Bananenshake

Het is shakejesweer. Voor het eerst sinds tijden heb ik geen zin in lattes of cappuchinno's, maar wil ik alleen nog vruchtensapjes. Vers geperst, geshakt, gemixt, met of zonder melk, met of zonder ijs: alles is welkom. Een vriendinnetje van mij is al een tijdje gek op sojamelk en na wat pogingen om sojalattes lekker te vinden, kwam ik opeens thuis met twee pakken sojamelk in mijn boodschappenmand. Geshaked met banaan, citroen en kiwi is het lekker. Maar toch moet ik bij elke slok wennen aan de granige nasmaak. Give it a try!

Recept

2 glazen

- 1 banaan
- 1 kiwi
- 1/2 citroen
- 200 ml sojamelk

Schil de banaan, breek hem in stukjes en stop de stukjes een half uurtje in de vriezer. Schil de kiwi, doe die in een maatbeker met de banaan, het sap van de halve citroen, de sojamelk en shaken maar.

Wereldfeest

Een keer per jaar verandert het Julianapark in Utrecht in een exotisch festival: het Wereldfeest. Een dag lang is het park gevuld vol kraampjes met indiase jurken en waterpijpen, en ruikt het hele park naar surinaamse hapjes en gegrild vlees. Op verschillende podia speelt wereldmuziek en elk jaar zijn er ook een paar doorlopende tentoonstellingen.

De sfeer is goed. Vele bloemenjurkjes, kleedjes en enthousiast gedans. Het publiek is heel gevarieerd, het is een echt familiefestival. Van kleine ukkeltjes tot bejaarden tot een groot scala aan studenten: iedereen is er en iedereen is relaxt aan het genieten. Het weer helpt ook mee. Blauwe lucht, hete zon en gelukkig veel bomen in het Julianapark.

Midden in het park staan twee grote podia, tegenover elkaar, die elkaar afwisselen. Batucada Sound Machine uit Nieuw Zeeland is de eerste muzikale act die het festival opent, na een modeshow van de HKU. Ze worden opgevolgd door de Dub Marine uit Australië, een heerlijke band die af en toe iets weg heeft van de Black Eyed Peace. Dansend op het podium zingen ze, blazen ze, het is een grote gezelligheid. Ook Gipsy CZ is een enorm succes. Deze Tjechische band maakt een mix van hiphop en zigeunermuziek. Met heel vaak 'hopsa' gaat het hele publiek los. Iedereen danst, iedereen geniet!

Aboriginal Art Today

Utrecht kent vele musea en ik heb ze nog lang niet allemaal bezocht. Vandaag mag ik er echter weer een van mijn lijstje strepen: het AAMU, Museum voor hedendaagse Aboriginal kunst. Tot 31 oktober is daar de tentoonstelling Aborigibal Art Today!

Aboriginal kunst is weer eens wat anders dan de Westerse kunst, maar ook dan de Aziatische bijvoorbeeld. Sinds de jaren '70 is de kunst toegankelijker geworden en steeds meer werd de kunst op verkoop gericht. Rituele symbolen die oorspronkelijk in het zand of op het lichaam werden getekend, kwamen op canvas en belanden in het Westen. Het AAMU heeft een overzichtstentoonstelling, helemaal samengesteld uit werken die in Nederlandse musea hangen. Het is vrolijk, vol kleur en stippen, maar de achterliggende betekenissen komen niet tot hun recht. Wat wilde het stuk zeggen? Wat is de symboliek? Mooie prints, maar dus meer een inspiratiebron voor stofjesprint...

On my mind..

Wat een drukte, deze junimaand! Tentamens, gedoe met werken, veel te veel afspraken, ofwel geen tijd om te schrijven. De tentamens zijn echter voorbij (op waarschijnlijk een herkansing na..) dus heb ik eindelijk meer rust. Vandaag begonnen met mijn nieuwe werk als Bagelmeisje, jawel, ik ben aangenomen bij de Bagels & Beans op de Biltstraat in Utrecht. Bagels smeren, sapjes schenken en af en toe met dienbladen balanceren!

De laatste tijd heb ik wat nieuwe dingen ontdekt die ik graag wil delen: kort, met beelden, een impressie.. Enjoy!

Terug naar de bergweggetjes, de slingerende auto, mijn schommelende maag, terug naar de vakanties in de Auvergne. Altijd weer een bandje in de radio, altijd weer Suzanne Vega. Heerlijk meeneurien op Luka of op Tom's Diner. Vorige week moest ik er weer aan denken en sindsdien stond hij op vol volume op mijn 6 m2 terwijl ik met mijn neus in de boeken zat!

Eindelijk heb ik hem gezien: Eternal Sunshine of the spotless mind! Al een paar weken ligt hij op mijn nachtkastje, geleend van een huisgenoot. Een ontroerende film met Jim Carrey en Kate Winslet over liefde. Joel is heel wanhopig nadat zijn vriendin Clementine al haar herinneringen aan hun in een impulsieve bui heeft laten wissen. Hij gaat naar dezelfde dokter om ook dit proces te ondergaan, tijdens het wissen komt zijn liefde echter sterk terug. Kan het proces nog worden stop gezet?? Met een mooie bijrol voor Kirsten Dunst trouwens!

Nog meer film: mijn mooie aanwinst, de Volkskrant Feelgood Movies 2. Met Slumdog Millionaire, Juno, Little Miss Sunshine, The Darjeeling Limited en 500 Days of Summer. Allemaal leuk!

En om mee af te sluiten een heel mooi boek dat ik nog echt voor in mijn boekenkast wil hebben: Haar naam was Sarah van Tatiana de Rosnay. Deze uit het Frans vertaalde roman is al vele weken een bestseller in de Nederlandse boekwinkel. Een ontroerend oorlogsverhaal over een Joods meisje in Parijs in de Tweede Wereldoorlog en een Amerikaanse journaliste die jaren later, ook in Parijs, het verleden probeert te achterhalen. Schitterend!

Doperwtjessoep

Het is halverwege de maand en tentamentijd, ofwel tijd en geld raken schaars. Uitgebreid koken zit er niet in en met de zomer op het oog willen we een beetje gezond en 'slank' koken. Soepjes tijd dus. Gister had ik een heel leuke recept van Sophie Dahl gevonden voor doperwtjessoep. Toen ik echter thuis was met mijn boodschapjes bleek de soep koud te moeten worden genuttigd en was ik de munt vergeten.. Zelf experimenteren dus: het resultaat was een heerlijke basilicum-doperwtjessoep. Erg groen, gezond dus ook?

Recept

- 450 g diepvries erwtjes

- 2 teentjes knoflook

- 1 bouillonblokje

- 1 eetlepel creme fraiche

- basilicum

Snijd de knoflook fijn, verhit olijfolie in een pan en bak ze kort. Voeg dan de nog bevroren doperwtjes en de basilicumblaadjes toe en bak alles nog drie minuten op een laag pitje. Verkruimel dan het bouillonblokje erboven, giet er 1l water bij en laat de soep zo'n 15 minuten doorkoken. Voeg dan een eetlepel creme fraiche toe en haal de staafmixer er doorheen. Breng de soep nog kort aan de kook. Serveren met wat fijngehakte basilicum als topping.

Voor Miss Dahl's recept: vervang de knoflook door drie lente-uitjes en de basilicum door munt. Laat de soep een uurtje afkoelen in de koelkast. Schijnt ook lekker te zijn, voor de volgende keer misschien!

Handsome poets

Fris en nieuw uit Utrecht: de Handsome Poets! Hun eerste officiele clip is Blinded.

Mères et filles

Je hebt Franse films en je hebt Franse films: zoete komedies zoals Amélie en Tout va bien en de serieuzere drama's zoals Je vais bien, ne t'en fais pas. In dat laatste kaliber is er weer een schitterende film uit: Mères et filles, van Julie Lopes-Curval.

Dit familiedrama gaat over Audrey (Marina Hands) die na 10 jaar in Canada te hebben gewoond tien dagen naar haar ouders in Frankrijk gaat. Maar is ze welkom?? Haar vader (Michel Duchaussoy) lijkt blij met haar komst, haar moeder (Catherine Deneuve) doet echter kortaf en pinnig. Al snel verhuist Audrey naar het leegstaande huis van haar opa, de enkele jaren daarvoor is overleden. Met het opruimen van de keuken ontdekt ze een receptenboek van haar grootmoeder Louise. Nooit is er over Louise gesproken in huis, haar grootvader heeft alles verbrand nadat Louise wegliep. Audrey's moeder was toen jong.. Als Audrey dit probeert aan te snijden, stuit ze op nog heviger verzet bij har moeder. Schuldgevoel, boosheid, angst...

