Medianeras

Mobiele telefoontjes, facebook, twitter, chatprogramma’s: op dit moment kunnen we waar dan ook met elkaar communiceren. Je hoeft er de deur zeker niet voor uit. Alleen, maakt dit ons nu socialer of juist niet? De Argentijnse regisseur Gustavo Taretto laat de keerzijde van deze communicatiedrift zien met zijn film ‘Medianeras’.

De mens is net als de stad, stelt Martín (Javier Drolas), in de beginscène van ‘Medianeras’. Een aaneenschakeling van beelden toont de miljoenenstad Buenos Aires. Gebouwen worden lukraak neergezet, chaotisch en onbestemd. Af en toe groeit er een plantje uit de muur, maar verder zijn het vooral elektriciteitskabels die de muren ‘opsieren’. Martín is even hulpeloos als deze stad, licht hij toe, gescheiden, met angstaanvallen, neurotisch, onzeker en verdwaald in de chaotische wereld. Hij is een websitebouwer, leeft via het internet en sluit zich het liefst op in zijn donkere appartement. Hij is niet de enige die zo sociaal onbeholpen leeft. Etaleur Mariana (Pilar López de Ayala) draagt dezelfde lasten. Ze is een gescheiden architecte die nog nooit wat heeft gebouwd. Met haar paspoppen leeft ze in een eigen wereldje en ontwijkt alle liften vanwege haar claustrofobie.

Verder lezen? Klik dan hier.

Sinds kort schrijf ik ook recensies voor SAPsite, een online cultuurmagazine over Utrecht. Omdat twee keer een recensie schrijven over dezelfde film toch een beetje onzin is, zal ik van nu af aan met recensies doorlinken naar SAP. Klikken en lezen. Enjoy!