Venus in Fur

Twee jaar na Carnage is Roman Polanski terug met een film, Venus in Fur. Ditmaal zet hij niet vier personages in één ruimte, maar slechts twee. Het effect is verbluffend. 

Hoewel Roman Polanski misschien nog vaker met zijn beruchte privéleven in het nieuws komt dan met zijn films, weet de 80-jarige regisseur hoe je films moet maken. Met Venus in Fur keert hij terug naar de kracht van eenvoud: Emmanuelle Seigner en Mathieu Amalric negentig minuten in een aftandse theaterzaal. Het resultaat is een betoverend, maar onheilspellend spektakel. Polanski geeft zijn vrouw Seigner met zijn regie haar grootste rol tot nu toe en laat Amalric een spiegeling van de jongere versie van zichzelf zijn. Het is puur het spel tussen de twee acteurs dat de film draagt. Geen extreme decors, geen bijzondere effecten. Taal, beweging en de wisselwerking daartussen is het enige wat telt. 

Seigner speelt Vanda, een verlopen actrice die nat geregend en te laat op auditie komt voor de theaterbewerking van het omstreden boek Venus im Pelz (1870) van Leopold von Sacher-Masoch. Amalric is regisseur Thomas die na een dag bedroevende audities nog geen actrice heeft voor zijn stuk. Met tegenzin stemt hij in om een passage met Vanda door te nemen. Daar blijft het echter niet bij. Vanda is alles waar Thomas niet van houdt. Ordinair kauwgom kauwend, in een zwart leren pakje, onbekend met de 'Cultuur'. Toch betovert ze hem, of liever gezegd: ze domineert hem. Net als het vrouwelijke personage in het theaterstuk - ook Vanda geheten - neemt ze stap voor stap de leiding over. Wie is eigenlijk de regisseur?

Von Sacher-Masoch, de naamgever van het masochisme, veroorzaakte in zijn tijd veel ophef met zijn boek. Davis Ives bewerkte het tot toneelstuk, Polanski nam dat over. Venus in Fur neemt je van de eerste tot de laatste minuut mee dankzij de dubbele lagen. Het is theater in film. Niet is wat het lijkt. Terwijl Vanda en Thomas zin voor zin het toneelstuk lezen, raakt de werkelijkheid steeds meer verstrikt in de fictie. Je weet niet meer wat echt is en wat toneel. Zowel Seigner als Amalric speelt vol overtuiging. Je ziet ook het plezier dat de twee acteurs beleven: vol energie proberen ze elkaar af te troeven. Wie het spel wint? Geen idee. Beide betoveren.

Viskoekjes

Vandaag een recept van mijn vader. Hoewel mijn moeder het scepter zwaait in de keuken, is het aan mijn vader om in de weekenden te koken. In een schriftje bewaart hij zijn recepten. Sommige zijn een succes, andere minder. Toen ik afgelopen weekend kwam eten, mocht ik een suggestie doen. Het werden de viskoekjes. Met lekker brood, een salade of wat broccoli een prima maaltijd. 

Recept

2 aardappelen kruimig, geschild

1 liter visbouillon

250 g kabeljauwfilet, in stukken

1 ei, losgeklopt

2 el semi-zongedroogde tomaten, in stukjes

1/2 bakje bieslook, fijngesneden

100 g tuinerwten

3 el mayonaise

1 el grove mosterd

1 tl gedroogde dille

75 g paneermeel

100 ml zonnebloemolie

Snijd de aardappelen in stukken en kook in 20 min. in de visbouillon gaar. Voeg de laatste 5 min. de kabeljauw toe. Giet af, stamp met de pureestamper fijn. Voeg ei, tomaat, bieslook, tuinerwten, peper en zout toe. Laat afkoelen.

Meng dan 3 el mayonaise, de mosterd en de dille. Vorm vervolgens 12 koekjes van de vispuree. Strooi het paneermeel op een bord en wentel de koekjes erdoor. Verhit de olie in een koekenpan en bak de viskoekjes in 2 porties in 6 min. goudbruin. Keer halverwege. Serveer met de mosterddip. 

Bon'ap!

Zuurdesem

Home made zuurdesembrood, check. Een potje met water en bloem, vijf dagen lang voeden, een nacht fermenteren, een dag kneden. Het resultaat mocht er wezen en het leuke is, je gebruikt maar een lepel van je zuurdesemstarter. De rest gaat in de koelkast en kan je weer een volgend brood gebruiken. 

Recept 

Starter
Ongeveer 200 g (biologische) tarwebloem
Schoon glazen potje

Meng 1 theelepel bloem met 2 theelepels water in een schone jampot. Sluit de deksel en laat het een nacht staan. Voeg de volgende dag weer 1 theelepel bloem en 2 theelepels water toe. Herhaal dit proces nog drie dagen. Er zullen aan de oppervlakte steeds meer belletjes ontstaan.

Maak op dag 6 de zuurdesemstarter door 1 eetlepel uit de pot met 150 g bloem en 150 ml warm water te mengen in een grote kom. Dek dit af en laat het een nacht fermenteren. Voeg 1 theelepel bloem toe aan de rest van het gist in de jampot voor de volgende keer. Bewaar het in de koelkast.

Brood
250 g (biologische) tarwebloem
1 theelepel zout
150 ml warm water
75 g van de zuurdesemstarter

Meng bloem en zout in een kom. Meng in een andere kom het water met de zuurdesemstarter. Voeg het droge mengsel toe aan het natte. Meng dit met een houten lepel en kneed het daarna met je handen tot een bal. Laat het 10 min staan.

Trek vervolgens een deel van de zijkant omhoog en druk dat vervolgens in het midden. Draai de kom en herhaal dit proces met een ander stuk deeg. Herhaal dit 8 keer. Dek vervolgens de kom weer af en laat het 10 min rusten. Herhaal dit hele proces twee keer. Dek de kom dan af en laat het een uur rijzen.

Bestuif je werkvlak met bloem. Leg het deeg en maak er een mooie schijf van. Bekleed een vergiet met een schone theedoek, bestuif deze met bloem en leg het deeg hier in. Bestuif dit met bloem en laat het 3 tot 6 uur rijzen, tot het deeg dubbel zo groot is.

Verwarm de oven ongeveer 20 min voor op 240 graden. Leg het deeg op bakpapier op een bakplaat. Kerf er een dubbel kruis in met een mes en bak het brood in ongeveer 30 min goudbruin. Tik op de onderkant van het brood. Als het hol klinkt, is het gaar. Laat hem vervolgens afkoelen.

Bon'ap

Violette

Ontevreden en gefrustreerd, met zichzelf en met de wereld. Schrijfster Violette Leduc was geen makkelijk persoon. Met haar openhartige uitspattingen stuitte ze veel mensen tegen de borst. Met Violette laat Martin Provost dit niet ongezien.

Omdat ik zo lelijk ben?

'Voor een vrouw is lelijk zijn een doodzonde. Ben je mooi, dan word je nagekeken vanwege je schoonheid. Ben je lelijk, dan word je nagekeken vanwege je lelijkheid.' Met deze woorden opent Violette, de nieuwe film van de Franse regisseur Martin Provost. Een feministe of gewoon ontevreden met haar bestaan? Voor Violette Leduc (Emmanuelle Devos) is één van de grote vragen des levens waarom mensen niet van haar houden. 'Omdat ik zo lelijk ben?'

In bijna tweeënhalf uur zet Provost de naoorlogse jaren van de provocerende schrijfster uiteen. Getalenteerd, maar nog niet gezien en zeker niet gelukkig. Verdeeld in hoofdstukken kabbelt het verhaal van contact naar contact. Maurice, Simone, Jean, Jacques.. Violette's omgang met anderen staat centraal en is vormend voor het beeld wat we van de gefrustreerde vrouw krijgen. Jacques verwoordt onze gedachten kort, maar krachtig. 'Je maakt ook van alles een drama'.

La bâtarde

Naast de vraag naar schoonheid kwelt Violette zich met haar achtergrond. Haar onwettige geboorte laat haar niet los. Ze neemt het zichzelf en vooral haar moeder kwalijk. Tevens is het echter een reden tot schrijven. Wanneer Violette in contact komt met Simone de Beauvoir (Sandrine Kiberlain) - de grootste Franse feministische schrijfster uit de twintigste eeuw - bemoedigt deze haar om haar frustratie om te zetten in woorden. De Beauvoir is de eerste die in Violette gelooft. Violette volgt gedwee.

De relatie die tussen Violette en De Beauvoir ontstaat, doet denken aan een andere film van Martin Provost, Séraphine. Ook daar gaat het om een gekwelde, maar artistieke vrouw die aan de hand wordt genomen door een ander om zo haar kunnen te ontplooien. Waar de schilderes Séraphine de protégé van een Duitse verzamelaar wordt, neemt Simone de Beauvoir Violette dus onder haar hoede. Beide relaties zijn ongelijk en zorgen naast creatie voor de kwelling van onbeantwoorde liefde.

Goed uitgewerkte rollen

Provost had bondiger kunnen zijn in zijn verhaal, maar toch overtuigt Violette. Ondanks de mislukkingen blijft hoop om het hoekje gluren in het naoorlogse Frankrijk. Mooi is de setting en ook sterk is Emmanuelle Devos. Overtuigend gaat ze mee in de obsessieve trekken van Violette. Het contrast dat zij met de schone Sandrine Kiberlain creërt is meeslepend. De Beauvoir is alles wat Violette niet is. Verfijnd, succesvol, ad rem, maar elegant. Ergens slepen de twee vrouwen je ondanks het geklaag mee het existentialisme in. Beide op hun eigen manier. 