Mères et filles is mooi neergezet. Een Franse kustplaats, de zee, mooie huizen en toch ook een grote treurigheid. Hands en Deneuve overtuigen is hun stuurse relatie. Zo bot en zo afstandelijk, het is niet voor te stellen. We zien gedurende het verhaal verschillende flashbacks naar de tijd van Louise. Zij wordt gespeeld door de bloedmooie Marie-Josée Croze. Gratieus, elegant en vrijgevochten, we leven met haar mee en zien de gevolgen.

De dramatische muziek en de mooie beelden versterken dit drama. Familiestrubbelingen zijn bekend en iedereen heeft wel problemen in de familie. De ene heftiger dan de ander. De situatie is dus herkenbaar, wat extremer dan bij de meeste echter. Sterke Franse actrices trekken het spel en ondanks flashbacks en overpijnzingen is het helder. Schitterende film!

Fifty Years of Dance

Merce Cunningham, zegt je dat wat? Cunningham wordt gezien als een van de grootste vernieuwers in de dans, de godfather van de postmoderne dans wordt hij ook wel genoemd. In 1997 maakte David Vaughan een bibliografie met veel foto's, genaamd Fifty Years of Dance. De Franse choreograaf Boris Charmatz kreeg dit boek in handen en besloot er een voorstelling van te maken, een hommage aan Cunningham. Deze Fifty Years of Dance is nu te zien op het Holland Festival.

Cunningham's techniek wordt gekenmerkt door verschillende ideeën. Zo draait alles puur om de beweging: kostuums zijn simpel, van decor is geen sprake en in principe moet de voorstelling overal opvoerbaar zijn. Verder is er geen relatie tussen de muziek en de beweging. Het belangrijkst is echter toeval, achter elkaar plakken van bijvoorbeeld gebaren vormt vaak de basis van zijn choreografie. Al deze aspecten zien we ook terug in Charmatz's choreografie.

Alle foto's in het boek heeft Charmatz achter elkaar geplakt, van repititiefoto's tot portretten, en met elkaar verbonden door beweging. In de zaal is het boek zichtbaar waardoor de parallel steeds weer duidelijk wordt gemaakt. In eerste instantie hebben de foto's niks met elkaar te maken, maar toch creëert Charmatz eenheid, echt in de geest van Cunningham!

Ook hier is alles simpel. De zeven dansers, drie vrouwen en vier mannen (allemaal dansers van Cunningham geweest), hebben simpele, maar kleurige pakjes aan. Decor is er niet en het enige attribuut naast een zakdoek is hun lichaam.

De muziek kunnen we beter klanken noemen. Experimentele geluiden en af en toe melodietjes begeleiden de dansers. Af en toe worden de bewegingen er door versterkt, maar een relatie is er niet.

Als je Fifty Years of Dance zomaar zonder voorkennis zou bekijken, zou je waarschijnlijk verontwaardigd zijn. Twee vrouwen in de zaal hadden dat en liepen ook halverwege de uitvoering weg. De achtergrond, de kennis over Cunningham en de manier waarop deze choreografie is gemaakt, zorgen echter voor een indrukwekkende overdracht. Niet een reconstructie van een dans, maar een reconstructie van een danser. De technieken zijn vreemd, maar ook weer helder. Wanneer de bedoeling bekend is, is het ontzettend fascinerend!

The Tempest

Shakespeare en zijn Victoriaanse theater: kan het nog Engelser? Zijn stukken worden overal ter wereld opgevoerd, meestal vertaald in de taal van het land der opvoering. Op het Holland Festival, reeds van start gegaan in Amsterdam, worden echter twee stukken van Shakespeare in mooi Engels uitgevoerd: As you like it en The Tempest. De projecten komen samen onder de noemer The Bridge Project, een samenwerkingsverband tussen The Old Vic, een klassiek theatergezelschap uit Londen, en het Brooklyn Theatre uit New York. Onder leiding van Sam Mendes, dé regisseur van onder andere American Beauty, gaan deze acteurs gezamelijk de wereld over en presenteren in vele landen een klassiek stukje Shakespeare. Gister was The Tempest in de Stadsschouwburg te Amsterdam.

