The Future

Miranda July is terug met een tweede film. Deze kunstenares heeft naast een boek en wat abstracte kunstwerken, in 2005 een film gemaakt, Me and You and Everyone We Know. Onverwachts was deze film een groot succes in de arthouse kringen. Absurdistisch, veel dialoog en bevreemdend. Veel vrienden heeft ze er niet mee gemaakt, en over haar nieuwe film The Future wordt dit herhaald en wordt zelfs gesteld dat ze vrienden gaat verliezen. Nog ontoegankelijker?
Een beetje angstig stapte ik zaterdag de bioscoopzaal in. Moest ik hier nu echt heen? Het synopsis werd kort maar krachtig aangeduid met 'aanstellerige zeurderige arthousefilm over twee doelloze dertigers die een maand zonder internet proberen te leven' (bron: Nu.nl) en haar eerste film vond ik ook maar zo zo.

Het was een goed besluit, ik ben een van de vrienden die July met deze film maakt. Het verhaal komt inderdaad neer op twee dertigers die doelloos zijn en besluiten een kat te adopteren. De kat is echter ziek en kreeg in eerste instantie de stempel van nog maar een maand te leven te hebben. Prima denken Sophie (Miranda July) en Jason (Hamish Linklater). Wanneer ze echter de kat gaan ophalen blijkt hij nog wel 5 jaar te kunnen leven, "en over vijf jaar zijn we 40 en dat is eigenlijk hetzelfde 50, en met 50 is je leven voorbij". Nog een maand moet de kat in de opvang blijven en zo hebben Sophie en Jason dus nog een maand te leven. Ze geven hun dagelijkse sleur op en willen alles uit de maand halen. Maar wat moet je eruit halen? Het internet wordt afgesloten, elke dag een dans wordt het motto, boompjes verkopen voor het klimaat wordt een bezigheid, maar maakt dat het leven minder doelloos? Ze verliezen vooral elkaar uit het oog.

De film kent veel dialoog en inderdaad veel doelloosheid. Ik snap dat mensen ervan gaan gruwen. Sophie en Jason filosoferen maar door, doen inderdaad niet veel, maar ik vind het wel zoetjes kabbelend en net niet te veel worden. De beelden zorgen bovendien voor een aangename afleiding. Je ziet dat July heel grafisch is ingesteld. Elk shot is mooi aangekleed, maar niet te mooi. De huizen, de kleding, alles past precies. Vooral July's eigen serene figuur zorgt voor een beetje magie in de film. Ze is niet mooi, ook niet lelijk, ze heeft wat. Grappig is bovendien de gelijkenis tussen Jason en Sophie. Linklater zet Jason prachtig neer als een beetje geschifte personage. Zo'n typetje, zo'n beetje verdwaasde persoon. En weet je, Sophie is hetzelfde. Hij is echt de mannelijke vorm van haar.

Af en toe gaat July wel ver. Zo is de kat ook een uitgewerkte personage in het verhaal en vertelt hij bovendien de algemene verhaallijn. Een sprekende kat ja. Het zou bijna niet gekker kunnen, maar op een bepaalde manier is die rol wel fijn in het geheel. Het doorbreekt het eindeloze geploeter van Jason en Sophie. De kat heeft zelfs iets filosofisch. Wel zit er naast de kat nog was "magie" in die eigenlijk te ver gaat. Ach ja July is en blijft een beeldend kunstenares en niet alleen een filmmaker...