Black people

Twee grote filmmakers brachten deze maand hun film uit in Europa. Quentin Tarantino met zijn Django Unchained; Steven Spielberg met zijn Lincoln. De overeenkomsten zijn niet te ontkennen. Beide films gaan over slavernij. Spielberg kaart het thema aan vanuit een biopic over de 16^e president van de Verenigde Staten, de man die de slavernij afschafte. Tarantino gaat zoals gewoonlijk los met fictie. Vunzige bloedspetters, cliché romances en veel pistolen gaan te samen met een harde boodschap. “A nigger on a horse, a nigger on a horse! Unbelievable.”

Ondanks hun mooie prairielandschappen, cowboys op paarden en Victoriaans ingerichte huizen, zijn beide films niet enkel historische vertellingen. De films zijn actueel. De link met de huidige president van de Verenigde Staten is vooral in Lincoln snel gemaakt. Je hoeft geen kritiek open te slaan, of een parallel met de herverkiezing van Obama wordt gelegd. We zien de strijd die werd geleverd om het bevrijden van de zwarte man, we zien het felle taalgebruik en de argumentatie die hierbij gepaard gingen. Zelfs de voorstanders van de afschaffing zijn duidelijk over een ding. “Vote, no vote for the black men. Straks krijgen vrouwen ook nog stemrecht”. Driehonderd jaar later is dat inderdaad gebeurd. Plus een zwarte president. Dat hadden deze mannen zeker niet gedacht.

Opvallend is dat Spielberg de zwarte man geen rol geeft in zijn film. De afschaffing van de slavernij lijkt enkel door de blanken te zijn bekrachtigd. Ook president Lincoln spreekt amper met zwarten. Tarantino doet het tegenovergestelde. In zijn romantische actieverhaal speelt de bevrijdde slaaf Django de hoofdrol. Django sluit een deal met Dr. King Schultz, een man die ‘wanted’ blanken neerschiet. Samen maken ze te paard het land onveilig en zoals eerder al gezegd, een zwarte op een paard leidt overal tot oproering. Zeker in het Zuiden zijn de twee niet welkom. In een scène legt de slavenbezitter Calven Candie uit waarom de zwarten slaven zijn. Een schedel gaat aan diggelen en zie daar het bewijs: een andere inhoud dan bij de blanke man. Het is om misselijk van te worden.

Wat willen Tarantino en Spielberg ons op dit moment met hun films vertellen? Dat dit ons verleden was? Dat het bijzonder is dat we zover zijn, met een zwarte president aan het hoofd van een van de machtigste landen? Of dat we moeten oppassen en dat er nog steeds sprake is van discriminatie? Een combinatie van alles naar mijn mening. Watch them.