Tatin de poireaux au curry

Kennen jullie het verhaal van de Tarte Tatin, de heerlijke Franse omgedraaide appeltaart? Eind negentiende eeuw verdienden de gezusters Tatin uit het Franse Lamotte-Beuvron hun geld met het bakken van taarten. Van tarte au citron meringuée tot appeltaart. Elke dag stonden zij in de keuken deeg te kneden en fruit te snijden. Op een dag in 1889 zette Caroline, de jongste zuster, de appeltaart in de oven, althans dat dacht ze. In de drukte was ze het deeg vergeten en had ze enkel appels met boter en suiker in de vorm gedaan. Toen ze hierachter kwam, besloot ze alsnog het deeg over de appels te spreiden en de taart later om te draaien. De tarte tatin was geboren. Fameus en goddelijk, inmiddels een van de traditionele taarten van de Franse keuken.

De laatste tijd kom ik steeds meer recepten tegen waarin met tarte renversée wordt geëxperimenteerd. Ik maakte laatst een omgekeerde preitaart. Ook zeer geslaagd.

Recept

3 preien

140 g geitenkaas

2 tl curry

peper en zout

195 g bloem

130 g yoghurt

80 ml olijfolie

1/2 tl zout

Maal eerst het deeg. Meng hiervoor bloem en zout in een kom. Meng de yoghurt er lepel voor lepel doorheen. Voeg de olijfolie al roerend toe. Kneed het dan kort tot een bal. Het zal best vettig aanvoelen, maar wel een mooie deegbal vormen. Wanneer het te nat is, voeg dan bloem toe. Wanneer het te droog is, enkele lepels water. Bedek de bal vervolgens met plasticfolie en laat hem minimaal 30 min rusten in de koelkast. 

Snijd de prei in kleine ringen en was ze goed. Verhit wat olijfolie in een koekenpan en bak de prei met de curry en wat zout en peper een paar minuten. Vet een taartvorm in met olijfolie. Bedek de bodem met de prei. Verkruimel de geitenkaas hierover. Rol dan het deeg uit. Bedek de prei met de bodem zodat je als het ware een omgekeerde taart creëert, de tarte tatin. Bak de quiche vervolgens in 30 min goudbruin. Snijd de randen los en keer de quiche om met het serveren. 

Bon'ap!

ps. Naast de tatin maakte ik witlofsalade. Dit recept houden jullie tegoed, net als het recept van de echte tarte tatin!

Libanese Tiramisu

December, de maand van de feestelijke etentjes? In mijn agenda gaat dat altijd mis. Niet alle mensen passen in een maand, waardoor januari in plaats van gezond vasten ook weer veel fijn eten is. Zo had ik gisteren een verlaat kerst-oudejaarsdiner met mijn huisgenoten. Vijf man, ieder een gang. Wat waren we culinair. Drie kleine voorgerechtjes, een gemarineerd gebraad als hoofdgerecht en een origineel toetje - al zeg ik het zelf. Ik was natuurlijk in charge voor het laatste. Het werd Libanese tiramisu uit The French Market Cookbook van Clotilde Dusoulier, een van mijn favoriete kookboekschrijfsters en tevens het hoofd achter chocolateandzucchini.com.

Recept
Voor 6 personen

1 kop sterke koffie (liefst espresso)
6 kardemom peulen (bij de Turkse winkel)
2-3 eetlepels honing
600 ml Griekse yoghurt
1 pak lange vingers
100 g ongezouten pistachenoten
50 g goede pure chocolade

6 glazen of potjes

Doe de koffie met de kardemom peulen in een pannetje. Breng het aan de kook en laat het vervolgens afkoelen. Halveer intussen de pistachenoten en rasp de chocolade grof. Meng 2 eetlepels honing door de yoghurt. Voeg eventueel mee toe. Het moet zoet zijn, maar vooral niet té! Breek de helft van de lange vingers doormidden. Doop ze kort in de koffie en verdeel ze over de glazen zodat de bodem van het glas bedekt is. Verdeel dan over alle glazen een ruime eetlepel yoghurt. Verdeel hierover wat pistachenoten en chocolade. Herhaal deze lagen nogmaals - lange vingers, yoghurt, pistachenoten, maar laat de chocolade achterwegen. Zet de glazen dan voor minstens twee uur in de koelkast. Haal ze 30 min voor serveren uit de koelkast om te acclimatiseren. Verdeel de overgebleven chocolade over de glazen.

