Volwassen, nee..

Gisteren achttien jaar geleden regende het.. De jaren die volgde, zorgde voor veel verschillende weerbeelden. Ging het regenen, was het wel warm genoeg, binnen of toch gokken op buiten? Elke keer werd er met spanning naar het weerbericht van 25 juni gekeken. Dit jaar was er geen spanning, al een week lang stond stralend weer gepland, en ze hadden gelijk. Niet dat het dit jaar echt van betekenis was, was het tropisch warm, de dag dat ik mezelf als volwassen mocht gaan beschouwen.

Rijlessen, stemmen, sterke drank, officieel toegang tot Paradiso; ofwel een 18 jarige. Heel lang heb ik hier naar uit gekeken, het is toch een mooie leeftijd. Geslaagd voor het vwo, kamerzoekend ook geslaagd en uitkijkend naar een nieuwe studie, een nieuw leven. Opeens ben je niet meer dat kleine meisje met die lieve ogen en blonde lokjes (dat laatste nog wel eigenlijk..). Je moet opeens zoveel; van zorgverzekering tot studiefinanciering, van belastingaangifte tot maar eens bedenken of je op de zwakke PvdA gaat stemmen of toch die gestoorde Wilders.

Dromerig bedenk je je dat je als je 18 wordt je opeens verandert, dat is natuurlijk niet zo. Het gaat met vlagen. Als ik terug kijk naar dit jaar, kijk ik glimlachend terug. Mooi was het. Als 17 jarig meisje ben ik zeker ontwikkelt: werk, andere vrienden, examen, groeiende drang naar zelfstandigheid. Allemaal dingen die alleen nog maar zullen versterken, denk ik zo.

Met een heerlijk stuk appeltaart van de Noordermarkt, een diner en famille, heel veel sms'jes en bubbeltjes op m'n werk ben ik mijn volwassenheid in gegaan. Het had niet mooier kunnen zijn!