Een Oekraïense ditmaal, Maryna Kochetyga. Toen ik haar foto's voor het eerst op iemands blog zag staan, vond ik er niet heel erg veel aan. De kleur is vrij flets en er zit weinig contrast in. Toen ik echter nogmaals ging kijken, bekroop me een heel ander gevoel. De foto's stralen iets van anonimiteit uit, iets van kwetsbaarheid. Doordat de gezichten van de meisjes niet goed zichtbaar zijn, weet je niet met wie je te maken hebt. En dan de wind in de foto's, stevige wind die de compositie bepaalt. Eenheid met de natuur straalt het uit. Mooi.
1 opmerking:
Ik vind vooral dat glas melk mooi.
Een reactie posten