Harry Potter and the Halfblood Prince

Ik was 7 jaar toen er een nieuw tijdperk aanbrak: het Harry Potter tijdperk. Vanaf "de Steen der Wijzen" was ik verkocht. De eerste delen werden voorgelezen en het mooie was; hoe ouder ik werd, hoe ouder Harry, Ron en Hermelien werden. In 2001 kwam de eerste film uit, even rekenen, toen was ik dus 10 jaar oud. Net ietsje jonger dan onze helden, dus helemaal in mijn leefwereldje. Verliefd was ik op het hele gebeuren!
Inmiddels heb ik de tovenaars ingehaald en lees ik hele andere boeken. Toch moest ik natuurlijk naar deel 6 die een paar weken geleden in première ging.



Het was wel weer even wennen. De film begint met de zichtbare duistere krachten die onder andere London belagen. Ik moest even slikken, want alles was wel duidelijk een computeranmiatie. Al snel word je echter in het verhaal meegezogen en vergeet je al de computereffecten. Het verhaal duurt 2,5 uur maar vliegt om. Van gevecht naar toernooi naar weer wat liefdeperikelen. Je merkt al snel dat het geen kindjes meer zijn zoals in deel 1. Rupert Grint (Ron) in uitgegroeid tot een roodharige kleerkast en ook Daniel Radcliff (Harry) heeft een dikke nek en niet meer dat schattige jongetjesimago, ook al maakt het brilletje veel goed. De personage die echter vooral gegroeid is, is Ginny Wemel. Haar karakter maar ook Bonnie Wright zelf zijn merkbaar volwassen geworden.

De Halfbloed prins is een duister deel met veel dreiging. Regisseur David Yates heeft het echter niet al te zwaar gemaakt, er zit veel luchtigheid in. Zo speelt de verliefde Belinda Broom (ofwel Lavender Brown) een grote komische rol als verliefd meisje. Overdreven duidelijk worden haar gevoelens voor Ron. Ook de afschuw van Ron over zijn zusje en zijn medeklasgenoot Daan worden aangedikt, waardoor in de zaal menig maal gelach klinkt.
Verder is Jim Broadbent perfect gecast voor de rol van professor Slakhoorn. Deze leraar wordt neergezet als licht gestoorde mafkees met hier en daar was tikken. Zijn duistere kant en aanbidding voor macht worden ook duidelijk, bovendien zijn zijn blikken onbetaalbaar! Vertrokken gezichten, rare grijnzen en af en toe die gebaartjes. Heel goed gedaan!

Wat me wel tegenviel was het verwachte geknip. Zo snel als de Zweinstein Express gaat de film door het verhaal. Veel dingen zijn weggelaten, teveel naar mijn mening. Wel kan ik me herinneren dat dit deel ook in boekvorm vrij ingewikkeld was, maar door het geknip blijven er veel vragen open. Weer vertrouwd met de toverwereld is het wachten nu op deel 7 dat in twee delen wordt verfilmd. Ondertussen misschien toch maar de delen weer eens overlezen??