Nederlandstalige muziek, ik vind dat altijd een lastige zaak. Als ik aan Nederlandse muziek denk, komen al snel deuntjes van Frans Bauer en Marco Borsato in me op. Daar ben ik niet zo’n fan van om eerlijk te zijn. Er is echter ook heel andere Nederlandse muziek, veel meer richting poëzie gaande. Spinvis is een bekend voorbeeld, een eenmansband uit Spijkenisse, die al sinds 2002 met poëtische teksten op muziek maakt. Het laatste jaar is er nog een pareltje bij gekomen, Eefje de Visser, een nuchter meisje dat in januari haar debuutplaat uitgaf. Na een tour in de lente en veel festivals houdt ze nu een najaarstour. Gisteravond stond ze in het Lantaren Venster in Rotterdam.
Het Lantaren Venster is een jazz/filmhuis op de Kop van Zuid. In een mooie nieuwe zaal zijn de stoelen voor Eefje opgeklapt en is een laag podium neergezet. Het publiek is gemengd, zeer gemengd. De jongste luisteraars zijn een jaar of acht (niet een maar wel vier), de oudste ergens in de zeventig. Iedereen stapt naar voren als Eefje en haar band opkomen, iedereen wil dichtbij zijn.
Het is een normale, vrolijke meid. In haar Hema-maillot, haar nieuwe jurkje (vandaag gekocht, vertelt de toetsenist) en haar witje schoentjes is ze een leuke verschijning. Af en toe neemt ze een slok bier en vertelt ze kort wat. Ze wisselt elektrische gitaar af met akoestische, en gaat daar wanneer ze niet hoeft te zingen helemaal in op. Ze wordt ondersteund door een band, bestaande uit vier heren die ook allemaal meerdere instrumenten bespelen. Ze hebben er lol in met z'n allen. Er wordt onderling geknipoogd, samengewerkt en goed naar elkaar geluisterd. Met name de percussie is indrukwekkend. Met blikjes, kettingen, drums en belletjes weet hij een heerlijk scala aan herfstgeluiden op te wekken. Voor de najaarstour zijn de nummers namelijk in een herfstig jasje gestoken, vertelt Eefje.
De nummers zijn fantastisch. De Nederlandse teksten zijn poëtisch, treffend en bekend. De uitvoering is vernieuwend. Vrolijke deuntjes worden afgewisseld met emotionele nummers. Bij Verdriet zie je dat Eefje persoonlijk enorm is betrokken bij haar nummers. Een brok in de keel lijkt ze te hebben, het doet haar echt wat. Het volgende nummer, De Koek, is daarentegen vrolijk. In één klap is ze weer een energiek springende zangeres. Leuk is ook de toegift. Het dak gaat er letterlijk af! Ze spelen opnieuw de nummers De Koek en Afdwaalt maar nu in hun originele uitvoering: met synthezer en elektronische beats. Iedereen danst, iedereen zingt, iedereen gaat los!! Fantastisch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten