Haute Cuisine

Waar houdt de president eigenlijk van? Wat eet zo’n hoge functionaris? Ook presidenten hebben een lievelingsmaaltje. In het geval van de Franse president waar kokkin Hortense Lamborie (Catherine Frot) voor kookt la cuisine de la mère. Pure producten, simpele technieken, smaken die hem doen denken aan zijn kindertijd. Samen met haar keukenhulpje Nicolas (Arthur Dupont) stort Hortense zich op dit werk. Makkelijk gaat het echter niet. Concurrentie met la cuisine centrale en lastige dokters en huismeesters zorgen dat Hortense zich in Haute Cuisine allerminst op truffels en Franse kazen kan storten.

Regisseur Christian Vincent baseerde Haute Cuisine op de memoires van Danièle Delpeuch die tussen 1988 en 1990 voor president François Mitterand kookte. De basis van het verhaal is daardoor goed. De gebeurtenissen die de film toont, vonden grotendeels plaats en het bureaucratische systeem in het Elysée is goed voelbaar. Zo moet Hortense zelf haar menu’s bedenken, maar waar houdt de president eigenlijk van? In welke keuken moet zij zich verdiepen? “Probeert u maar, u merkt vanzelf wanneer het niet in de smaak valt”.

Minder is de flashbackstructuur waar Vincent mee werkt. Hoewel het enerzijds zorgt voor diepgang, is het tevens de zwakke plek van de film. Lange tijd zorgen de flashbacks voor een gelaagdheid die de film voortduwt. In het begin van de film zie je namelijk meteen dat Hortense het niet lang uithield bij de president en naar Antartica afreisde om daar te koken op een onderzoeksinstituut. Haar geslotenheid toont dat het koken voor de president niet geheel koek en ei was. De hele film draait daardoor om de vraag hoe haar carrière op de Elysée verliep. Jammer is de uitkomst hiervan. De reden is een anticlimax.

Toch weet Frot dit grotendeels goed te maken. Haar vertolking van Hortense is krachtig. Als enige vrouw beweegt ze zich tussen de mannen wat leidt tot een hoop bekijks. Ze laat zich niet van haar pad slaan en zet ze op hun nummer. Ook trekt ze zich niks aan van haar afstand tot de president en zoekt hem op om te vragen waar hij nu eigenlijk van houdt. Samen met Dupont filosofeert Frot rustig over kooktheorieën terwijl haar appelwangetjes een passionele glimlach omlijsten. Ook Dupont is op dreef met zijn stuntelige houding. In het begin is hij een beetje bang voor le chef, al snel volgt hij haar echter met zijn ogen dicht. Samen met Jean-Marc Roulot als butler en de heerlijke maaltijden weten ze de film uiteindelijk aardig te redden. Niet pretentieus, gewoon een film om te lachen en te watertanden.