Ik heb het druk. Zoals gewoonlijk. Op mijn reis naar Istanbul vorige week heb ik verschillende stukjes in mijn notitieboekje geschreven: gedachtes, belevingen, ideeën. Hieronder een fragment.
Het is zondag, koud maar droog, en overal in Istanbul lopen mensen rustig te flaneren. Het gekkenhuis van de zaterdag, wanneer iedereen door elkaar rent en koopmannen hun haar met een paar decibel luider aanprijzen, heeft plaatsgemaakt voor groepjes wandelaars. Van mannen gehuld in de lokale voetbalkleuren tot gezinnen en Japanse toeristen - ja de Japanner is ook in Istanbul te vinden. Gejaagdheid is afwezig, rust is het motto.
Het opvallendst zijn de mooie vrouwen, meestal met elegante hoofddoek en een lange jas. Wat de een van de ander onderscheid zijn niet zo zeer de kleuren en patronen van de hoofddoek, maar de schoenen. Van gemakkelijke mocassins tot feestelijke hakjes vol glitters. Het vreemdst ogen echter de vele sneakers die ook onder de kaftans hun plekje innemen. Nikes, allstars, adidas, veelal fel gekleurd, maken van de sierlijke outfits iets misplaatst hips. Gaan er dan onder die lange jassen ook skinny jeans en trendy sweaters?
De vrouw bevindt zich in een vreemde positie in modern Turkije. Zo graag wil dit land tot de EU behoren, waardoor het tamelijk verwesterd is. Toch doet het ook heel Arabisch aan. Dit roept vragen op: wat moeten ze nu met de vrouw? De meeste cafés en winkels worden gerund door mannen, op straat zie je veel groepjes mannen en slechts sporadisch tref je een vrouw zonder begeleiding. Aan de andere kant zijn niqaabs geen gemeengoed en tonen Turkse vrouwen ook hun mooie bossen haar. Het is een vreemdsoortig dualisme dat de samenleving vorm geeft: duizend-en-één nacht gecombineerd met een westerse flow.
1 opmerking:
Prachtig stukje Lot, je hebt jezelf overtroffen!
Een reactie posten