Where the wild things are

Out of controll; rennen, gillen, zelfs bijten.. Dat doet Max. Hij is echter niet harig of eng, soms speelt hij zelfs lief met zijn moeders panty. Max is namelijk een doodgewoon jongetje.

Where the wild things are toont het leven van de kleine Max (Max Records). Zijn ouders zijn gescheiden waardoor ze altijd druk zijn, zijn zus is te oud om te spelen en Max krijgt nooit de aandacht die hij vraagt. Mooie iglo's en tenten worden niet opgemerkt en tijd is er nooit voor hem. De enige manier om aandacht te krijgen is overal tegendraads op in. Op de tafel te staan, gillen, bijten en uiteindelijk heel hard weg rennen..

Op een avond gebeurt het weer en belandt de kleine Max met een zeilboot op een eiland. Geen onbewoond eiland, maar een harig bewoond eiland. Al snel stuit Max op een stel harige monsters. Na een poging om het kleine jongetje op te eten, wordt Max met behulp van zijn fantasieverhalen als koning erkent. De beesten zijn namelijk net mensen. Judith is de downer, haar man Ira zit onder de plak, Alexander wordt nooit gehoord, Carol en KW houden van elkaar maar maken steeds ruzie.. Zeurend en ruzie makend gaan de pluizige wezens door het leven, ze zijn dan ook blij dat Max een koning is met wonderlijke krachten die alles goed kan maken. Na een hoopvol begin waaruit eenheid blijkt en ze een mooi fort bouwen, ontstaan er echter weer ruzies. Max doet een poging om verzoening te bereiken door middel van oorlogje tussen de good guys en de bad guys. Oorlogje spelen om vrede te stichten lijkt tegenstrijdig.. Lukt het Max? En moet hij niet naar huis??

Where the wild things are is een aandoenlijke film, bedoeld voor kinderen, maar ook uiterst geschikt voor ouderen. Het verhaal is simpel maar herkenbaar. Max Records is zo schattig met zijn mooie ogen dat ik meteen was verkocht. De beesten zijn in het begin eng, maar al snel zijn het net zeurende kinderen die precies dezelfde problemen hebben als Max thuis. Terwijl ze ruziën en om Max zijn aandacht vechten, ga je steeds meer van ze houden. Knuffelen willen we!!

De film heeft heel wat tegenslag moeten verwerken en is heel duur uitgevallen. Dat geld is echter ook wel te zien! Het decor is schitterend en de filmtechnieken zijn heel pakkend. Er wordt dicht op de huid gefilmd en veel met landschap en het creëeren van natuurlijk licht gespeeld. Wazig zijn af en toe de beelden en ook schijnt de 'zon' menigmaal in de lens. De beesten worden hierdoor mooi aangelicht waardoor de emoties nog duidelijker worden. Ook de muziek is passend. Van kinderlijke stemmentjes tot spannend herrie. Regisseur Spike Jonze is zeker geslaagd in zijn poging om het publiek terug de kinderwereld in te trekken!