saône, over Place du Bellecour, door Rue de la République. Lyon is groot, maar ook wel klein. Het centrum is goed behapstukbaar, vol leuke plekjes en mooie huizen. Ik had het niet beter kunnen treffen met mijn kamer midden in het centrum. Een stap uit de deur en ik zwem in de Saône (niet echt een aanrader geloof ik), een stap verder ik ben in het pittoreske Vieux Lyon of in het schattige Croix-Rousse. Ook de universiteit is niet ver, hoewel ik binnenkort de wandeling van dertig minuten toch wel graag inwissel voor een fietstochtje van een kwartier. Wel zo fijn als de les om negen uur begint. 

De universiteit is nog niet echt begonnen, maar sinds gister volg ik wel een cours préuniversitaire. Kortom, samen met twee Noren, een Duitse, twee Canadezen, een andere Hollandse en heel veel Amerikanen en Australiërs krijgen wij lesjes "Hoe werkt de Franse Uni?" Best prettig omdat het ook in het Frans is, waardoor je dat meteen oefent. Na de les is tot nu toe echter de gewoonte om meteen op Engels over te schakelen. Vanaf morgen, hebben we onszelf beloofd, houden we het echter op Frans. Parce que oui, on est à Lyon pour le français non?!

 

 

 

 

 

 

Bienvenue à Lyon

Een nieuw jaar en een nieuwe plek: bienvenue à Lyon. Sinds een dag mag ik me zowaar inwoner van de tweede stad van Frankrijk noemen. De gastronomische hoofdstad welteverstaan. Een paar slentertochten heb ik al gemaakt, langs de mooie rivieren, door de kleine steegjes. Eerste conclusie: een hele mooie stad die genoeg afleiding biedt om papierchaos en Franse universiteiten even te vergeten! Binnenkort maar eens een fietsje kopen en mijn verkenning verbreden.