Mijn leven als forens

Sinds september ben ik een beetje forens. Eén keer per week waag ik me in de trein naar mijn college in Amsterdam. Vorig blok was dat echter altijd 's middags, rond een uurtje of twee. Dit blok hoor ik stipt om negen uur in de Amsterdamse collegebanken plaats te nemen. Hallo ochtendspits!

Voor achten zit ik vanochtend al op de fiets. De wekker is een uur eerder gegaan en met kleine oogjes van moeheid trap ik snel door de kou naar het station. Daar ben ik niet de enige. Tussen net geklede werkende forenzen, doorsnee studenten en het wat hippere volk sta ik te wachten op het perron. Langzaam komt de trein het station binnen rollen en meteen doet iedereen een stap vooruit. De trein stop en de deuren gaan open. Een stroom aan mensen stapt het perron op. De meeste met fris gewassen haren, maar niet zulke wakkere hoofden. De trein in, snel, dringen, duwen, hup! Via de eerste klas sneak ik snel naar de tweede klas waardoor ik zelfs een zitplaats heb. Binnen enkele seconde is de coupé gevuld en zuchtend lopen de reizigers zonder plek door. Met mijn thermosbeker thee ga ik er voldaan voor zitten, de Groene Amsterdammer erbij en even fijn wakker worden. Wat heb ik goed een plaatsje geconfisqueerd! Best leuk die ochtendspits.

Twintig minuutjes later naderen we Amsterdam alweer. Net wat kort om goed wakker te worden, merk ik al snel. Al klunzende probeer ik de thermosbeker en de Groene weer goed in mijn rugzak te doen. Daar gaan mijn brood, mijn pennen, mijn schrift.. Kluns.. Zucht.. Gelukkig ben ik niet de enige. Ook mijn hippe bankgenoot is nog niet helemaal wakker. Terwijl hij zijn tas probeert op te pakken, rolt langzaam zijn appel het gangpad af. Tja.. Zelfs een trendy gele broek helpt blijkbaar niet tegen de ochtendonhandigheid.

De deuren gaan open. Nu rol ik de trappen af, het perron op. Frisse lucht omsluit me terwijl ik langzaam naar mijn fiets loop. Waar stond hij ook alweer? Na drie keer het rek langs te lopen zie ik hem. Gelukkig nog vijftien minuten fietsen, misschien gaan dan mijn ogen open. Yes, welkom in het leven van de forens.