Time flies.. De laatste dagen ren ik van collegebank, naar bieb, naar het LAFF. Veel films heb ik helaas niet kunnen zien en de vijf films die ik nu heb gezien kan ik ook niet bespreken. Geen tijd.. Morgen vlieg ik naar Londen, eindelijk op zoek naar een beetje rust, en volgende week zal ik dus lekker schrijven over mijn Britse avonturen en jullie hopelijk verblijden met foto's.
Maar goed, het LAFF dus. Gister heb ik gelukkig een hele mooie documentaire kunnen zien tijdens mijn dienst. De zaal was voor de tweede maal uitverkocht en er was eigenlijk geen plaats, maar ik ben als zaalwacht stiekem op de trap gaan zitten en heb genoten van een uur lang Nicaragua. Dreaming Nicaragua is een documentaire over tekenklasjes in dit mooie Latijns-Amerikaanse land. We volgen vier kindjes die door de tekenklasjes hopelijk meer toekomst krijgen dan hun ouders. Een bergdorpje, een vuilnisbelt en twee andere krotjes aan de rand van de stad vormen het leven van de vier kinderen. Op schitterende, ontroerende manier bracht regisseur Marcelo Bukin dit in beeld. De kleurige tekeningen, de dromen, de omgeving en het lachen grijpt je, slokt je op. Nauri, Jozef, Izabel en Yuri tonen je een onbekende wereld, zo aandoenlijk is hun optimisme, is hun schaterlach.
Maandag was de wereldpremiere op het LAFF en dinsdag draaide hij ook. Hopelijk volgen er meer voorstellingen, want dit moet iedereen kunnen zien. Bueno!
1 opmerking:
Veel plezier jullie 3'tjes in Londen!
Een reactie posten