Bon'ap!

Citroen-meringue taart

Een paar jaar geleden was ik met twee vriendinnen in Parijs. Om ons op te warmen na het koude dwalen, bezochten we het café Le loir dans la théière, een fantastisch café in de Marais. Verschillende stoelen, overal filmposters, én een houten tafel vol zelfgebakken taart. We gingen overstag voor een grote punt tarte au citron meringuée. Een zaligheid. Een krokante bodem, een zachte, zure maar ook zoete vulling, en een mooie knapperige meringue-topping. Na da enorme stuk hebben we de rest van de dag niet meer gegeten.

Vorige week was het tijd om zelf poging te wagen. Een bodem, lemon curd, meringue. Het kost even, maar dan heb je ook een heerlijke taart. Ik hou erg van citroen, dus mocht je hem net wat minder zuur, voeg dan meer suiker toe aan de lemon curd.

Recept
Voor een taart van 24 cm heb je nodig:

De bodem
150 gram bloem
75 gram koude roomboter in blokjes
50 gram bruine of witte basterdsuiker
snuf zout
1/2 ei

Lemon curd 
3 citroenen
3 eidooiers
50 gram gezeefd maïzena
120 gram suiker
50 gram koude roomboter
225 ml water
merg van 1 vanillestokje

Meringue schuim
3 eiwitten
100 gram suiker

Verwarm de oven voor op 180 graden. Maak eerst de bodem. Meng alle ingrediënten voor het deeg door elkaar en kneed het tot een mooie bal. Bestrooi een werkblad met bloem en rol het deeg uit tot het in de vorm past. Leg het deeg in de ingevette bakvorm. Snijd de loshangende randjes weg en verdeel dit nog over de bodem. Prik met een vork gaatjes in de bodem. Zet de vorm tot gebruik in de koelkast.

Splits de 3 eieren. Het eiwit gebruik je voor de meringue, het eigeel voor de lemon curd. Pas op, mocht je een beetje eigeel knoeien boven de eerste kom, dan hoef je niet gelijk alles weg te gooien.

Maak nu de lemon curd. Rasp de citroenen en pers ze daarna uit. Doe de gezeefde maizena samen met het citroensap, de citroenrasp, suiker, het vanillemerg en het water in een pannetje. Verwarm op laag vuur en blijf continue roeren. Op een gegeven moment begint het wat te klonten, blijf nu stevig doorroeren. Blijf roeren tot alle klontjes weg zijn en je een mooi behangerslijm-achtig mengsel overhoudt. Roer nu de koude boter erdoor. Voeg vervolgens het eigeel toe terwijl je blijft roeren, anders kan het eigeel stollen. Voilà, homemade lemon curd.

Haal de bodem uit de koelkast. Giet de lemon curd over de bodem en bak in ongeveer 25-30 minuten in de oven. Laat helemaal afkoelen.

Maak ondertussen de meringue. Klop de eiwitten stijf in een vetvrije kom. Wanneer ze stijf genoeg zijn, creëer je pieken met je mixer en kan je de kom omkeren. Voeg dan voorzichtig, beetje bij beetje, de suiker toe. Klop tot je mooie glanzende pieken hebt. Verdeel het eiwit met een spatel over de afgekoelde taart.

Zet de taart nu nog ongeveer 10 minuten in de oven tot de meringue lichtbruin kleurt. Houd de taart goed in de gaten, want dit kan opeens heel hard gaan.

Bon'ap!

Film, Fotografie & Food

Allereerst, de beste wensen! Een nieuw jaar en tevens mijn 600e post. Bizar. Wat gaat dat snel! De afgelopen tijd heb ik hard nagedacht. Wat wil ik nu met La Vie avec Petits Fours? Na een aantal jaar bloggen, blijkt het schrijven steeds lastiger te worden. Geïnspireerd raak ik wel, maar om het op papier te zetten, is een tweede. De afgelopen twee weken, tussen de feestdagen, werken en vergaderen door, ben ik tot de conclusie gekomen dat film, fotografie & food mij gelukkig maken. Daar ga ik dan ook over schrijven het komende jaar. Met dank aan mijn Amerikaanse vriendinnetje Madison heb ik zelfs een lijstje goede voornemens gemaakt!

Let's rock 2014!

Mijn voornemens op een rijtje...

- zelf zuurdesem maken

- leren photoshoppen

- experimenteren met analoog

- vaker jam en lemon curd maken

- geen cruesli meer kopen, maar gewoon zelf maken :)

- meer en grondiger over film schrijven

- naar Scandinavië en Berlijn

- eigen kruiden en tomaten verbouwen

- vaker sinaasappels persen bij het ontbijt

- een master beginnen

Heb jij ook goede voornemens?