The Tempest is het laatste stuk dat Shakespeare schreef, zes jaar voor zijn dood. Kort samengevat gaat het over Prospero, de vroegere Hertog van Milaan. Door zijn broer is hij van de troon gestoten en met zijn dochtertje op een boot in de zee gezet. Een van zijn oude dinaren gaf hem stiekem zijn boeken en staf mee. Prospero belandt op een eiland en met behulp van magie ontketent hij een storm waardoor zijn broer, een andere vijand en diens zoon met bemanning op het eiland aan spoelen. Daar ontketenen zich drie verhaallijnen, over broedertwist, liefde en verraad.

Het stuk onder Mendes bestaat dus uit Engelse en Amerikaanse acteurs. Prachtig is het Engels dat zij spreken, van oud tot modern. Vooral de dienaar vn Prospero, Ariël, spreekt met veel furie. Boven hangt een scherm voor ondertiteling, die voor mij ook essentieel is. Het Victoriaanse Engels is namelijk niet voor iedereen volgbaar. Enerzijds is het heel indrukwekkend om Shakespeare in de oorspronkelijke taal te zien, anderzijds wordt door het lezen mijn aandacht van de stage weggetrokken. Na even wennen is de omschakeling echter steeds beter te doen.

Het decor is simpel en toch specaculair. Het voorste deel bestaat uit planken met een cirkel van zang in het midden: het eiland. Aan weerskanten zit een muzikant met trommels, gitaar, viool die het spreken af en toe begeleiden met klanken. Mysterieus en imposant wordt het dialoog hierdoor. De ritmes versterken elk woord.

Het achterste deel van het decor is slechts minimaal verlicht: water met stoelen. De acteurs gaan bijna niet af, af betekent namelijk op de stoelen zitten, net als bij Shakespeare zelf toentertijd.

Spektakel kenmerkt het stuk ook wel. Alle kunstvormen komen langs: zang door nimfen en Ariël, een volksdans en natuurlijk een filmintermezzo (het is niet voor niets Sam Mendes). Ook wordt er veel met de belichting gespeeld. Projecties van waterrimpeling, wisselend aanlichten en vooral de storm wordt levensecht neergezet.

Het is echt heel ander Shakespeare dan de Nederlandse theaters maken. Modern is tegenwoordig het kernwoord bij onder andere de Theatercompagnie met zijn Driekoningenavond. Mendes gaat echter klassiek te werk met taal als belangrijkste kracht. De kostuums zijn simpel, het decor wisselt niet, alleen het spektakel is groots. Erg indrukwekkend!

Alleen vandaag nog in Nederland!

Worteltjessoep

Soms heb je je dag niet, of je dagen niet.. Dan gaat alles mis, ren je alleen maar en stort je langzaam in. Teveel hooi op je vork, te veel vervelende verplichtingen en vooral te veel fiasco's. Afwijzingen, achterstand, onhandigheid.. Het enige wat je dan wil is de gordijnen dicht doen en onder je warme dekens kruipen. Helaas kan dat vaak niet. Dus dan: een lekkere kop dikke wortelsoep, een reep chocolade en door maar weer.


Recept

4 personen

2 el zonnebloemolie
1 cm verse gember, geraspt
1 ui, gesnipperd
1 kg winterpeen, in plakjes
1 teen knoflook, fijngesneden
700 g groentebouillon (van tablet)
1 pakje kokosmelk (200 ml)
1 sinaasappel, uitgeperst

Verhit de olie in een grote soeppan. Fruit hierin de gember met de ui 5 min. Roer af en toe. Voeg de winterpeen en de knoflook toe en bak kort mee. Schenk de bouillon en de kokosmelk in de pan. Breng de soep aan de kook en laat 15 min. zachtjes doorkoken tot de winterpeen gaar is. Pureer de soep in de keukenmachine of met de staafmixer. Roer het sinaasappelsap door de soep en breng op smaak met peper en zout.