Little Black Spiders

De wantoestanden in de katholieke kerk zijn de laatste jaren veelvuldig aan het licht gekomen. Kan het ook als onderwerp dienen voor film en theater? De Belgische regisseuse Patrice Toye toont van wel. Met Little Black Spiders verfilmde ze een waargebeurd verhaal uit Vlaanderen. Zwangere meisjes werden eind jaren ’80 naar het Lommelse Maria Middelaresziekenhuis gebracht om daar in stilte te bevallen en hun kind aan ouderloze echtparen af te staan.

Hoeveel meisjes zijn er? Met u erbij 10. Allemaal zoals ik? Ja. Bekijk het als één grote vakantie. Met deze woorden opent Little Black Spiders. Wat houdt dat in zoals ik? Zwanger. Samen met negen andere meisjes wordt Katja, eigenlijk Catherina (Line Pillet), op een zolder van een katholiek ziekenhuis ondergebracht om daar in stilte te bevallen. Elk meisje is op een andere manier bezwangerd. Sommigen willen het afstaan aan een kinderloos echtpaar, anderen willen het houden, zoals Katja. Kan zo’n meisje echter wel voor een kind zorgen? We willen het beste voor het kind, antwoordt zuster Simone stug. 

Begeleid door Cecilia (Dolores Bouckaert) brengen de meisjes hun dagen door met naaien in het atelier en zich vervelen. De lamlendige scènes waarin ze met hun dikke buiken in het gras liggen, doen denken aan de vorig jaar verschenen 17 Filles van Delphine en Muriel Coulin. Toye maakt het echter een stuk dromeriger. Het ziekenhuis is net een spookhuis. Gehuld in witte knipsels voeren de meisjes een erotisch Grieks toneelstuk op. Stampend en hijgend raken ze in vervoering. Een ander moment dansen ze, in hun kamers en in het donkere bos zwierend met takken. Juist met deze spelletjes benadrukt Toye dat het nog maar meisjes zijn. Allerminst klaar voor zwangerschap.

Helaas schiet Little Black Spiders door in zijn magische sferen. Wazige tussenshots worden hier en daar toegevoegd, begeleid met kerkgezang. Deze beelden vallen uit de toon en zorgen voor een stijlbreuk. Ook de scènes in de bossen waarin de camera het zonlicht vangt, zijn als dagdromen en houden de kijker weg van het drama. Uiteindelijk zijn de meisjes er niet voor hun plezier. Verkeerde liefdes, verkrachtingen, gedwongen kinderen afstaan: daar is niets lieflijks aan.