Diarios de motocicleta

This isn't a tale of heroic deeds,
it is about two lives running parallel for a while..

Het is het verhaal over de reis van de jonge Ernesto "Che" Guevara de la Serna en zijn vriend Alberto Granado. Vele kilometers leggen zij af, eerst op een oude motorfiets, de Poderosa, en als die het begeeft te voet met af en toe een lift. Van Argentinië naar Venezuela is het plan. Op zoek naar rust, want stil zitten, kunnen de geneeskundestudent en de biochemicus niet. Ze moeten op pad..
Hoe verder ze komen, hoe meer de wereld verandert? Of veranderen zij? Ze worden geconfroteerd met de armoede en ongelijkheid: met rijke grondbezitters die het land van hun pachters afpakken, met indianen die worden verdreven van hun geboortegrond, met oneerlijke arbeiderskeuze.. Ernesto schrijft en schrijft.. Hij wordt zich steeds meer bewust van de ongelijkheid en daarmee ook steeds agressiever. Het onrecht moet worden bestreden en met deze reis wordt een groot deel van zijn gedachtegoed gevormd. One journey defined his life.
In Peru gaan de twee Argentijnen aan de slag als hulpdokter in een Leprakolonie. Zelfs daar is onrecht. Waarom scheidt de rivier de zieken van de dokters? Waarom? Ernesto en Alberto behandelen de zieken maar doen nog veel meer. Ze voetballen met ze, eten met ze, maken gezamelijk muziek: ze behandelen ze als gelijken!

Deze reis heeft grote invloed gehad op Che Guevara en is zeker aanleiding geweest voor latere daden. Gael García Banal speelt vol overtuiging de eerlijke Ernesto die niet kan liegen en die de wereld wil verbeteren. Zijn blikken dragen zoveel emoties met zich mee dat alles er stil van wordt.. Rodrigo De la Serna vult mooi de komische rol. Door zijn opmerkingen en handelingen wordt de film toch niet te zwaar beladen en blijft het een indrukwekkende reis van twee jongens op een motorfiets door Latijns-Amerika.

Regisseur Walter Salles laat ons het mooie pure, maar ook vreselijk trieste Latijns-Amerika zien. Het grijpt je en zuigt je mee in het leed van de wereldverbeteraar.
Het enige jammere is dat hij ons toch nog een glimp geeft van de held Che Guevara op het eind, als Ernesto de rivier overzwemd op de laatste avond in de Leprakolonie.. Dat is net te veel, een misstap, vind ik persoonlijk. Dit is namelijk de film over twee jongens; twee jongens die langzaam veranderen terwijl ze door hun continent reizen..