dinsdag 25 januari 2011
John Riddy
Op verzoek van mijn vader dan of opkomend talent, maar een professionele fotograaf die in zijn kringen aardig bekend is. Hij wordt ook wel One of the most distinctive voices in British contemporary photography en foto's doen volgens sommigen aan als meditaties van de individualiteit en als poëzie van de straat. Vooral dat laatste is sprekend, aangezien zijn werk voornamelijk bestaat uit straatbeelden. Op dit moment maakt zijn werk onderdeel uit van een expositie in het Tate Modern te Londen, maar ook exposeerde hij eerder in het Victoria & Albert, de Frith Street Gallery en in enkele vooraanstaande galleries in New York. Ook Nederland mag even van zijn werk proeven, tot 29 januari hangt een selectie van zijn Fuji-serie in de Amsterdamse Galerie Paul Andriesse.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Ik begrijp waarom Jos fan is, heel Japans.
die boom vind ik mooi!
De Mount Fuji is de beroemdste berg van Japan. Maar het is meer dan een berg want er wonen goden. En het is geen echte berg want hij zweeft. Ik heb hem nooit beklommen; nooit de behoefte gehad. Je kunt hem wel beklimmen en ik geloof zelfs dat het er erg druk is met pelgrims - want zo heten bergbeklimmers op heilige plekken - maar wel vaak gezien vanuit de trein. Het is door de een pregnante vorm eerder een grafisch gebaar dan een echte massa, een illusie door het ontbreken van de onderkant die schuil gaat achter de wolken. Maar toch bestaat hij dat wordt op deze foto's aangetoond door de troep erom heen.
Een reactie posten