Als student filmgeschieden
is moet je je grenzen verleggen. De tijd dat ik alleen maar romantische komedies à la Bridget Jones keek, is al een tijdje voorbij. Art house trok me wel, vreemde franse en engelse films, af en toe wat spaans.. Nu ben ik naast landen ook genres aan het verkennen. Vorige week keek ik nog een 'stomme' film, True hart Susie, uit 1919, deze week ging ik uit mezelf naar Un prophète, een franse gevangenisfilm. Il parle avec les Corses, avec les barbes, avec..
Un prophète vertelt het verhaal van Malik, een jonge Arabier die in de franse gevangenis terecht komt. Al snel merkt hij dat de gevangenis een plek is waar misdaad niet wordt betreden, maar wordt uitgevoerd. Hij hoort nergens bij, heeft geen vrienden en geen contacten buiten. Malik wordt al snel in een hoekje getrapt, letterlijk en figuurlijk. In de gevangenis heerst er een strijd tussen de Arabieren en de Corsicanen. De baas van de Corsicanen, César Luciani, toont intresse in Malik en de jongen wordt een soort slaafje. In ruil voor koffie zetten en vuile klusjes opknappen, biedt Luciani bescherming. Al snel ontstaan er verschillende ontwikkelingen. Malik wordt steeds crimineler, dood mensen en wordt in de maffiewereld meegetrokken. Hij houdt het echter niet alleen bij de Corsicanen, maar legt ook banden met de Arabieren, een zigeuner die in de drugshandel zit en een vriend uit de buitenwereld. Zoveel tegenstrijdige contacten kan niet goed gaan...
Un prophète is een rauwe, zwarte film die eindelijk eens een blik werpt in de gevangenissen. Omkoperij en machtstrijd zijn normaal en bewakers zijn absoluut geen neutrale personen. Tahar Rahim speelt een mooie rol als Malik. We zien hem veranderen, van zwijgzame analfabeet tot een slim politiek mannetje. De emoties en de harheid zijn duidelijk en de kijker gaat helemaal op in de handelingen van deze crimineel. Hij groeit en groeit. Ook Niels Arestrup levert een mooi stukje acteerwerk. Als maffiosibaas Luciani zien we zijn macht, maar langzamerhand zien we hem ook verzwakken. Zijn maten komen vrij, zijn plannen worden gecompliceerd en door zijn aandacht voor Malik groeit die hem voorbij.
Naast de geweldige acteerprestaties zijn de beelden en de muziek ook goed, niet voor niets de Grand Prix van Cannes. De beelden tonen duidelijk de franse Art house stijl. Zonder poespas wordt de donkere setting van een gevangenis gebruikt. Het is echt, zonder twijfel. Af en toe zien we alles vanuit Maliks ogen, wazig wanneer er drugs of klappen in het spel zijn, dromen, nachtmerries, verlangens. Er zitten in de 155 minuten enkele mooi vervreemde shots.
Ook het geluid is goed afgestemd op het verhaal. Van vrolijke muziekjes als het Malik goed vergaat, tot rare beangstigende tonen en stiltes. Regisseur Jacques Audiard heeft een meesterwerk neergezet. Hard, rauw en spokend, maar een realistische blik op de werkelijkheid. Un prophète is een mix van psychologisch drama en actiefilm, vol spanning zitten we op het puntje van onze stoel te wachten op wat er met Malik gebeurt. Verontrustend en facinerend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten