Deadline halen ja!

Ik kan me boos maken, heel boos maken, wanneer ik weer iets opvang over de bezuinigingen op het onderwijs. De laatste weken speelt in de politiek het plan om studenten die langer dan 4 jaar over hun studie doen 3000 euro bovenop hun collegegeld te laten betalen en bovendien de universiteit ook een boete op te leggen. Gevolg: onderwijskwaliteit nog meer omlaag, zodat er minder mogelijkheden zijn tot verdieping en men snel klaargestoomd wordt voor de arbeidsvloer (niet dat het loopbaanperspectief denderend is op het moment, maar ach..). Jezelf ontwikkelen zoals Rutte met zijn acht jaar durende studie zit er voor onze generatie niet meer in.

Al lezend op de NRC Next-blog stuitte ik toevallig op de column "Deadline" van Rosanne Hertzberger. Ik ben al geen fan van Next en dit maakte mijn apathie alleen maar groter. Hertzberger begint haar verhaal met een 'mooi' raadsel: ik geef twee Nederlandse en twee Amerikaanse studenten een deadline voor een verslag. Vrijdag. Niet later. Maar op vrijdag zijn er maar twee verslagen ingeleverd. Van wie zijn die? De twee Amerikanen, antwoordt Hertzberger, want ja, de Nederlandse student begrijpt het concept deadline niet. Zondag in leveren kan toch ook de week daarna worden? Nu vraag ik me af, waar ze met haar hoofd zat toen ze dit schreef. Na anderhalf jaar universiteit kan ik concluderen dat een deadline een deadline is. Overschrijden is not done, net als in de VS.

Later in haar stuk zegt Hertzberger dat het plan van de regering, wanneer het een beetje bij wordt geschaafd, eigenlijk heel goed is. Het zorgt namelijk voor een hogere studiedruk. Dat ben ik met haar eens, maar als ze dan haar vinger legt op de extreme ambitie van studenten die bestuursfuncties doen en zegt dat dit uit de voegen groeit, dan breekt mijn klomp.
Op dit moment ben ik zelf bezig met het vormen van een jaarbestuur, en ik kan je vertellen, er staan maar weinig mensen om te springen. Jarenlang studeren is al lang niet meer normaal en voor velen is het financieel onmogelijk. Een eventuele achterstand die door een bestuursfunctie kan worden opgelopen, is dus voor een groot aantal niet betaalbaar.
Daarnaast is de ambitie voor de alledaagse student helemaal niet groot. Mijn lieve huisgenoten doen niet veel: beetje sporten, beetje studeren, beetje uitgaan. Besturen, dat kost toch veel teveel tijd?!

In mijn ogen schetst Hertzberger dus niet een heel reëel verhaal, misschien is ze nog een beetje verdwaasd na haar zeven jaar durende studie?


"Deadline" van Rosanne Hertzberger: http://www.nrcnext.nl/columnisten/2010/12/01/deadline/