Beyond the Dutch

Nederlands-Indie; ik link dat eigenlijk alleen aan de postzegels in de verzameling die ik van mij opa kreeg toen ik nog een lief blond meisje was. Op de middelbare school heb ik na zes jaar geschiedenis er nog niet echt iets van meegekregen. Veel Nederlanders in de oudere generatie weten echter wel veel over Indonesie en bijna 1 op de 10 Nederlanders heeft er ook een speciale band mee, ik niet.. Daarom viel de tentoonstelling "Beyond the Dutch" in het Centraal Museum voor mij dan ook een beetje tegen.

Ik hou van Klimt, Matisse, Whistler, Rubens, Monet, Toulouse-Lautrec.. Ik hou niet zo van modern, maar af en toe weet ik het te waarderen. Rare druktes en vreemde kleurstellingen vind ik gewoon niks, en dat is voornamelijk de kunst bij "Beyond the Dutch".
De tentoonstelling begint veelbelovend met een modern ding dat het leger voorstelt, heel indrukwekkend. Als we langzaam naar boven lopen krijgen we ook nog even een korte inleiding in de geschiedenis van Indonesie en in de kunstgroeperingen van die tijd. Daarna verlies ik echter al snel mijn enthousiasme..

De tentoonstelling is groter dan verwacht en praktisch ingedeeld in de kolonisatie, dekolonisatie en het post-kolonialisme. De werken varieeren van schilderijen tot een tent met posters en rare lichtinstalaties. De draad raak ik al snel kwijt en de invloeden van de kolonisatie kan ik er niet aan aflezen. Niet zo geslaagd voor iemand die niks kan linken aan achtergronden...