De wereld van... Claude Chabrol

Vanmiddag bezocht ik de maandelijkse conferentie van Instituut Lumière, het filminstituut van Lyon. Niet voor niets koos ik Lyon als Erasmusuitwisseling, zoals enkelen wel zullen weten is het de stad van de film. De stad waar de gebroeders Lumière experimenteerden, waar ze de eerste film maakten. De stad met Rue du Premier Film en Avenue des Frères Lumières. De stad met een mooi onderzoekscentrum inclusief museum, bibliotheek en filmhuis. Een keer per maand Institut Lumière een filmmaker, Frans of internationaal, in de schijnwerpers. Vandaag was Claude Chabrol (1930-2010), een van de Nouvelle Vague prominenten, het onderwerp van de dag. 

Waar kennen we Chabrol van? Van 54 films die hij tussen 1958 en 2009 maakte. Chabrols eerste film was Le beau Serge, die tevens de eerste film werd die we onder de Nouvelle Vague kunnen scharen. Voor 400 cents coups en A bout de souffle liet Chabrol al de cinéma du papa varen om in alle vrijheid een film te maken. Simplicité was zijn motto. Zo vinden we geen special effects in zijn werk. "Dire beaucoup de choses avec peu de choses."

Twee thema's zijn typerend in het werk van Chabrol: de bourgeoisie uit de provincie en het raadsel. Geïnspireerd door Hitchcock bouwde de cinéast al zijn werken op een mysterie, een spanning. Zeer succesvol hierin was zijn serie over Inspecteur Lavardin, een politieagent die telkens weer een ander geheim moet oplossen. In dezelfde trend verfilmde Chabrol ook enkele policiers van de bekende schrijver Georges Simenon. 

 

Naast het spel met spanning hield Chabrol van twee andere dingen, allereerst  vrouwen. Stéphane Audran en Juliette Huppert waren Chabrols twee vrouwen. De eerste niet alleen als actrice, maar ook als zijn vrouw tussen 1964 en 1980. De tweede vanaf 1970 tot zijn dood zijn muze. In onder meer Violette Nozière spelen Huppert en Audran zij aan zij, als moeder en dochter. Het geeft een mooie chemie. Chabrol was een echte "cinéaste des femmes", hij gaf vaker een vrouw een hoofdrol dan een man. 

Zijn tweede liefde was eten. Zowel in het echt als in zijn films. Uit onderzoek blijkt dat bijna al zijn werken een etensscène bevatten. De familie aan tafel, gasten erbij, heerlijke maaltijden en een goede wijn. Dat was het leven waar Chabrol van hield. Zijn films speelden zich af in de provincie: enerzijds om de bourgeoisie daar te kunnen bekritiseren, anderzijds om zelf de restaurants uit te kunnen proberen. Een bourgondiër, die Chabrol. Een echte Fransman.